เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1401

ตอนที่ 1401: เซียนจักรพรรดิอีกคน

เจี้ยนเฉินออกมาหลังจากอำลาหยางลี่และกุยไฮ่ยี่เต่า เขาพุ่งทะลุท้องฟ้าบนกระบี่จือหยิงเป็นลำแสงยาว

เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะคิดถึงข้อมูลที่เขาเรียนรู้จากหยางลี่และกุยไฮ่ยี่เต่าในระหว่างการเดินทางกลับ เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมียุคโบราณมาก่อนสมัยโบราณที่ถูกลบออกจากประวัติศาสตร์ ยุคที่เซียนจักรพรรดิและจอมยุทธ์ขอบเขตดั้งเดิมหลายคนถูกสังหารอย่างไร้ความปราณี เจี้ยนเฉินพบว่ามันค่อนข้างน่าสยอง

และผนึกดังกล่าวก็อยู่นอกมิติ ซึ่งป้องกันไม่ให้เซียนจักรพรรดิไปถึงระดับขอบเขตดั้งเดิม มันถูกล้อมรอบไปด้วยความลึกลับเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าใครคือจอมยุทธ์ลึกลับ มันอาจเป็นเหมือนสิ่งที่เขาเดาไว้ว่าจอมยุทธ์ลึกลับคือผู้พิทักษ์ซุยแห่งศาลาเทพธิดาน้ำแข็งอาร์กติก ? หากเป็นเช่นนั้นทำไมนางจึงต้องปิดผนึกไว้ ?

มันเป็นเพราะนางกำลังหาที่หลบภัยอยู่หรือ ? หรือว่านางพยายามปกป้องสมบัติอันยิ่งใหญ่บางอย่าง ? หรือว่านางมีความตั้งใจอื่น ?

และทำไมพยัคฆ์ปีกเทวะจากสมัยโบราณและเทพเจ้าแห่งท้องทะเลจึงไม่สามารถมองเห็นผนึกและพวกเขายังไปถึงระดับขอบเขตดั้งเดิมได้ ? หรือว่าพวกเขาเป็นจิตวิญญาณธรรมชาติเหมือนที่หยางลี่และกุยไฮ่ยี่เต่าคาดเดา

หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ แล้วไม่มีใครสามารถไปถึงระดับขอบเขตดั้งเดิมได้จากความพยายามของตัวเองมาตั้งแต่สมัยโบราณนอกเหนือจากเทพเจ้าสงคราม เอ่อหยิน

“ข้าสัญญากับพี่สาวของข้าก่อนหน้านี้ว่าข้าจะไปเยี่ยมนางในอีก 1 ปีข้างหน้า ที่ศาลาเทพธิดาน้ำแข็งอาร์กติก มันผ่านมาเป็นเวลา 1 ปีแล้ว แต่ข้ายังไม่ได้ทำตามสัญญา ข้าจะไปเยี่ยมทันทีที่ข้าจัดการกับเรื่องเร่งด่วนในมือ มาดูกันว่าข้าจะสามารถค้นพบอะไรได้ และผู้อาวุโสรุยจิน, หงเหลียนและเฮยยู่ยังคงติดอยู่ในภาคเหนือ ข้าต้องหาวิธีที่จะทำให้พวกเขาเป็นอิสระในครั้งนี้” เจี้ยนเฉินคิดกับตัวเองทั้งสามคนถูกขังอยู่ในศาลาเทพธิดาน้ำแข็งอาร์กติกเพราะเขา หากเขาไม่ได้ช่วยให้พวกเขาเป็นอิสระ เขาคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตและไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้

เจี้ยนเฉินไม่ได้กลับไปที่เมืองอัคนี แต่กลับไปที่ตระกูลเจียงหยางในเมืองลอร์

ชื่อของเจี้ยนเฉินแพร่กระจายไปทั่วทั้งทวีปนับตั้งแต่สงครามการต่อสู้กับโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง จอมยุทธ์ทุกคนอ้างว่าเขาเป็นโมเทียนหยวนที่กลับชาติมาเกิด เขาได้รับตำแหน่งในฐานะจอมยุทธ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในบางแง่มุม การกลับมาของเขาทำให้เมืองลอร์สับสนวุ่นวายทันที ทุกคนในเมืองพุ่งทะยานไปตามทิศทางของตระกูลเจียงหยาง ผู้คนนับไม่ถ้วนต้องการเห็นความรุ่งโรจน์ของจอมยุทธ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหมู่มนุษย์

สถานะของการเป็นจอมยุทธ์ที่แข็งแกร่งที่สุดนั้นยิ่งใหญ่เพียงใด ? แม้แต่เซียนราชาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะพบเจอเขาในวันธรรมดา ดังนั้นสำหรับชาวเมืองลอร์ที่อาศัยอยู่ในระดับต่ำสุดของทวีปเทียนหยวน เขาจึงเป็นเหมือนพระเจ้า หลายคนเต็มใจที่จะตายเพียงเพื่อที่จะได้เห็นเขาสักแวบหนึ่ง

เจ้าเมืองลอร์ตอบสนองทันที เขาระดมกองกำลังผู้คุ้มกันและกองกำลังทหารทั้งหมดในเมืองเพื่อให้เกิดความสงบสุข เขาปิดพื้นที่ 10 กิโลเมตรรอบ ๆ ตระกูลเจียงหยางเป็นเขตต้องห้าม ในเวลาเดียวกันทหารทุกคนในตระกูลก็รวมตัวกันก่อตัวเป็นกำแพงรอบสองให้กับตระกูล

ในเวลาเดียวกัน เรื่องนี้ก็ถึงหูของราชาในไม่ช้า ราชาหยุดงานทั้งหมดที่ทำอยู่ทันทีและบินออกจากพระราชวังอย่างรวดเร็วด้วยความช่วยเหลือของเซียนสวรรค์

นอกจากเขาแล้ว ราชาในอาณาจักรใกล้เคียงต่างก็สละรถม้าอันหรูหราของพวกเขาและขอให้เซียนสวรรค์ส่งพวกเขาไปทางการบินพร้อมกับขอบขวัญชั้นเลิศมากมาย พวกเขาเดินทางไปยังเมืองลอร์โดยเร็วที่สุด

การมาถึงตระกูลเจียงหยางของเจี้ยนเฉินแจ้งเตือนทุกคนในบริเวณรอบ ๆ มันทำให้ตระกูลเจียงหยางยุ่งเหยิง บรรดาเซียนผู้คุมกฎสาขาซูทุกคนที่อยู่ในลานด้านหลังของตระกูลลดสถานะของตัวเองและมาต้อนรับเขา หัวหน้าของพวกเขาคือเจียงหยางซูเซียว, เจียงหยางซูหยวนเซียวและเจียงหยางซูอวี้หยวน

หัวหน้าตระกูล เจียงหยางป้าสั่งให้คนเตรียมงานเลี้ยงขนาดใหญ่ทันที เขาเชิญสหายสนิทของเขา ตระกูลทั้งหมดเริ่มฉลอง ในเวลาเดียวกันเขาก็ได้กำหนดวันฉลองประจำปีให้กับตระกูล

หลังจากนั้น เมื่อราชาแห่งอาณาจักรเกอซุนเดินทางมาถึง เขาก็ออกคำสั่งทันทีเพื่อกำหนดวันเป็นวันหยุดประจำอาณาจักรเช่นกัน