เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1269

ตอนที่ 1269: สัตว์อสูรหยานหวงระดับ 9

ก่อนหน้านี้เมื่อตอนที่พวกเขาทั้งสองอยู่ด้านล่างภูเขา การมองเห็นของเขาถูกบดบัง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจมองเห็นสิ่งที่อยู่บนยอดเขาได้จากระยะไกล ๆ ตอนนี้พวกเขามาถึงภูเขาแล้วและพวกเขาก็มองเห็นมันได้อย่างชัดเจน

บนยอดภูเขานั้นมีพื้นที่กว้างใหญ่มาก มันขรุขระและเต็มไปด้วยหลุมบ่อ โดยเฉพาะตรงกลาง มันเป็นหลุมที่ลึกกว่ายี่สิบเมตรและกว้างกว่าพันเมตรและตรงกลางของบ่อก็มีสัตว์อสูรหยานหวง 2 ตัวที่ใหญ่อย่างมาก

พวกมันทั้งสองตัวมีขนาดใหญ่กว่าสัตว์อสูรหยานหวงตัวอื่นๆที่เจี้ยนเฉินเคยเห็น เขาเคยเจอสัตว์อสูรหยานหวงระดับ 7 และ 8 หลายตัวก่อนหน้านี้ แต่สัตว์อสูรทั้งหมดเหล่านั้นมีความยาวไม่ถึง 10 เมตร ถึงอย่างนั้นสัตว์อสูรหยานหวงที่คล้ายจระเข้ทั้งสองที่อยู่ตรงหน้าของเขานั้นยาวกกว่าหนึ่งพันเมตรและตัวใหญ่อย่างมาก มองจากไกล ๆ มันราวกับเป็นสะพานขนาดใหญ่

เจี้ยนเฉินไม่อาจใช้สัมผัสสัมผัสถึงสัตว์อสูรหยานหวงทั้งสองตัว ไม่ใช่เพราะพวกมันรู้วิธีซ่อน แต่นี่เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติในระดับหนึ่ง เพื่อที่จะใช้สัมผัส สัมผัสมันทั้งสองได้นั้นเห็นได้ชัดว่ามันมีพลังมากกว่าเจี้ยนเฉินและเถี่ยต้า

สัตว์อสูรหยานหวงระดับ 9 สองตัว ! เจี้ยนเฉินใจสั่นอย่างลับ ๆ เขาคาดว่าสัตว์อสูรที่ปกป้องต้นชาหยั่งรู้ระดับ 5 จะเป็นสัตว์อสูรที่อยู่ในขั้นจักรพรรดิ แต่เขาก็ไม่คิดว่าทั้งสองตัวจะมีพลังเท่านี้ หากมันมีเพียงตัวเดียวเจี้ยนเฉินและเถี่ยต้าก็อาจจะจัดการมันได้ด้วยความมั่นใจหากพวกเขาร่วมมือกัน แต่มันก็เป็นเรื่องแตกต่างไปเลยถ้าหากพวกมันมี 2 ตัว

ขณะที่เถี่ยต้าและเจี้ยนเฉินขึ้นมาบนยอดเขา สัตว์อสูรหยานหวงที่เหมือนจระเข้ทั้งสองตัวก็ลืมตาขึ้นมาในเวลาเดียวกัน ดวงตาสีส้มขนาดใหญ่สี่ดวงมองมาที่พวกเขา มันมีแววตาสดใสและเต็มไปด้วยความกระหายเลือด

เจี้ยนเฉินและเถี่ยต้ารู้ทันทีว่าพวกเขาถูกจ้องมองจากสัตว์ใหญ่ทั้งสอง มันราวกับมีภูเขาขนาดใหญ่กดทับพวกเขาจากด้านบน พวกเขารู้สึกว่าร่างกายของพวกเขามีน้ำหนักเพิ่มขึ้น การเคลื่อนไหวของพวกเขาก็ติดขัดเป็นอย่างมาก

