เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 148

ตอนที่ 148: ปล่อยเราไปเถอะ !

ทหารรับจ้างตะโกนเสียงดัง ดวงตาของพวกเขาจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยความตกใจ

ไม่มีใครสักคนคิดว่าหลังจากค้นหาไปทั่วทุกหนทุกแห่งในเทือกเขาสัตว์อสูร พวกเขาจะบังเอิญเจอเขา สิ่งที่น่าขบขันมากขึ้นคือพวกเขาเจอเจี้ยนเฉินได้อย่างไร

ทหารรับจ้างอีกคนหัวเราะอย่างขมขื่นในขณะที่จ้องมองเจี้ยนเฉิน “ข้าขอพูดอะไรสักนิด เจ้าไม่ควรพูดเล่นเช่นนี้ เพราะเผื่อบางทีอาจมีคนโง่ที่เชื่อเจ้าและลากคอเจ้าไปยังตระกูลเทียนซ่ง”

เมื่อได้ยินทหารรับจ้างคนนั้น ทหารรับจ้างคนอื่น ๆ ก็เข้าใจและเริ่มยิ้มด้วยเช่นกัน คำพูดของเจี้ยนเฉินทำให้พวกเขาตกใจอย่างมาก

“สหาย ตอนนี้ชื่อของเจี้ยนเฉินโด่งดังมากในบริเวณนี้ มันจะเป็นการดีที่สุดสำหรับเจ้าถ้าเจ้าหลีกเลี่ยงการล้อเล่นแบบนั้นอีกครั้ง มิฉะนั้นเจ้าก็เสี่ยงที่จะนำปัญหาใหญ่มาหาตัวเอง” ทหารรับจ้างคนหนึ่งกล่าว ไม่มีใครเชื่อเลยว่าคนที่สวมชุดหนังสัตว์คนนี้จะเป็นเจี้ยนเฉินคนที่พวกเขาตามหา

เจี้ยนเฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นต้องทำยังไงพวกเจ้าถึงจะเชื่อว่าข้าคือเจี้ยนเฉิน”

“จากข้อมูลที่เรารู้เจี้ยนเฉินยังเด็กและอาวุธเซียนของเขาคือกระบี่ยาวสองคม เขาอายุประมาณ 20 ปี ความเร็วของเขานั้นค่อนข้างน่าทึ่งราวกับว่ากระบี่ของเขาไปถึงจุดที่แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญเองก็ไม่สามารถหลบมันได้ มีการกล่าวกันว่าเพราะเซียนผู้เชี่ยวชาญไม่สามารถหลบกระบี่ของเขาได้ พวกเขาจึงต้องจบชีวิตด้วยน้ำมือของเจี้ยนเฉิน” ทหารรับจ้างคนหนึ่งกล่าว

กระบี่สีเงินปรากฏในมือของเจี้ยนเฉิน – นั่นคือกระบี่วายุโปรย เจี้ยนเฉินหัวเราะและกล่าวว่า “ดูสิ นั่นใช่กระบี่ของเจี้ยนเฉินหรือไม่ ? “

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ทหารรับจ้างจึงมองกระบี่วายุโปรยในมือของเจี้ยนเฉินด้วยท่าทางที่อยากรู้อยากเห็น

เอ้! ดูสิ ! กระบี่นี้มีความคล้ายคลึงอยู่บ้าง”

“ถูกต้อง มันค่อนข้างคล้ายกันเกือบจะเหมือนกันทุกประการ”

ทันใดนั้นทหารรับจ้างสองคนก็ตะโกนเสียงดัง เมื่อได้ยินทั้งสองคน ทหารรับจ้างคนอื่น ๆ ก็เริ่มจริงจังขึ้นเมื่อพวกเขามองเจี้ยนเฉิน ท่าทีที่มีต่อเขาก็เปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ

“เจ้าคือเจี้ยนเฉินจริง ๆ ” ทหารรับจ้างจ้องใบหน้าของเจี้ยนเฉินที่เต็มไปด้วยฝุ่น เมื่อถึงตอนนี้ ทหารรับจ้างเหล่านี้ต่างก็สรุปได้ว่าบุคคลที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาคือคนที่พวกเขาพลิกหาจนทั่วทั้งเทือกเขา

เจี้ยนเฉินหัวเราะขณะที่เขาพูดว่า “ถูกต้อง ข้าชื่อเจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉินคนที่ตระกูลเทียนซ่งไล่ล่า ตอนนี้ ข้ายืนอยู่ที่นี่เพื่อรอดูว่าเจ้าจะสามารถจับข้าและพาตัวข้ากลับไปยังเมืองเวคเพื่อรับรางวัลได้หรือไม่”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ทหารรับจ้างเริ่มหัวเราะเสียงดังเมื่อพวกเขามองหน้ากันก่อนที่ทหารรับจ้างคนหนึ่งจะตะโกนออกมาว่า สหาย ล้อมเขาไว้ !