เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1364

ตอนที่ 1364: มดที่ถูกบดขยี้ (2)

แสงประกายแวววาวบนส่องผ่านดวงตาของเจี้ยนเฉิน เขานั่งลงบนกระบี่จือหยิงโดยไม่ขยับ เขาสร้างตราประทับในขณะที่กระบี่ฉิงโซวพุ่งออกไปเป็นแนวสีฟ้า

มันเป็นทักษะกระบี่คล้ายกับจิตวิญญาณกระบี่ ยกเว้นว่ามันมีอานุภาพมากกว่า เขาสามารถควบคุมการใช้กระบี่กับศัตรูไม่ว่าวิญญาณของเขาจะอยู่ที่ไหน

หลังจากได้รับการเสริมกำลังด้วยไผ่จิตวิญญาณม่วง จิตวิญญาณของเขาก็เติบโตขึ้นมาก รัศมีที่เขาสามารถควบคุมได้เกิน 200,000 กิโลเมตร ตราบใดที่เจ้าศาลาเทพเจ้าอสรพิษยังคงอยู่ในระยะนั้น เขาไม่สามารถหลบหนีจากการโจมตีของกระบี่ฉิงโซวไปได้แน่

ภายใต้การควบคุมของจิตใจของเจี้ยนเฉินดูเหมือนว่ากระบี่จะมีความเร็วสูงกว่าสายฟ้า มันข้ามไปได้ไกลมากในช่วงเวลาอันน้อยนิด และแม้ว่าเจ้าศาลาจะพยายามหนีสุดความสามารถ เขาก็ไม่เร็วไปกว่ากระบี่ฉิงโซว

กระบี่ไล่ตามเขาเหมือนกับแสงสีฟ้า

เจ้าศาลาได้ค้นพบกระบี่ที่อยู่ข้างหลังเขาเช่นกัน เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้ ความมุ่งมั่นก็ส่องประกายแวววับในดวงตาของเขาทันที เขาคิดว่า “กระบี่เล่มนั้นสามารถแสดงพลังที่ไม่อาจจินตนาการได้ในมือของเจี้ยนเฉิน มันสามารถตัดค่ายกลของเซียนจักรพรรดิให้ขาดสะบั้นได้อย่างง่ายดาย แต่มันอยู่ไกลจากเจี้ยนเฉินมากและก็ไม่มีใครควบคุมมันอีกต่อไป ข้าไม่อยากเชื่อว่าข้าไม่สามารถสยบกระบี่ที่ไม่มีคนควบคุมได้ ในครั้งนี้ข้าต้องเอากระบี่นั้นมาไว้ใช้เองให้ได้ หากข้าครอบครองมัน ยาดริมก็ต้องเกรงกลัวข้า ในขณะที่เจี้ยนเฉินก็จะไม่แข็งแกร่งไปกว่าข้า ถ้าเขาต้องสูญเสียกระบี่เล่มนั้นไป”

เลือดหยุดไหลจากแขนที่ถูกตัดของเจ้าศาลา เขาค่อย ๆ ลูบแขนที่ถูกตัดผ่านอากาศ ในทันใดพลังงานที่ทะยานขึ้นก็รั่วไหลออกมา มันควบแน่นอย่างรวดเร็วเป็นโล่กว้าง 2 เมตรบนแขนซ้ายของเขาและร่างกายของเขาถูกปกคลุมด้วยเกล็ดหนาแน่น เกล็ดแต่ละชิ้นกระพริบด้วยแสงเป็นพลังงานที่พุ่งออกมา

มือที่ควบแน่นจากพลังงานปรากฏขึ้นที่แขนขวาของเขา มันเกือบจะเป็นรูปเป็นร่าง เขาวางโล่ไว้ข้างหน้าเขาและใช้มือที่ควบแน่นเพื่อคว้ากระบี่ฉิงโซว

อย่างไรก็ตาม เจ้าศาลาก็ประเมินพลังของกระบี่ฉิงโซวต่ำไป ตอนที่มันเพิ่งถูกหลอม มันก็สามารถทำร้ายเซียนจักรพรรดิได้โดยที่ไม่มีใครควบคุมมัน นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครเทียบได้ ในขณะนี้เนื่องจากเจี้ยนเฉินควบคุมมันด้วยความคิดของเขาอย่างลับ ๆ พลังของมันจะยิ่งใหญ่กว่าก่อนอย่างแน่นอน

มือของเจ้าศาลาเหมือนกระดาษแผ่นหนึ่งเมื่อสัมผัสกับกระบี่ กระบี่ฉิงโซวเจาะรูอย่างไม่หยุดยั้งก่อนที่จะเจาะต่อไปยังเจ้าศาลาโดยไม่ชะลอตัวลงเลย

เคร้ง !