ไป ! เจี้ยนเฉินจะโกนออกมาอย่างไม่ลังเลและกระโดดถอยห่างจากภูเขาพร้อมกับเถี่ยต้า พวกเขาลอยตัวออกไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่ายอดเขาจะกว้าง แต่มันก็ไม่เหมาะที่จะต่อสู้ เพื่อป้องกันไม่ใช้ลูกหลงจากการต่อสู้กระทบจากต้นชาหยั่งรู้ เจี้ยนเฉินและเถี่ยต้าก็ทำได้เพียงดึงดูสัตว์อสูรหยานหวงระดับ 9 ออกมาเท่านั้น

เกือบช่วงเวลาเดียวกัน สัตว์อสูรที่คล้ายจระเข้ก็ส่งเสียงแหลมบาดแก้วหู พวกเขามันยืนอยู่ตรงนั้นและสูงกว่าห้าสิบเมตร พวกมันดูเหมือนภูเขา

ทันใดนั้นภูเขาทั้งลูกก็สั่นไหวอย่างหนัก จระเข้ทั้งสองติดตามเจี้ยนเฉินและเถี่ยต้าด้วยการกระโดดตาม พื้นที่แถบนี้เป็นของพวกมัน ดังนั้นมันจึงไม่ยอมให้สิ่งมีชีวิตใด ๆ ที่เหมือนกับมดทั้งสองตัวนี้หลบหนีไปได้หลังจากที่บุกรุกเข้ามา

จระเข้ทั้งสองตัวมีขนาดใหญ่ แต่พวกมันก็ว่องไว พวกมันรวดเร็วเป็นอย่างมาก ความจริงแล้วมันเร็วกว่าเจี้ยนเฉินและเถี่ยต้า พริบตาพวกมันก็ตามพวกเขาทันพร้อมกับงับลงมา

นี่เป็นวิถีกระบี่ ! เจี้ยนเฉินใจเต้น เขารู้สึกได้อีกครั้งว่าเขาได้สัมผัสกับขอบเขตแรกของวิถีกระบี่ แต่ก็มาด้วยความผิดหวังเพราะเขาไม่อาจเข้าใจมันได้เนื่องจากเขาไม่มีกระบี่นั้น เขามักจะรู้สึกเหมือนกับว่าขาดอะไรบางอย่าง

เจี้ยนเฉินไม่มีเวลาทำความเข้าใจถึงความลึกลับของวิถีกระบี่อย่างละเอียด สัตว์อสูรหยานหวงระดับ 9 ได้มาถึงด้านหน้าของเขาแล้ว มันอ้าปากไปทางเจี้ยนเฉินและพลังดูดจากปากก็มุ่งตรงเข้าหาเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวของเขาช้าลงอย่างผิดปกติจากแรงดึงดูดตอนนี้ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้โกรธเลย พลังบรรพกาลพุ่งออกมาจากตัวโอบล้อมรอบ ๆ ตัวของเขาเพื่อต้านทานแรงดึงดูด เขาใช้ทักษะมายาพริบตาหลบทิศทางที่ปากจจระเข้หันมาและแทงไปที่หัวของมันอย่างแรงตลอดทาง

ติ้ง ! ด้วยเสียงที่เหมือนกับโลหะกระทบกัน เจี้ยนเฉินซึ่งโจมตีอย่างเต็มแรงก็ไม่อาจทำร้ายมันได้เลย เขาไม่อาจทะลวงผิวหนังของมันได้ด้วยซ้ำ นอกจากทิ้งรอยขาวจาง ๆ ไว้

เป็นร่างกายที่แข็งแกร่งยิ่งนัก ดูเหมือนว่าข้าจะทำได้เพียงโจมตีแต่จุดอ่อนของมันเท่านั้น เจี้ยนเฉินตกใจอย่างเงียบ ๆ เนื้อของสัตว์อสูรหยานหวงระดับ 9 นั้นแข็งอย่างไม่น่าเชื่อ การโจมตีเต็มกำลังของเขาเท่ากับเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 7 ก็ยังไม่อาจทำลายมันได้ จากลักษณะที่มันปรากฏแล้วมันน่าจะเทียบเท่ากับเซียนสวรรค์ขั้นสูงสุดที่ใช้พลังทั้งหมดของเขา ทำให้เขาไม่อาจทะลวงผิวหนังของจระเข้ได้