เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1232

ตอนที่ 1232: การเคลื่อนพล

เจี้ยนเฉินเพิกเฉยต่อทูต เขามองไปที่ไทโตวและพูดว่า ” เอาหัวมันมาให้ข้า”

ไทโตวตะลึงกับคำสั่ง ราวกับว่าเขาไม่เคยคิดว่าเจี้ยนเฉินจะต้องการฆ่าทูตตรงนี้เลย อย่างไรก็ตามเขาก็ได้สติและรีบวิ่งไปที่ทูตโดนไม่พูดพร่ำทำเพลง

“เจ้ากล้าดียังไง ! เจ้าพยายามสร้างปัญหางั้นเหรอ ! ? ข้าเป็นตัวแทนของตระกูลเต๋านะ.. ” ท่าทางของทูตเปลี่ยนไปจริง ๆ ขณะที่เขาส่งเสียงออกมา เขาไม่คิดว่าเจี้ยนเฉินจะต้องการฆ่าเขาจริง ๆ เนื่องจากเขามาที่นี่ในนามตัวแทนของตระกูลเต๋า ถ้าเผ่าเต่าฆ่าเขาขึ้นมาจริง ๆ ไฟแห่งความโกรธก็จะเผาไหม้พวกเขากลายเป็นเถ้าถ่าน เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเผ่าเต่าอยากจะเป็นศัตรูของตระกูลเต๋าถึงแม้ว่าผู้คุมกฎจะกลับมาก็ตาม

จนถึงตอนนี้ เขาปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเผ่าเต่ากล้าพอที่จะปฏิบัติต่อเขาเช่นนั้น ซึ่งเขาไม่กลัวตระกูลเต๋าที่อยู่เบื้องหลังเขาเลย

เจี้ยนเฉินยกนิ้วจากบัลลังก์และปราณกระบี่ที่แหลมคมก็ยิงออกจากปลายนิ้วของเขา มันหายไปตรงระหว่างคิ้วของทูต

ดวงตาของทูตสูญเสียความสว่างไปอย่างรวดเร็วและนิ่งทื่อ ปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉินได้ปลิดวิญญาณของเขา

เจี้ยนเฉินโบกมือและมีลมพัดแรงมากระทบเข้ากับหัวของทูต ทำให้หัวของเขาบินตกไปที่มือของสหายเขาที่ตามมา เจี้ยนเฉินพูดอย่างเยือกเย็น “ไปบอกเต๋าเจิ้งเทียนว่าข้าต้องการเหมืองที่เป็นของเผ่าเต่าทั้งหมดภายใน 1 วันและเขาต้องจ่ายเหรียญผลึก 10,000 ล้านเหรียญเป็นค่าชดใช้สำหรับผู้ประสบภัยของเผ่าเต่าที่ทนทุกข์กับการต่อสู้เมื่อหลายวันก่อน ถ้าเขาล้มเหลวที่จะทำ 2 อย่างนี้ให้ทันเวลา เผ่าเต่าของข้าจะเริ่มการโจมตีทำลายล้างกับตระกูลเต๋าและเหล่าพันธมิตรทั้งหมด เราจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ลอยนวลไปได้จนกว่าเราจะตาย”

ผู้ติดตามทั้งสองหน้าซีดเหมือนกับกระดาษเช่นเดียวกับความกลัวที่พุ่งสูงสุดขีดในวิญญาณของพวกเขา พวกเขาอดไม่ได้ที่ต้องสั่น พวกเขารีบพยักหน้าอย่างรวดเร็วหลังจากได้ยินสิ่งที่เจี้ยนเฉินพูด ก่อนที่จะวิ่งออกไปจากเผ่าเต่าอย่างรวดเร็วพร้อมกับหัวของทูต

ผู้อาวุโสทั้งหมดของเผ่าเต่าดีใจมากเมื่อพวกเขาเห็นผลลัพธ์ที่ออกมาของทูต ผู้อาวุโสบางคนก็ตื่นเต้นมากจากสิ่งที่เจี้ยนเฉินได้พูดกับผู้ติดตามทั้ง 2 คน ในขณะเดียวกันพวกเขาก็เข้าใจว่าผู้คุมกฎสำคัญเพียงใดต่อเผ่าเต่า

