เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1345

ตอนที่ 1345: อัครสูงสุดอนัตตา

เจี้ยนเฉินหรี่ตาเมื่อเขาเห็นภาพของรอยฟันที่อยู่บนหอคอยโบราณ เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความทรงพลังของกระบี่ที่มาจากมัน มันลึกซึ้งอย่างมากเกินกว่าสิ่งใดที่เขารู้ เจี้ยนเฉินรับรู้โลกที่ไร้ขอบเขตที่แตกต่างกันจากมัน รอยฟันพวกนี้ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ

เจี้ยนเฉินจ้องค้างไปที่รอยฟันพวกนั้น เขาค่อย ๆ หลับตาลงและพยายามเข้าใจวิถีของกระบี่ที่ทิ้งไว้บนหอคอยนี้ แต่เขาเพียงเข้าใจมันได้เพียงผิวเผินเท่านั้น การเข้าใจวิถีของกระบี่ที่อยู่ภายในรอยฟันเป็นสิ่งที่แรงกล้ามาก ๆ ถ้าเจี้ยนเฉินสามารถเข้าใจมันได้เพียงน้อยนิด เขาก็จะรู้สึกเหมือนกับความเข้าใจของวิถีของกระบี่จะสูงขึ้นอย่างเฉียบพลับและความแข็งแกร่งของเขาจะเพิ่มขึ้น

เจี้ยนเฉินค่อย ๆ เพ่งความสนใจของเขาไปที่รอยฟัน แต่ทันทีที่ใจของเขาติดต่อกับพวกมัน ร่างกายของเขาก็กระตุกอย่างร้ายแรง เขาหน้าซีดทันทีขณะที่เลือดถูกพ่นออกมากลางอากาศจากปากของเขาราวกับว่าเขาได้รับบาดเจ็บอย่างร้ายแรง เขาเซถอยหลังไป

การเข้าใจวิถีของกระบี่ที่ถูกซ่อนภายในรอบฟันพวกนี้ทรงพลังอย่างมาก เกินกว่าทุกสิ่งที่เจี้ยนเฉินจะสามารถเข้าใจมันได้ ไม่เพียงแต่เขาล้มเหลวในการเข้าใจบางอย่างเหมือนที่เขาต้องการ แต่เขายังได้รับบาดเจ็บจากรอยฟันพวกนั้นอีกด้วย

“นี่มันหอคอยอนัตตา นายท่าน ท่านต้องไม่พยายามเข้าใจรอยฟันพวกนั้นที่อยู่บนหอคอยนั่น รอยฟันที่ถูกทิ้งไว้มันมาจากผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังของโลกอมตะ นิพพานอมตะเที่ยงแท้ พวกมันถูกเติมเต็มไปด้วยพลังความอาฆาตที่หนาแน่นและแม้แต่อมตะกระบี่ก็สามารถได้รับบาดเจ็บจากพวกมันได้” เสียงของจือหยิงดังออกมาจากหัวของเขา

“อะไรนะ ? รอยดาบพวกนี้ถูกทิ้งโดยนิพพานอมตะเที่ยงแท้งั้นเหรอ ? ” เจี้ยนเฉินตะลึงเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เขารู้แน่ชัดอยู่แล้วว่านิพพานอมตะเที่ยงแท้เป็นใคร เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกอมตะ แม้ว่าเขาจะอยู่ในฐานะอมตเที่ยงแท้ แต่ความแข็งแกร่งของเขาได้เกินกว่าอมตะเที่ยงแท้ไปแล้ว เขาทรงพลังยิ่งกว่าผู้เชี่ยวชาญคนก่อนของจิตวิญญาณกระบี่เสียอีก เจี้ยนเฉินรู้สึกประหลาดใจเมื่อเขารู้ว่ารอยฟันพวกนั้นที่มาจากนิพพานอมตะเที่ยงแท้อยู่ในทะเลแห่งความสิ้นหวังนี้

จือหยิงนึกถึงความทรงจำและพึมพำออกมา “หอคอยโบราณเป็นที่รู้จักกันในนามหอคอยอนัตตา มันเป็นวัตถุชะตาเทพเจ้าของอัครสูงสุดอนัตตาผู้ที่ยืนอยู่จุดสูงสุดของโลกเซียน อัครสูงสุดอนัตตาทรงพลังพอที่จะถูกจัดอันดับเป็น 3 ในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกเซียน ซึ่งอัครสูงสุดของเทพเจ้าสงครามมีความสามารถในการเอาชนะนางได้ จากสงครามจนถึงทุกวันนี้ นิพพานอมตะเที่ยงแท้ของโลกอมตะเป็นส่วนหนึ่งในการต่อสู้ทำลายล้างกับอัครสูงสุดอนัตตาในความว่างเปล่าแห่งมิติ ท้ายที่สุดแล้ว อัครสูงสุดอนัตตาหนีไปด้วยการบาดเจ็บที่หนักสาหัสและสถานที่ซึ่งนางอยู่ก็ไม่มีใครรู้ ข้าไม่เคยคิดว่าอัครสูงสุดอนัตตาจะจบลงเช่นนั้น และวัตถุชะตาของเขาก็ได้มาจบลงที่นี่ ”

