เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1484

ตอนที่ 1484: ปราณกระบี่ที่มีสติปัญญา

“แม้ว่ามันอาจจะไม่ได้ผล ข้าก็ยังต้องลองพยายาม” เจี้ยนเฉินตัดสินใจ เขาไม่ได้รีบออกไปที่ชั้นสามและเขามาถึงใกล้กับขอบเขตของชั้นสอง ปราณกระบี่ยาว 30,000 เมตรแขวนอยู่บนมิติที่แตกและจะอยู่ที่นั่นตลอดไปชั่วนิรันดร์

มันคือกระบี่แห่งความเป็นอมตะ ซึ่งเป็นหนึ่งในวิธีที่นิพพานอมตะเที่ยงแท้ทำความเข้าใจ กระบี่ครอบครองพลังทำลายล้างรากฐานของอมตะและป้องกันไม่ให้พวกมันกลับมาเป็นอมตะอีกครั้ง

“ก่อนหน้านี้เจ้านายของเจ้าไม่สามารถทำลายหอคอยอนัตตาได้ ดังนั้นเขาจึงทิ้งเจ้า กระบี่แห่งความเป็นอมตะ ไว้ที่นี่เพื่อปราบปรามหอคอย นอกจากนี้เขายังแยกจิตวิญญาณวัตถุออกเป็นเก้าส่วน จากนั้นก็ผนึกไว้บนแต่ละชั้นของ หอคอย จิตวิญญาณวัตถุได้อ่อนแอลงอย่างมากหลังจากถูกปราบปรามมานานหลายปี ข้าสามารถจัดการสังหารจิตวิญญาณวัตถุบนชั้นหนึ่งและชั้นสอง แต่จิตวิญญาณวัตถุจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปตามระดับชั้นที่สูงขึ้น ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของข้า มันจะยากมากสำหรับข้าที่จะไปถึงชั้นเก้า และหากไม่สังหารจิตวิญญาณวัตถุบนชั้นเก้า วิญญาณจะไม่ตายจริง ๆ ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถช่วยข้าได้ ช่วยผู้เยาว์คนนี้ต่อสู้กับจิตวิญญาณวัตถุแห่งหอคอยอนัตตาและกำจัดเขาจนหมดจด มันเท่ากับการทำให้ความปรารถนาของเจ้านายของเจ้าเป็นความจริง ในเวลาเดียวกัน หอคอยอนัตตาของโลกแห่งเซียนจะกลายเป็นวัตถุของโลกอมตะของเรา” เจี้ยนเฉินจ้องกระบี่ขนาดใหญ่ในอากาศและขอร้องอย่างจริงใจ

กระบี่ถูกแขวนไว้เงียบ ๆ ในพื้นที่ที่มืดมิด มันไม่ได้เคลื่อนไหวหรือส่งเสียงใด ๆ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงเกลียวของปราณกระบี่ แต่ก็มีระดับจิตวิญญาณที่แน่นอนหลังจากผ่านไปหลายปี

เจี้ยนเฉินรอมานานมาก หลังจากไม่ได้รับคำตอบจากกระบี่แห่งความเป็นอมตะ เขาใช้ความเข้าใจเส้นทางแห่งกระบี่ในความพยายามที่จะให้มันประสานกับปราณกระบี่ เขาไม่ได้พยายามเข้าใจความต้องการของเทพกระบี่ที่มีอยู่ในปราณกระบี่ สิ่งที่เขาต้องการทำคือได้รับการยอมรับและได้รับการปฏิบัติต่อเขาในฐานะที่เป็นหนึ่งในนั้น

นี่เป็นเพราะนิพพานอมตะเที่ยงแท้ก็เข้าใจเส้นทางแห่งกระบี่ด้วยเช่นกัน เจี้ยนเฉินเดินในเส้นทางบ่มเพาะเดียวกันกับนิพพานอมตะเที่ยงแท้ อาจมีอมตะกระบี่หลายคนที่เข้าใจเส้นทางแห่งกระบี่ในโลกอมตะ ดังนั้นเส้นทางการบ่มเพาะที่เขาเดินอาจไม่สำคัญมากนัก แต่มันทำให้เจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความหวัง

