เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 135

ตอนที่ 135: หนีจากเมืองเวค

เมืองเวคเป็นเมืองชั้นที่สามที่มีจำนวนคนอยู่อาศัยถาวรในปริมาณน้อย แต่เพราะว่ามันใกล้กับเทือกเขาสัตว์อสูรและมีดินแดนที่อุดมสมบูรณ์อยู่รอบ ๆ ทำให้คนที่เข้าออกเมืองนั้นมีจำนวนมาก

มีพ่อค้าและคนหาบเร่พยายามที่จะขายสินค้าบนถนนในเมืองเวค บางร้านขายเกือบทุกอย่างที่จินตนาการได้ แต่ท่ามกลางร้านเหล่านั้น โรงเตี๊ยมก็เป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมหลัก ทหารรับจ้างและพ่อค้าในรถม้าก็เดินเข้ามาที่ถนนไม่หยุดหย่อนในขณะที่พวกเขาก็ซุบซิบพูดคุยกัน เสียงอึกทึกครึกโครมบนถนนเป็นสัญญาณที่แสดงให้เห็นว่าเมืองเวคนั้นเฟื่องฟูอย่างแท้จริง

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เอง ก็มีความวุ่นวายใหญ่เกิดขึ้นที่ถนนบางที่ ทุกคนเห็นร่างคนหนุ่มที่ใส่เสื้อโชกเลือดที่กำลังวิ่งมาทางพวกเขาด้วยความเร็วสูง หลายคนสังเกตเห็นท่าทางของชายหนุ่มคนนี้ พวกเขาทั้งหมดชี้และเริ่มคุยกัน

“ใครก็ตามที่หยุดชายคนนั้นไว้ จะได้รับรางวัลอย่างงามจากตระกูลเทียนซ่ง ! “

ในเวลาเดียวกัน เสียงคำรามราวกับฟ้าร้องก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ร่างที่ดูกระเซอะกระเซิงบางร่างก็วิ่งตามมาจากด้านหลังในขณะที่เขาไล่ตามชายหนุ่มคนนี้มาด้วยความเร็วที่เท่าเทียมกัน

“ตระกูลเทียนซ่ง พวกเขามาจากตระกูลเทียนซ่ง…”

“ตระกูลเทียนซ่งเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองเวค ข้าไม่กล้าที่จะไปยั่วยุคนที่ทำให้ตระกูลเทียนซ่งโกรธหรอก”

หลังจากที่ได้ยินชายวัยกลางคนพูด ทหารรับจ้างหลายคนก็เริ่มซุบซิบกัน อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสักคนตัดสินใจที่จะไล่ตามเด็กหนุ่มหรือขวางทางเข้าเอาไว้

ชายหนุ่มคนนั้นคือเจี้ยนเฉิน คนที่ฆ่านายน้อยของตระกูลเทียนซ่งไปอย่างง่ายดาย เช่นเดียวกันกับทหารรับจ้างที่เป็นพวกเดียวกัน

เจี้ยนเฉินรีบไปที่ประตูเมือง ในตอนที่เขาเจอกับอุปสรรคขวางทาง เขาก็จะเหินผ่านมันไปด้วยความเร็วสูงมาก แม้จะเป็นอย่างนี้ แต่ก็ยังมีเซียนผู้เชี่ยวชาญบางคนที่ยังไล่ตามเขามาติด ๆ อย่างไรก็ตาม การใช้ย่างก้าวพริบตาของเจี้ยนเฉินทำให้เขาได้เปรียบ ดังนั้นแม้ว่าชายวัยกลางคนพวกนั้นจะแข็งแกร่งกว่าเขา แต่พวกเขาก็ยังไล่ตามไม่ทัน พวกเขาต้องอยู่ในระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษเป็นอย่างน้อยพร้อมด้วยพลังเซียนธาตุลมถึงจะไล่ตามทันเจี้ยนเฉินได้ ไม่เช่นนั้นความเร็วของพวกเขาก็พอทำได้แค่ไล่ตามเจี้ยนเฉินไปอย่างยากลำบาก นอกเหนือไปจากนั้น พวกเขาไม่สามารถข้ามสิ่งกีดขวางไปได้ง่าย ๆ เหมือนเจี้ยนเฉิน

แม้ว่านี่จะเป็นเมืองชั้นสาม พื้นที่ของเมืองเวคก็ใหญ่มาก แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะรีบไปที่ประตูเมืองให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ แต่มันก็ใช้ระยะเวลาระยะเทียนเล่มหนึ่งกว่าที่เขาจะไปถึง

เจี้ยนเฉินทุ่มเทกำลังทั้งหมดไปในการหนี ในตอนนี้เขาจึงหายใจหอบค่อนข้างมาก เขาเพิ่งต่อสู้อย่างดุเดือดที่ใช้พลังเซียนไปค่อนข้างมาก และในตอนนี้เขายังบาดเจ็บอีก ภาระที่เขารู้สึกในการวิ่งอย่างสุดกำลังพร้อมด้วยสภาพแบบนี้นั้นหนักสำหรับเขามาก นอกเหนือไปจากนั้น ร่างของเขายังรู้สึกเจ็บปวดอย่างมากจากบาดแผลทุก ๆ ครั้งที่เขาเคลื่อนไหว ดังนั้นประสาทของเจี้ยนเฉินจึงกำลังได้รับการทดสอบอย่างหนัก

ด้านหน้า หอคอยของเมืองที่ยิ่งใหญ่และใหญ่โตกำลังเข้ามาในระยะสายตา พร้อมด้วยการที่อยู่บนนั้น ในตอนนี้ เจี้ยนเฉินอยู่ห่าง 5 กิโลเมตรจากประตูเมืองแล้ว ในขณะที่เซียนผู้เชี่ยวชาญด้านหลังเขาอยู่ห่างจากเขา 50 เมตร

เมื่อเห็นประตูเมืองเข้าใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ หัวใจของเจี้ยนเฉินก็อดไม่ได้ที่จะผ่อนคลายออกมาเล็กน้อย แม้ว่าความเร็วของเขาจะไม่ได้ลดลง เจี้ยนเฉินตระหนักดีถึงความแข็งแกร่งในตอนนี้ของเขา ไม่มีทางที่เขาจะเอาชนะตระกูลเทียนซ่งซึ่งมีอิทธิพลในเมืองเวคได้ ในตอนนี้ ทั้งหมดที่เจี้ยนเฉินต้องการคือหนีออกจากเมืองเวค ถ้าเป็นแบบนั้นได้ อันตรายก็จะลดลงอย่างมาก

“โฮก!”

ในตอนนี้เอง เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวของสัตว์อสูรก็ดังขึ้นมาด้านหลังเจี้ยนเฉิน ในขณะที่เสียงคำรามจางกายไป เสียงคำรามใหม่ก็ตามมาหลังจากนั้น