โล่ของเจ้าศาลาแตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อกระบี่ฉิงโซวผ่านร่างของเขาเป็นแสงสีฟ้า การป้องกันของเขาในฐานะเจ้าศาลาเทพเจ้าอสรพิษไม่สามารถหยุดมันได้เลย

ทันใดนั้นเจ้าศาลาก็แข็งตัวและใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวในเวลาเดียว เขาพ่นเลือดจำนวนมากออกมาจากปากในรูปของหมอกที่มาพร้อมกับอวัยวะหลายชิ้น

เมื่อกระบี่ฉิงโซวเจาะทะลวงผ่านร่างของเขา กระบี่อันทรงพลังได้ปะทุขึ้น ทำให้อวัยวะของเขาพังทลายในชั่วขณะและสร้างความเสียหายอย่างรุนแรงต่อร่างกายของเขา

เลือดจำนวนมากหลั่งออกมาจากรูขุมขนของเจ้าศาลา มันย้อมเขาด้วยสีที่มาจากเลือดของเขา เขาสะดุดในอากาศ ได้รับบาดเจ็บสาหัสและพยายามที่จะยืนตัวตรง

ค่ายกลเสียหายและไม่ทรงพลังเหมือนเมื่อก่อน ภายใต้การโจมตีที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของยาดริม มันจึงปะทุด้วยพลังงานและเสียงอันทรงพลัง ยาดริมพังค่ายกลที่เหลืออีกห้าอันจนทะลุออกมาได้

นางเปล่งประกายด้วยแสงสีฟ้าที่ส่องระยิบระยับในขณะที่พลังงานอันน่าสะพรึงกลัวส่งผลให้พื้นที่โดยรอบกระเพื่อมและเป็นการแสดงตนที่น่ากลัว อวตารร่างมนุษย์ปลายืนอยู่ข้างหลังนาง ราวกับว่ามันหลอมรวมกับนาง

นางรีบพุ่งไปพร้อมกับตรีศูล แม้ว่าตรีศูลไม่ใช่อาวุธของเทพเจ้าแห่งท้องทะเล แต่มันก็ยังมีความสามารถที่จะทำให้ผู้คนสั่นไหว รอยแตกสีดำบาง ๆ ของตรีศูลเปล่งแสง มันแตกออกมาจากอากาศ

ยาดริมไม่เจอเจี้ยนเฉินตอนที่นางหลุดออกมา ทันทีที่นางหลุดพ้น นางก็เจอเจ้าศาลาที่ล้มลงกับพื้น นางไม่ถามว่าทำไม นางใช้ตรีศูลชี้ออกไปและสร้างกระแสพลังที่มีอานุภาพซึ่งพุ่งเข้าหาเจ้าศาลา

“เจ้าศาลา หยุดได้แล้ว ! ” เสียงของเจี้ยนเฉินดังขึ้นและในเวลาเดียวกันแสงสีฟ้าก็เปล่งประกาย กระบี่มาถึงก่อนที่แสงสว่างจะหายไปหลังจากที่พุ่งลงมาจากเบื้องบน มันปิดกั้นกระแสพลังงาน

กระแสพลังงานกระทบกระบี่ฉิงโซวพร้อมด้วยเสียงดังสนั่น อย่างไรก็ตามกระบี่ฉิงโซวก็ไม่หวั่นไหวและแสงของมันก็ยังคงสดใสเหมือนเมื่อก่อน กระแสพลังงานจากตรีศูลของยาดริมหายไปลับตา

เจ้าศาลาวิญญาณสวรรค์สามารถหลีกเลี่ยงภัยพิบัติไปได้ เขาตกลงมาจากระดับความสูงหลายพันเมตรทำให้ภูเขาพังทลายลงมา เขานอนอยู่บนซากปรักหักพังในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ท้องฟ้าด้วยความงุนงง เขาใช้เวลาอยู่นานกว่าจะฟื้นสติกลับมาได้

จากนั้นยาดริมก็ค้นพบว่าเจ้าศาลาได้รับบาดเจ็บสาหัส นางจ้องมองด้วยความสนใจทันที