กระบี่แห่งความเป็นอมตะยังไม่ตอบสนอง มันยังคงอยู่ในความมืดเหมือนอย่างที่เคยเป็นมา

เจี้ยนเฉินพยายามวิธีอื่น ๆ อีกมากมายแต่ทั้งหมดล้มเหลว ในท้ายที่สุดเขาอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามวันและเลือกที่จะออกมาหลังจากเห็นว่าสิ่งที่เขาทำไม่ได้ส่งผลอะไรเลย

อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินก็ไม่ยอมแพ้ ปราณกระบี่ในหอคอยได้พัฒนาสติปัญญา ดังนั้นเขาจึงเชื่อมั่นว่าปราณกระบี่สามารถเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

เจี้ยนเฉินมาถึงกระบี่ลวงตาเล่มที่สองบนชั้นสอง มันคือกระบี่แห่งการเกิดใหม่ซึ่งเป็นหนึ่งในวิธีที่นิพพานอมตะเที่ยงแท้ทำความเข้าใจ มันสามารถส่งอมตะไปสู่วัฏจักรแห่งการเกิดใหม่ไม่รู้จบได้ ซึ่งพวกมันไม่มีทางหลุดพ้นตลอดกาล

เจี้ยนเฉินพูดซ้ำ ๆ ในสิ่งที่เขาพูดกับกระบี่เล่มแรกจากนั้นลองวิธีการอื่น ๆ อีกมากมายเช่นกัน แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม เขาไม่ได้รับคำตอบเลย

สามวันต่อมา เจี้ยนเฉินออกเดินทางและมาถึงกระบี่แห่งการสังหาร ผลลัพธ์ที่ได้เหมือนกับกระบี่ทั้งสองเล่มก่อนหน้านี้

เจี้ยนเฉินยังคงอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามวันก่อนที่จะเข้าสู่ไปหากระบี่เล่มที่สี่ของนิพพานอมตะเที่ยงแท้ กระบี่แห่งการตัดขาด

หลังจากสามวันเจี้ยนเฉินก็ออกไป เขาสลดใจ เขากลับไปที่ชั้นหนึ่งของหอคอยด้วยความเสียใจและก้าวเข้าถามกระบี่ทั้งสี่ในแบบเดียวกัน

สิบสองวันต่อมาเจี้ยนเฉินก็ได้ไปเยี่ยมกระบี่ทั้งหมดที่ชั้นหนึ่ง แต่ผลลัพธ์ก็ยังน่าผิดหวัง ถึงแม้ว่าเกลียวปราณกระบี่ทั้งสี่จะมีปัญญา แต่พวกมันก็ไม่ได้สนใจเจี้ยนเฉินเลย พวกมันไม่ตอบสนองต่อเขา

“ข้าคิดผิดหรือไม่ ? สายปราณกระบี่เหล่านี้อาจมีจิตวิญญาณ แต่พวกมันดูเหมือนจะไม่ฉลาดเท่าที่ข้าคิด พวกมันไม่สามารถเข้าใจความตั้งใจของข้า หรือบางทีพวกมันอาจเข้าใจความตั้งใจของข้า แต่พวกมันสามารถอยู่ในสถานที่เดิมเท่านั้น พวกมันต้องปราบปรามหอคอยอนัตตาเนื่องจากเจตจำนงของนิพพานอมตะเที่ยงแท้และไม่สามารถช่วยข้าต่อสู้กับจิตวิญญาณวัตถุได้” เจี้ยนเฉินพึมพำ ความสิ้นหวังท่วมใบหน้าของเขา เขาไม่สามารถช่วยได้ แต่เริ่มสงสัยว่าเขาหวังมากเกินไป ท้ายที่สุด พวกมันก็เป็นเพียงแค่สายปราณกระบี่ที่นิพพานอมตะเที่ยงแท้ทิ้งไว้

“มีกระบี่อีกหนึ่งร้อยแปดเล่มอยู่ด้านนอกหอคอย แม้ว่าแต่ละกระบี่จะมีความยาวเพียงไม่กี่นิ้ว แต่ข้าสามารถบอกได้ว่าปราณกระบี่ภายในกระบี่แต่ละเล่มนั้นมีพลังมากกว่าปราณกระบี่ยาวสามหมื่นเมตรในหอคอยอนัตตา พวกมันอาจมีจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่กว่า มันไม่สำคัญว่าข้าจะล้มเหลว ข้าเพียงต้องลองดู” เจี้ยนเฉินครุ่นคิด ความมุ่งมั่นไหลผ่านดวงตาของเขา เขารีบสลัดออกจากความคิดทันทีและออกจากหอคอยอนัตตา