เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 136

ตอนที่ 136: การไล่ตามของตระกูลเทียนซ่ง

ในขณะที่เจี้ยนเฉินอยู่กลางอากาศ เขาก็ฆ่าทหารรับจ้างที่ไล่ตามเขามาอย่างรวดเร็ว การแสดงความแข็งแกร่งอย่างกะทันหันนี้ทำให้ทุกคนประหลาดใจ พวกเขาไม่คิดว่าเจี้ยนเฉินจะสามารถฆ่าทหารรับจ้างได้ ด้วยสถานการณ์แบบนี้ ทหารรับจ้างหลายคนจึงตัดสินใจล้มแผนการเดิมในการขวางเจี้ยนเฉิน

แม้ว่าหลายคนจะถูกเย้ายวนในสัญญาของเทียนซ่งหลีในรางวัลก้อนโต แต่พวกเขาก็ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อที่จะรับมัน ถ้าพวกเขาตายไป พวกเขาก็คงไม่ยินดีกับรางวัลถึงพวกเขาจะได้มันมา

หลังจากที่ฆ่าทหารรับจ้างที่ขวางทางไปแล้ว เจี้ยนเฉินก็มุ่งหน้าต่อไป เขากระโดดลงจากอาคารและวิ่งไปที่ประตูเมืองที่ใกล้ที่สุด

หลังจากที่ได้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่มีทหารรับจ้างคนไหนกล้าขวางเขาอีก ดังนั้นจึงเป็นเวลาที่ดีที่เจี้ยนเฉินจะไปที่ประตูเมืองได้อย่างราบรื่น

“เจ้าจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น แม้ว่าเจ้าจะหนีไปจนสุดโลก ข้า เทียนซ่งหลี สาบานว่าข้าจะตามไปฉีกร่างเจ้าเป็นพัน ๆ ชิ้น ! “

เสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวดังมาจากหัวหน้าของตระกูลเทียนซ่งที่อยู่บนหลังสัตว์อสูรด้านหลังเขา พวกเขากำลังไล่ตามเจี้ยนเฉินด้วยความเร็วสูงสุด และมันไม่ยากที่จะบอกจากเสียงได้ว่าเทียนซ่งหลีนั้นมุ่งมั่นที่จะฆ่าเจี้ยนเฉินเพียงใด

การฆ่าเทียนซ่งคังของเจี้ยนเฉินเท่ากับการฆ่าทั้งตระกูลของเทียนซ่งหลี เพราะว่าเทียนซ่งคังเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของเขา และร่างกายของเทียนซ่งหลียังมาเป็นแบบนี้ เขาจึงไม่มีความสามารถที่จะมีบุตรได้อีก

เจี้ยนเฉินทำเป็นหูทวนลมจากเสียงคำรามด้วยความต้องการฆ่าของเทียนซ่งหลี สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือการหนีจากเมืองใหญ่นี้ให้เร็วที่สุด เสียงฝีเท้าด้านหลังดังขึ้นมาเรื่อย ๆ ในขณะที่เจี้ยนเฉินรู้ว่าพวกคนที่อยู่บนหลังสัตว์อสูรนั้นไวกว่าความเร็วของเขาเอง

5 กิโลเมตร 4 กิโลเมตร 3 กิโลเมตร

เจี้ยนเฉินเข้าใกล้ประตูเมืองอย่างรวดเร็ว เหลืออีกเพียง 2 กิโลเมตรเท่านั้นก่อนจะถึงประตูเมือง เขาเห็นประตูใหญ่ที่นำทางออกไปนอกเมืองแล้ว แต่ด้านหลังเขามีเทียนซ่งหลีที่กำลังขี่สัตว์อสูรอยู่ด้านหลังเขา 1 กิโลเมตร

“ผู้บังคับบัญชาฮาโต้ว ถ้าเจ้าปิดประตูและช่วยหยุดคนคนนี้ ข้า เทียนซ่งหลี จะขอบคุณเจ้าเป็นที่สุด ! “

เสียงของเทียนซ่งหลีดังออกมาเหมือนฟ้าร้องดังมาจากด้านหลัง ประตูเมืองเวคก็กำลังปิดอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นประตูเมืองเข้าปิดลง ใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็หมองลง ตาของเขากวาดไปที่ประตูเมืองที่อยู่ห่างไป 40 เมตรออกไปในขณะที่เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา พลังเซียนที่อยู่ในร่างของเขาเริ่มหมุนเวียนในร่างของเขาและเพิ่มความเร็วของเขาขึ้น ในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินก็เอาทักษะที่เขาได้เรียนรู้ว่าจากชาติที่แล้วมาใช้ ขาทั้งสองของเขาวิ่งอย่างเร็วมาจนดูเหมือนว่าเขาร่อนกับไปกับพื้น ทุก ๆ ทุก 10 – 20 เมตรที่เขาร่อน ขาของเขาก็แตะพื้น 1 ครั้ง

ในพริบตาเดียว เจี้ยนเฉินก็มาถึงที่ตีนประตู ก็มีทหารรับจ้างกลุ่มใหญ่มารวมตัวกันอย่างรวดเร็วตรงประตูที่ปิดอยู่เพื่อที่จะรอเจี้ยนเฉิน บางคนในนั้นก่นด่าเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินไม่สนใจที่จะช้าลงเมื่อเขาเห็นแบบนี้ แทนที่กัน ขาของเขาหายไปเหมือนภาพราง ๆ ในขณะที่เขาวิ่งไปอีก 30 เมตรก่อนที่จะกระโจนไปที่ประตูเมืองเพื่อเตรียมที่จะปีนมัน ในที่สุดเขาก็รวบรวมกำลังแล้วขาของเขาก็กระทืบไปที่พื้นและเริ่มปีนป่ายกำแพง

ในตอนที่เจี้ยนเฉินเริ่มปีนกำแพง คนที่อยู่ด้านล่างก็สังเกตเห็นและเริ่มพูดคุยกันไม่หยุด