เจี้ยนเฉินถามอีกครั้งหลังจากคิดไปชั่วครู่ ” มันหมายความว่าชิ้นส่วนเกราะที่ได้รับความเสียหายที่ข้าได้มาจากคลังสมบัติของตระกูลเต๋าเป็นของอัครสูงสุดอนัตตางั้นเหรอ ? ”

“นายท่าน ข้าก็ไม่มั่นใจเรื่องนั้นเหมือนกัน วัตถุที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของอัครสูงสุดอนัตตาคือหอคอยอนัตตา หอคอยทรงพลังอย่างมาก มันสามารถทำลายเขตของจักรวาลได้ทั้งหมด ชะล้างเกือบทุกสิ่งในโลก แม้แต่ในโลกอมตะ วัตถุนี้ก็มีชื่อเสียง พวกเราไม่เคยสนใจเลยว่าเกราะอะไรที่อัครเสนาสูงสุดอนัตตาสวมใส่” จือหยิง ตอบ

“นายท่าน ท่านยังจำของที่หลงเหลืออยู่ของผู้เชี่ยวชาญสูงสุดที่ท่านไปเจอมาก่อนหน้านี้ได้ไหม ส่วนที่เหลืออยู่น่าจะเป็นของผู้เชี่ยวชาญในระดับอมตะจักรพรรดิ เกราะที่ได้รับความเสียหายอาจจะมาจากเขา อย่างไรก็ตาม อัครสูงสุดได้แพ้และหอคอยอนัตตาก็ได้รับความเสียหายอย่างหนักจากนิพพานอมตะเที่ยงแท้ หอคอยน่าจะมีความล้ำค่าที่อัครสูงสุดได้สะสมมาทั้งหมดชีวิตของเขา อาจารย์ เราลองเข้าไปในนั่นก็เถอะ” ฉิงโซวพูดด้วยน้ำเสียงแจ่มชัด

หัวใจของเจี้ยนเฉินเริ่มเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เขาคิดว่าของชิ้นนี้จากของสะสมของอัครสูงสุดเพียงพอที่จะทำให้ทุกอย่างที่เขาได้มาจากโลกจิ๋วหยานหวงสำคัญน้อยลงไปทันที

เจี้ยนเฉิน เริ่มเดินไปที่หอคอยอนัตตาทันที เขาไม่ได้เคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็ว เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะมีบางอย่างอาจเกิดขึ้น

” เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ ? เจ้าสามารถบอกได้ด้วยการมองมันเพียงครั้งเดียวว่ามันไม่ใช่หอคอยธรรมดางั้นเหรอ มันอาจจะอันตรายกว่าส่วนอื่น ๆ ที่เจ้าไปเจอก็ได้นะ” ยาดริมอดไม่ได้ที่จะเตือนเมื่อนางเห็นเจี้ยนเฉินกำลังเข้าไปในนั้น นี่เป็นเพราะว่ามันเป็นเขตที่ใหญ่ที่ไม่มีหมอก ซึ่งหมายความว่าอันตรายที่อยู่ที่นี่มันมากกว่าครั้งก่อน ๆ

“ท่านเจ้าศาลา พักลงที่นี่ก่อน ข้าจะไปที่นั่นเพื่อดูสักหน่อย” เจี้ยนเฉินพูดกับยาดริมเพราะว่าเขาเชื่อจิตวิญญาณกระบี่

ยาดริมมองเจี้ยนเฉินเดินเข้าไปจากที่ไกล ๆ นางกัดฟันและตามหลังไป แต่นางก็ระวังตัวเช่นกัน นางได้ตัดสินใจว่าจะใช้อาวุธเทพเจ้าแห่งท้องทะเลในทุกช่วงเวลา

ทันใดนั้นหอคอยอนัตตาก็เปล่งแสงออกมาเมื่อเจี้ยนเฉินอยู่ในระยะ 10 กว่ากิโลเมตร การสั่นสะเทือนที่น่ากลัวเริ่มขยายออกมาจากหอคอยนั้น ทำให้รอบ ๆสั่นสะเทือน