พวกเขาทนทุกข์กับการโจมตีจากตระกูลเต๋าในตอนที่ผู้คุมกฎไม่อยู่ก่อนหน้านี้ ถ้าผู้อาวุโสประจำศาลาไม่เข้ามาแทรกแซงละก็ พวกเขาอาจจะไม่มีชีวิตอยู่ก็เป็นได้ ตอนนี้ผู้คุมกฎได้กลับมาแล้ว ซึ่งทำให้เผ่าแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง พวกเขาไม่กลัวตระกูลเต๋าอีกต่อไป

“เจี้ยนเฉิน เจ้าบ้าไปแล้วเหรอที่ไปต่อกรกับตระกูลเต๋า ? เจ้ามั่นใจเหรอว่าเจ้าจะรับมือกับพวกมันได้ ? ” ฉิงยี่หยวนถามอย่างเคร่งเครียดแต่นางก็รู้สึกคาดหวังอยู่บ้าง

เจี้ยนเฉินพยักหน้า ” ถ้าตระกูลเต๋าแข็งแกร่งเหมือนที่เจ้าพูดจริง ๆ พวกเขาไม่สามารถข่มขู่เราได้หรอก” สถานการณ์ครั้งนี้แตกต่างจากเมื่อก่อน นูบิสได้ปรากฏออกมาจากการเก็บตัวอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับเถี่ยต้าที่แข็งแกร่งขึ้น ตระกูลเต๋าข่มขู่อะไรพวกเขาไม่ได้มากเลย

“แต่พวกเราทั้ง 5 คนได้รับบาดเจ็บสาหัส เราไม่สามารถฟื้นฟูได้ในเวลาอันสั้นหรอกนะ ” ฉิงยี่หยวนพูดด้วยความกังวล แม้ว่านางจะไม่รู้ว่าความมั่นใจของเจี้ยนเฉินมาจากไหน แต่นางก็รู้ว่าเจี้ยนเฉินไม่ใช่คนที่พูดเรื่อยเปื่อย

รอยยิ้มประหลาดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจี้ยนเฉิน ” ข้าทราบดีว่าพวกเจ้าทั้งห้าบาดเจ็บสาหัส เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหานี้เลย ข้าสามารถรักษาพวกเจ้าทั้งหมดได้อย่างรวดเร็วมาก ๆ ” เมื่อพูดเช่นนั้น แสงสีทองเป็นชั้น ๆ เปล่งประกายจากคิ้วของเจี้ยนเฉิน ขณะที่วัตถุเซียนบินออกมาจากห้วงสติของเขา

“อย่าขัดขืนนะ” เจี้ยนเฉินแนะนำ ก่อนที่จะดูดพวกเขาเข้าไปในวัตถุเซียน เขาวางแผนที่จะให้จิตวิญญาณวัตถุเซียนรักษาพวกเขา

แม้ว่า เจี้ยนเฉิน จะเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 แต่มีเพียงแค่พลังงานจากน้ำเท่านั้นที่เหลือล้นในอาณาจักรทะเล พลังเซียนธาตุแสงนั้นมีน้อยมาก ถ้าเขาใช้พลังของตัวเองเพื่อรักษาพวกเขาทั้ง 5 คน มันจะไม่มีประสิทธิภาพใกล้เคียงกับทวีปเทียนหยวนเลย พลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสงเป็นพลังที่สามารถดูดกลืนสำหรับเขาได้ และมันยังยากมากกว่าเดิมในการฟื้นฟูพละพลังบรรพกาล ดังนั้นเพื่อที่จะเก็บรักษาพลังงานดั้งเดิมไว้ เขาจึงทำได้แค่ให้จิตวิญญาณวัตถุเซียนจัดการรักษาพวกเขาแทน

เพื่อที่จะขึ้นไปสู่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 8 ทั้งหมดที่ต้องทำคือการเก็บสะสม ทันทีที่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงได้ครอบครองพลังงานดั้งเดิมแล้ว วิญญาณของพวกเขาก็จะพัฒนาอย่างมีคุณภาพและก็จะไปสู่ระดับ 8 สำหรับเจี้ยนเฉินแล้ว เขายังไม่ได้ครอบครองพลังเซียนธาตุแสงมากเท่าไหร่ เขาดูดกลืนมากเท่าที่จะทำได้เมื่อเขาอยู่ภายในวัตถุเซียนตอนที่มันจะเปิดออก พลังงานดั้งเดิมนี้เป็นความหวังที่จะไปสู่ระดับ 8 ดังนั้นเขาจะไม่ใช้มันเลยเว้นแต่ว่าเขาไม่มีทางเลือกจริง ๆ