เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1439

ตอนที่ 1439 – ปูเส้นทางด้วยความเกลียดชัง

ข้างในของมารราคะก็จะว่างเปล่าภายในเมื่อใบมีดตกลงมา ในขณะนั้นดูเหมือนว่าเขาจะเข้าสู่สภาวะทางจิตใจ หากไม่มีอารมณ์หรือความต้องการ ทุกอย่างในสายตาของเขาชัดเจน เขาสามารถมองเห็นทุกสิ่งในโลก เขาได้รับอิสรภาพจากการปล่อยอารมณ์และความปรารถนาและทิ้งชีวิตและความตาย

มารราคะดูเหมือนจะปล่อยความเกลียดชังในอดีตของเขากับเจี้ยนเฉินรวมถึงสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมดที่เขาสะสมไว้ในอดีต ในสถานะปัจจุบันของเขา เขารู้สึกไม่แยแสต่อต่อการทะลวงผ่านด่านเซียนจักรพรรดิ และเข้าสู่ขอบเขตดั้งเดิม

มารราคะนั่งอยู่ที่นั่นและรู้สึกว่างเปล่าอยู่ข้างใน ในสถานะปัจจุบันของเขา เขารู้สึกว่าเขาเข้าใกล้โลกอย่างไร้ขีดจำกัด และดูเหมือนจะเข้ากันได้กับโลกทั้งโลกเข้าใจสิ่งต่าง ๆ โดยไม่รู้ตัว

เขาไร้อารมณ์และความปรารถนาอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตามเขายังคงมีสัญชาตญาณพื้นฐานหลังจากเข้าใกล้โลกมากขึ้น ซึ่งทำให้เขาต้องทำความเข้าใจต่อไป

ความแข็งแกร่งของมารราคะเพิ่มขึ้นอย่างเงียบ ๆ แม้ว่าพลังเซียนในตัวเขาจะไม่เพิ่มขึ้นเลย แต่ความเข้าใจในโลกของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ วิญญาณที่อ่อนแอของเขาก็ค่อย ๆ ฟื้นตัวขึ้นเช่นกัน ไม่เพียงแต่จิตวิญญาณของเขาเหนือกว่าสภาพที่สูงสุดของเขา แต่มันก็ยังคงเพิ่มขึ้นและเสริมสร้างความแข็งแกร่ง

“ข้ารู้สึกได้ว่าข้าเข้ามาใกล้กับขอบเขตดั้งเดิมมากขึ้น” มารราคะคิด เขาสามารถรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงได้อย่างชัดเจน แต่เขาไม่รู้สึกถึงความสุขเลย หลังจากแยกอารมณ์และความต้องการของเขาออกไปการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่สามารถทำให้เขาตื่นเต้นได้ อันที่จริงสิ่งใดในโลกไม่ว่าจะน่ายินดีหรือเศร้าโศกก็ไม่เพียงพอที่จะปลูกฝังอารมณ์ภายในตัวเขารวมถึงชีวิตหรือความตายของตัวเองอีกต่อไป”

” ข้าได้พบกับเซียนจักรพรรดิทวีปเทพเจ้าสัตว์อสูรในอดีตไม่กี่ครั้ง ไคเซอร์เคยกล่าวไว้ว่าแม้ว่าข้าจะตัดความต้องการและอารมณ์ของข้าออกไป ข้าก็ยังคงไม่สามารถก้าวขึ้นเหนือเซียนจักรพรรดิได้ เขาจะเข้าใจได้อย่างไรว่าเส้นทางแห่งการบ่มเพาะของข้านั้นมหัศจรรย์เพียงใด … ”

“ขอบเขตดั้งเดิมอยู่ในเงื้อมมือของข้าอยู่แล้ว แต่ข้าไม่สามารถเข้าถึงมันได้ ทำไม ? เพื่อความแข็งแกร่งหรือเพื่ออายุขัยที่เพิ่มมากขึ้น ? ”

“เส้นทางของข้าอยู่ที่ไหนหลังจากวันนี้ ? ข้าจะตามหาอะไรในวันนี้..”

ทันใดนั้นมีความสับสนปรากฏขึ้นในสายตาของมารราคะ เขาได้ตัดความต้องการและอารมณ์ทั้งหมดของเขารวมถึงความปรารถนาในชีวิตของเขา เขาก้าวบนเส้นทางนี้เร็วเกินไปและไม่มีการเตรียมการที่เหมาะสม ดังนั้นเขาจึงเผชิญกับอันตรายจากการสูญเสียตัวเอง

นี่คือคอขวดเช่นเดียวกับความยากลำบาก หากเขาสามารถเอาชนะได้เขาจะไปถึงขอบเขตดั้งเดิม แต่หากเขาทำไม่ได้ เส้นทางของเขาจะจบลงที่นั่นและเขาจะถูกเปลี่ยนเป็นศพที่มีชีวิต

“จุดประสงค์ของการบ่มเพาะของข้าคืออะไร ? จุดประสงค์ของการดำรงอยู่ของข้าคืออะไร ? ทำไมข้าถึงพยายามไปถึงขอบเขตดั้งเดิม ? เส้นทางของข้าหลังจากวันนี้จะอยู่ที่ไหน ? ”

มารราคะกลายเป็นสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าเขาจะตัดอารมณ์และความต้องการของเขาเหมือนเจียงหยางหู่ จากเปลือกนอกดูเหมือนว่าพวกเขากำลังเดินบนเส้นทางเดียวกัน แต่เส้นทางของเจียงหยางหู่เป็นเส้นทางที่สอดคล้องกับโลกอย่างแท้จริง ทุกสิ่งที่เขาทำนั้นเป็นไปตามธรรมชาติและสอดคล้องกับความจริงของโลก แต่มารราคะนั้นเบี่ยงเบนไปเล็กน้อย