เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1353

ตอนที่ 1353: การกำเนิดของกระบี่อมตะ

“นี่มันสมบัติอะไรกัน ? ที่จริงแล้วมันทรงพลังและน่ากลัวจนเราไม่สามารถเข้าไปใกล้ 100 กิโลเมตร ด้วยกำลังความแข็งแกร่งระดับเซียนราชาได้เลย”

“ข้าคิดว่าสมบัตินั่นน่าจะเป็นกระบี่ทรงพลังมาก ๆ เมื่อเห็นว่ามันสร้างปราณกระบี่ที่ทรงพลังออกมาเองโดยไม่มีคนควบคุมมัน มันไม่ได้อ่อนแอไปกว่าอาวุธบรรพบุรุษของตระกูลผู้พิทักษ์ทั้ง 10 เลย มันอาจจะเหนือกว่าพวกมันก็ได้ในด้านพลัง”

“การกำเนิดของสมบัติในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ อาจจะมีบางอย่างที่ต้องทำกับโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง มันอาจจะสำคัญในการปกป้องโลกอื่น ๆ ”

“วิเศษไปเลย ! ข้ามีฝีมือกระบี่และได้ฝึกฝนกระบี่มากว่าหลายพันปี ข้าอาจจะไม่สามารถอ้างสิทธิ์ได้ว่าข้าไปถึง….แต่มีเพียงน้อยนิดที่สามารถ….ในโลกนี้ สมบัตินั่นเหมาะกับข้า ถ้าข้าได้มันมา ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องทวีปนี้อย่างแน่นอน” บรรพบุรุษจักรวรรดิเฟยลี่พูดอย่างจริงจัง เขายังมีความปรารถนาที่จะครอบครองสมบัตินั่นอีกด้วย ตัวของเขาเต็มไปด้วยเลือด

คนทุกคนถอยออกห่าง 100 กิโลเมตรจากสมบัติและไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้กว่านั้น แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญคนแคระที่มีอุปกรณ์ป้องกันสวรรค์ก็ไม่เข้าไปใกล้กว่านั้น แม้ว่าเขาจะไม่เป็นอะไรภายใต้การป้องกันของโล่ แต่เขาจะไม่สามารถเอาสมบัตินั่นมาได้

แน่นอนว่า นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงไม่เข้าไปใกล้กว่านั้น เหตุผลที่แท้จริงคือเขารับรู้ถึงการมีอยู่ที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นกระหน่ำ

คนแคระสงบสติอารมณ์ลง เขาแบกอุปกรณ์ป้องกันสวรรค์ขึ้นซึ่งมันหดกลับเหลือ 1 เมตร เขาจ้องมองเสาแสงสองอันที่อยู่ห่างไป 100 กิโลเมตร จากนั้นเขาก็มองไปรอบ ๆ ภูเขาไฟที่ไม่มีสิ้นสุดและลาวาที่อยู่รอบ ๆ หลังจากนั้นไม่นาน เขาเข้าใจบางอย่างและสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เขาตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงหยาบกระด้าง ” ข้าจะไม่ขอเข้าไปเกี่ยวอีกต่อไป สมบัตินั่นไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถเอามาได้”

คนแคระให้สัญญาณกับผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ ของร้อยเผ่าพันธุ์ทันที ติดต่อพวกเขาผ่านทักษะลับ หลังจากนั้นเขาออกไปโดยไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว

ผู้เชี่ยวชาญร้อยเผ่าพันธุ์ทั้งหมดแสดงท่าทางที่แตกต่างกัน พวกเขาจ้องมองไปที่สถานที่ของแสงและทั้งหมดก็ออกไปอย่างเงียบ ๆ

“คนของร้อยเผ่าพันธุ์ได้ถอยกลับไปทั้งหมดแล้ว พวกเขารู้แล้วเหรอว่ามันคืออะไร ? ” มนุษย์คนหนึ่งพูดออกมาด้วยความสงสัยทันที

