เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1437

ตอนที่ 1437 – ร่วมกันสร้างความแข็งแกร่ง (2)

มีใบชาหยั่งรู้น้อยกว่าเมื่อเทียบกับลูกท้อเมฆม่วง เจี้ยนเฉินเก็บเกี่ยวต้นชาหยั่งรู้ ระดับ 1 สามต้นและต้นชาหยั่งรู้ระดับ 5 หนึ่งต้น ต้นชาแต่ละต้นมีใบ 81 ใบและเขาได้ใช้ใบชาหยั่งรู้ไปเกือบครึ่งแล้ว

“ความแตกต่างของจำนวนนั้นมากเกินไปและโดยพื้นฐานแล้วบรรดาเซียนราชาของมนุษย์ สัตว์อสูรและเผ่าพันธุ์ทะเลได้มารวมตัวกันที่นี่ แม้ว่าจะมีหลายคนที่มีคุณสมบัติไม่ได้ตามมาตรฐาน แต่ก็ยังมีคนมากกว่าร้อยคนที่อยู่เหนือชั้นสวรรค์ที่ 8 เพียงแค่นั้นก็ต้องการลูกท้อเมฆาม่วงมากกว่าหนึ่งร้อยผลและบางส่วนไม่ได้ครอบครองพรสวรรค์ดั่งเช่นฉิงยี่หยวน ดังนั้นพวกเขาจะต้องสิ้นเปลืองพลังงานในสมบัติสวรรค์ค่อนข้างมาก ข้าต้องให้ลูกท้ออมตะที่ไม่ใช่ระดับแรก” เจี้ยนเฉินบ่นกับตัวเองขณะที่เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

“นอกจากนั้นยังมีเซียนผู้คุมกฎหลายพันคนที่ได้มาตรฐานเพื่อที่จะได้เป็นเซียนราชา ถ้าข้าให้ลูกท้ออมตะแก่พวกเขาแต่ละคนมันก็คงไม่พอ ยังมีเซียนสวรรค์มากขึ้นกว่าหนึ่งหมื่นคน … ”

“ดูเหมือนว่าเซียนสวรรค์และเซียนผู้คุมกฎจะต้องแบ่งปันลูกท้ออมตะระหว่างคนจำนวนมาก ในขณะที่ เซียนราชาจะสามารถกินลูกท้อได้ทั้งหมด อย่างไรก็ตามผู้ที่มีศักยภาพสูงจำเป็นต้องให้ความสำคัญ … ”

สามวันต่อมา เจี้ยนเฉินก็โผล่ออกมาจากห้องโถงภายใต้สายตาที่กระตือรือร้นของเซียนราชาหลายคน เขาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาทั้งหมด

นี่คือวันที่เจี้ยนเฉินสัญญาว่าจะเพิ่มความแข็งแกร่งให้ทุกคน เซียนราชาแห่งเผ่าพันธุ์ทั้งสามได้รวมตัวกันที่ห้องโถงที่เจี้ยนเฉินพักอยู่ พวกเขาจ้องมองที่ประตูที่ปิดแน่นด้วยความคาดหวังและความกระตือรือร้น ทันทีที่เจี้ยนเฉินปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา ทุกสายตาก็ลุกโชนและพวกเขาก็โค้งคำนับอย่างสุภาพต่อเขา

“คำนับราชันเจี้ยนเฉิน ! ”

“คำนับราชันเจี้ยนเฉิน ! ”

ความสุภาพทั้งหมดจากเซียนราชามีต้นกำเนิดมาจากก้นบึ้งของหัวใจ โลกตามกฎของป่า พวกเขานับถือ เจี้ยนเฉินเพราะความแข็งแกร่งของเขา ในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินได้สังหารเซียนจักรพรรดิจากต่างโลกจำนวนมากในการต่อสู้ก่อนหน้านี้เพื่อปกป้องทวีป แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่หลาย ๆ คนจะชื่นชมเขา

กลุ่มสมาชิกอาวุโสจากตระกูลเจียงหยางยืนอยู่ใกล้ ๆ พวกเขาทั้งหมดดูเรื่องนี้ด้วยรอยยิ้ม ไป๋หยุนเทียนและ เจียงหยางป้าน้ำตาไหลด้วยความยินดี ทั้งหมดนี้เป็นเพราะบรรดาเซียนราชาได้ให้การต้อนรับคนที่เป็นลูกของพวกเขา

เจียงหยางเค่อ พี่ชายของเจี้ยนเฉิน อยู่ในฝูงชนเช่นกัน เขาจ้องเงียบ ๆ ในฉากนี้ด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย เขาเต็มไปด้วยความอิจฉา แต่การจ้องมองของเขาทำให้เกิดความเศร้าโศกสลด

