เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1365

ตอนที่ 1365: มดที่ถูกบดขยี้ (3)

ยาดริมค่อนข้างตะลึงเมื่อนางจ้องมองเจ้าศาลาวิญญาณสวรรค์ขณะที่เขานอนอยู่ในซากปรักหักพัง นางสามารถบอกได้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจนไร้ความสามารถ นางรู้สึกตกใจอย่างยิ่งกับสิ่งนี้

นางไม่ได้ทำอะไรเจ้าศาลาเลย

ด้วยแสงสีฟ้า กระบี่ฉิงโซวพุ่งออกมาเป็นแนวแสงหลังจากปิดกั้นการโจมตีของยาดริม มันกลับไปที่หลังของเจี้ยนเฉินในขณะที่เขาบินไปบนกระบี่ฉิงโซว เขาพูดกับยาดริมว่า “เจ้าศาลาวิญญาณสวรรค์ได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาไม่สามารถต้านทานการโจมตีจากเจ้าได้ ไม่อย่างนั้นเจ้าฆ่าเขาแน่”

ยาดริมละสายตาจากเจ้าศาลาวิญญาณสวรรค์และหันไปจ้องกระบี่ฉิงโซวที่ด้านหลังของเจี้ยนเฉิน นางยังคงไม่สามารถลืมความเร็วขั้นสูงของมัน เมื่อมันบินผ่านหรือหยุดการโจมตีที่ทรงพลังจากนางอย่างง่ายดาย

“เจี้ยนเฉิน มันเป็นอาวุธที่เจ้าหลอมขึ้นมาจริง ๆ หรือ ? ” ยาดริมถาม นางพบว่ามันยากมากที่จะเชื่อว่าเจี้ยนเฉินสามารถหลอมกระบี่ที่ทรงพลังเช่นนี้ได้

เจี้ยนเฉินยิ้มบาง ๆ “ข้าแค่มีส่วนในการหลอมกระบี่ขึ้นมาเท่านั้น มีคนที่ยอดเยี่ยมคนอื่นที่ช่วยข้าหลอมกระบี่ซึ่งตอนนั้นข้าเองก็ทำหน้าที่เป็นเพียงผู้ช่วย อย่างไรก็ตามกระบี่ของข้าก็ไม่สามารถเทียบอาวุธของฝ่าบาทได้ เจ้าศาลา ท่านเชื่อในสิ่งที่ข้าพูดก่อนหน้านี้หรือไม่ ? การสังหารเจ้าศาลาทั้งสองคนจะไม่ยากเลยหากมีกระบี่ทั้งสองเล่มนี้”

ยาดริมจ้องมองไปที่ภูเขาอีกลูกใกล้ ๆ และเห็นเจ้าศาลาเทพเจ้าอสรพิษซึ่งกำลังนอนจมกองเลือด เจี้ยนเฉินวางเขาไว้ที่นั่น เขาจ้องท้องฟ้าอย่างไร้จุดหมายด้วยสายตาที่สิ้นหวัง

ยาดริมถอนหายใจ นางมองเจี้ยนเฉินด้วยสายตาสายตาที่ผสมกับอารมณ์หลากหลาย เมื่อนึกย้อนกลับไป เจี้ยนเฉินยังคงเป็นเซียนผู้คุมกฎที่อ่อนแอในสายตาของนาง สำหรับนาง เขาไม่ต่างจากมด แต่ผ่านไปไม่นาน เขาก็เติบโตขึ้นถึงระดับที่ทำให้นางตกใจ

ยาดริมรู้ว่านางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจี้ยนเฉิน อย่างน้อยที่สุดนางก็ไม่สามารถทำร้ายเซียนจักรพรรดิทั้งสองได้อย่างง่ายดายเหมือนกับเจี้ยนเฉิน

“เขายิ่งน่ากลัวมากขึ้นด้วยอาวุธทรงพลัง อาจมีเพียงคนที่แซงหน้าเซียนจักรพรรดิที่สามารถยับยั้งเจี้ยนเฉินไว้ได้” ยาดริมคิดอย่างหม่นหมอง นางอดไม่ได้ที่จะคิดถึงวิธีที่นางต้องฝึกฝนหลายพันปีเพื่อที่จะได้แข็งแกร่ง ในขณะที่เจี้ยนเฉินมีพลังมากขึ้นในเวลาเพียงไม่กี่ทศวรรษ สิ่งนี้รบกวนจิตใจของนางมาก

” ปัจจุบันโลกของเราเผชิญกับการคุกคามของโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง หากเรามีกำลังไม่พอ มันอาจจะเป็นจุดสิ้นสุดของโลกเมื่อโลกอื่นโจมตีเรา เราต้องการความแข็งแกร่ง เจ้าศาลา ข้ารู้สึกว่าเราไม่ควรฆ่าพวกเขาสองคนในตอนนี้ เพราะเซียนจักรพรรดินั้นหายากเกินไป พลังของเราเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่งโดยมีเซียนจักรพรรดิยืนเคียงข้างเรา ท่านคิดอย่างไร ? ฝ่าบาทด้วย ? ” เจี้ยนเฉินถาม เขามีเรื่องบาดหมางกับเจ้าศาลาทั้งสองคนก็จริง แต่ในช่วงเวลาที่ละเอียดอ่อนนี้ เขายินดีที่จะกำจัดภัยคุกคามของโลกอื่นมากกว่าที่จะจัดการกับความไม่ลงรอยกันของตัวเอง

ยาดริมนำตรีศูลของนางออกไปและพลังแห่งการมีอยู่รอบตัวนางก็ค่อย ๆ หายไป หลังจากคิดเงียบ ๆ ครู่หนึ่งนางจึงพยักหน้า “เจ้าพูดถูก โลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งทรงพลังมากเกินไป หากเราไม่ร่วมมือกันตอนนี้ เราจะถึงจุดสิ้นสุดแน่นอน เราจะไม่เอาชีวิตของพวกเขาในตอนนี้ แต่วาระสุดท้ายของพวกเขาจะต้องถูกฝ่าบาทตัดสิน”