“ฮืมม พวกเขารู้อะไรกัน ? ทุกๆคนอาจจะเห็นสมบัตินั่นแล้ว มันอาจจะทรงพลังกว่าอาวุธบรรพบุรุษของตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบก็เป็นได้ แม้แต่เซียนราชาก็ไม่สามารถเข้าหามันได้ ไม่แน่ว่าอาจจะมีเพียงแค่เซียนจักรพรรดิเท่านั้นที่มีพลังในการเอาชนะมัน ร้อยเผ่าพันธุ์มีเซียนจักรพรรดิสักคนหรือ ? พวกเขารู้ว่าพวกเขาอ่อนแอ ซึ่งทำให้พวกเขาละทิ้งการต่อสู้นี้” สัตว์อสูรพูดออกมาเชิงดูถูก เขาไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับร้อยเผ่าพันธุ์

คนของร้อยเผ่าพันธุ์ไม่ได้ถอยออกไปไกลเกินไป พวกเขาหยุดอยู่ข้างนอกของภูเขาไฟและดู

ไม่นาน พลังแห่งการมีอยู่ขนาดใหญ่ก็ปกคลุมทั่วสถานที่ ข่าวที่อยู่ที่นั่นได้ไปถึงหูของเซียนจักรพรรดิ สัตว์อสูรเวทระดับ 9 ทั้งสามคนและมารราคะ ทั้งหมดได้มาถึงที่นี่แล้ว

พวกเขาแข็งแกร่งอย่างมาก ซึ่งอยู่ ณ จุดสูงสุดของโลก เมื่อเทียบกับคนทั้งโลกแล้ว มีเพียงคนน้อยนิดเท่านั้นที่จะแข็งแกร่งเท่ากับพวกเขา ไม่มีใครที่สามารถมีอำนาจเหนือพวกเขาได้เว้นเสียแต่จิตวิญญาณม่านพลังที่ได้ไปถึงขอบเขตดั้งเดิมแล้ว

ทันทีที่พวกเขาทั้ง 4 เข้าไปที่เขตภูเขาไฟ พวกเขาก็พุ่งตรงไปที่เสาแสง มันเคลื่อนที่ได้รวดเร็วมาก ถึงจุดที่มันเกือบจะดูเหมือนเคลื่อนย้ายภายในพริบตา

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาไปถึงเหนือภูเขาไฟที่ใหญ่ที่สุดอย่างปลอดภัย พวกเขาจ้องมองไปที่เสาแสงทั้งสองที่ปะทุจากปล่องภูเขาไฟ พลังงานที่เพียงพอที่จะสามารถสั่นสะเทือนสิ่งรอบๆที่ปกป้องมันไว้ ซึ่งมีปราณกระบี่ที่มองไม่เห็นอยู่รอบ ๆ มัน

ถึงกระนั้นม่านพลังของพวกเขาก็สั่นไหวนิด ๆ

มารราคะมองไปที่ก้นของป่องภูเขาไฟก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ เซียนจักรพรรดิอีก 3 คนที่อยู่กับเขา ความเยือกเย็นที่ไม่สามารถตรวจสอบได้ส่องผ่านดวงตาของเขาก่อนที่เขาจะพุ่งลงไปในลาวา

สัตว์อสูรทั้งสามไม่ลังเลเช่นกันเมื่อเขาเห็นเขาเคลื่อนไป พวกเขาทั้งหมดกระโดดลงไปเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดเป็นพยานถึงพลังของสมบัติ แม้แต่เซียนจักรพรรดิ พวกเขาก็ถูกล่อลวงให้เข้าไป

จากที่ไกล ๆ ผู้อาวุโสสูงสุดของเมืองทหารรับจ้างถอนหายใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาพึมพำ ” น่าเสียดายที่ผู้อาวุโสสูงสุดอยู่ในการเก็บตัวขณะที่จิตวิญญาณวัตถุยังคงถูกซ่อนไว้อยู่ ไม่เช่นนั้นแล้ว คงจะมีโอกาสที่สมบัติชิ้นนั้นจะเป็นของเมืองทหารรับจ้าง

ความเสียใจเติมเต็มบนใบหน้าของเซียนราชาเมื่อพวกเขาเห็นเซียนจักรพรรดิทั้งสี่พุ่งลงไปในลาวา พวกเขาทั้งหมดมีความสนใจในสมบัติที่ทรงพลังเช่นนั้น แต่พวกเขาไม่มีความแข็งแกร่งของเซียนจักรพรรดิ พวกเขาไม่สามารถเข้าใกล้รัศมี 100 กิโลเมตรได้เลย