จากพี่น้องสี่คนของตระกูลเจียงหยาง พี่ชายคนโตของพวกเขาได้รับเลือกจากอารามจิตพิสุทธิ์ และถูกพาตัวไปที่นั่น พี่สาวของพวกเขากลายเป็นเทพธิดาของศาลาเทพธิดาน้ำแข็ง ดังนั้นนางจึงมีสถานะพิเศษ ในขณะที่น้องชายสุดท้องกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในตอนนี้ เขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่เหนือกว่าเซียนจักรพรรดิและสมควรได้รับความเคารพจากเซียนทุกคน มีเพียงเขาเท่านั้นที่ยังคงไร้ชื่อเสียง แม้ว่าพลังของเขาจะขึ้นไปถึงระดับเซียนผู้คุมกฎโดยลูกท้อเมฆม่วง แต่เขาก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม แม้ว่าเขาจะกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎแต่เขาก็ยังเป็นคนไร้ชื่อเสียง

ไป๋เต๋าจ้องมองเจี้ยนเฉินในฝูงชน เขายิ้มอย่างภาคภูมิ

ลุงเจียง เจียงหยางซูหยวนเซียว เจียงหยางซูอวี้หยวน เจียงหยางซูเซียว และคนอื่น ๆ ก็เหมือนกัน พวกเขาจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างเงียบ ๆ

เจี้ยนเฉินมองไปรอบ ๆ และคำนับทุกคน เขาทักทายเซียนราชาบางคนก่อนที่จะพูดเข้าประเด็นหลักโดยตรง “ทุกคน เจ้าต้องรู้อยู่แล้วว่าข้ามีสมบัติสวรรค์ที่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้เจ้าได้อย่างรวดเร็ว ข้าใช้สมบัติสวรรค์เหล่านี้เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเพื่อให้สหายและครอบครัวของข้าสามารถไปถึงระดับเซียนราชาได้ สิ่งเดียวที่โชคร้ายคือข้าไม่มีสมบัติสวรรค์เหลืออยู่มากมาย อย่างไรก็ตามการรุกรานจากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งอยู่ที่หน้าประตูบ้านของเรา ดังนั้นเพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับพวกเราทุกคน ข้ายินดีแบ่งปันสมบัติสวรรค์เหล่านี้กับทุกคนและช่วยเหลือเจ้าในการพัฒนาของเจ้า”

หลายวันต่อมา กลุ่มเมฆสีรุ้งเก้าสีขนาดใหญ่ได้ล้อมรอบทั่วทั้งทวีป เมฆนั้นหนามากก่อตัวขึ้นจากเมฆรุ้งกว่าร้อยชั้นซ้อนทับกัน พวกมันส่องแสงแพรวพราวขณะที่พวกมันกะพริบแสงจ้า

ด้วยความช่วยเหลือของลูกท้ออมตะ เซียนราชากว่าหนึ่งร้อยคนจากทั้งสามเผ่าต่างก็มาถึงระดับเซียนจักรพรรดิ พวกเขากลายเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ของทวีปเทียนหยวน

ในเวลาเดียวกันในโลกใบเล็กที่บางแห่งในทวีป มารราคะนั่งในห้องเพื่อฟื้นฟู เขาเปลือยกายในขณะที่เด็กสาวเปลือยกายอีกหลายคนเสียชีวิตที่มุมห้องโดยมีเลือดสาดทั่วร่างกาย

ทันใดนั้น มารราคะก็ลืมตาขึ้นและพวกมันเปล่งประกายขึ้นในทันที ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถเจาะผ่านมิติด้วยสายตาของเขาและมองเห็นโลกภายนอก

“เซียนจักรพรรดิมากกว่าหนึ่งร้อยคน..” มารราคะกล่าวเสียงต่ำพร้อมกับความตกใจเต็มสายตา หลังจากนั้นไม่นานใบหน้าของเขาก็หมองลง

“เมื่อข้าทะลวงผ่านด่านไปเป็นเซียนจักรพรรดิมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ข้าใช้ชีวิตทั้งชีวิตของข้าเพื่อสร้างเส้นทางของอารมณ์ความรู้สึกหกประการและความปรารถนาเจ็ดประการก่อนที่ข้าจะกลายเป็นเซียนจักรพรรดิ จนในที่สุดกลายเป็นเซียนจักรพรรดิคนเดียวในหมู่มนุษย์ แต่ตอนนี้คนเหล่านี้ทุกคนได้ทะลวงผ่านคอขวดที่ข้าทุ่มเทวิญญาณของข้าออกมาได้อย่างง่ายดายด้วยความช่วยเหลือของเจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉิน ข้าขอสาปแช่งเจ้าให้ไม่ตายดี” มารราคะกัดฟัน ใบหน้าที่อ่อนแอของเขาได้กลายเป็นความอิจฉาและความรู้สึกไม่ยุติธรรม

ทำไมการทะลวงผ่านด่านของเขาถึงต้องยากลำบากในขณะที่คนเหล่านี้ได้มันอย่างง่ายดาย ? มันยุติธรรมแค่ไหนที่คนเหล่านี้สามารถบ่มเพาะเพียงสองสามวันและไปถึงสิ่งที่เขาใช้เวลามานับพันปีเพื่อบรรลุ ?