เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1483

ตอนที่ 1483: สังหารจิตวิญญาณวัตถุแห่งชั้นสอง

เด็กชายร้องตะโกนเสียงดัง ใบหน้าของเขาซีดเซียวในชั่วขณะเดียว สายตาที่เขาจ้องมองเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปอย่างมากเช่นกัน เขาไม่ได้มองดูเจี้ยนเฉินเหมือนมดอีกต่อไป แต่เขามองเจี้ยนเฉินด้วยสายตาที่หวาดกลัว

“เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้ที่สิ่งนี้จะปรากฏ มันเป็นไปไม่ได้ที่สิ่งนี้จะเกิดขึ้น โลกจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้นเลย. นี่เป็นเรื่องโกหก มันเป็นเรื่องโกหก ข้าไม่อยากจะเชื่อ” เด็กคนนั้นดูเหมือนจะสูญเสียความคิดขณะที่ร่างกายของเขาสั่นเทาอย่างรุนแรง สายตาที่เขาส่งไปยังเจี้ยนเฉินนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวตกใจและไม่เชื่อ

“จิตวิญญาณหอคอย ผลลัพธ์ที่เจ้าเพิ่งเห็นเป็นโชคชะตาที่จะเกิดขึ้น เจ้ารู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ เจ้าเต็มใจที่จะยอมจำนนต่อนายท่านของเราในตอนนี้หรือไม่ ? ” จือหยิงถามอย่างเฉยเมย แม้ว่านางกับจือหยิงเคยยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับหอคอยอนัตตา พวกเขาก็ยังคงหวังว่าเจี้ยนเฉินจะสามารถปราบจิตวิญญาณหอคอยได้ แม้ว่าจะมีเพียงเศษเสี้ยวของความเป็นไปได้เท่านั้น ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่เจี้ยนเฉินจะสามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่ยากลำบากมากมาย แต่เขาจะได้รับหอคอยด้วยเช่นกัน

ท้ายที่สุดความแตกต่างของหอคอยอนัตตาที่มีจิตวิญญาณวัตถุและที่ไม่มีจิตวิญญาณวัตถุนั้นยิ่งใหญ่มาก

“จิตวิญญาณหอคอย พิจารณาจากที่เราเป็นจิตวิญญาณที่เกิดจากโลก เราไม่ต้องการเห็นเจ้าตายที่นี่ ซึ่งเป็นสาเหตุที่เราชักชวนให้เจ้ายอมจำนนต่อนายท่านของเรา เจ้าอาจแปรสภาพจากต้นกำเนิดของเอกภพ แต่เจ้าไม่ได้เป็นนิรันดร์ แม้แต่นิพพานอมตะเที่ยงแท้ก็จำเป็นต้องใช้มาตรการที่รุนแรงเพื่อฆ่าเจ้าเมื่อตอนที่เจ้าอยู่ในสภาวะสูงสุด แต่เจ้าก็ถูกนิพพานอมตะเที่ยงแท้ปราบปรามมาหลายปีแล้ว ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าเจ้าได้ถูกแยกออกเป็นเก้าส่วน ซึ่งทำให้เจ้าไม่สามารถฟื้นตัวได้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาและทำให้เจ้าอ่อนแอจนมีสถานะดังกล่าว เจ้าไม่ได้ครอบครองพลังที่เจ้าเคยมีอีกต่อไป การฆ่าเจ้าไม่ใช่เรื่องยาก” จือหยิงพูดด้วยเสียงต่ำ

เด็กชายชุดแดงไม่หวั่นไหวเลย เขามองเจี้ยนเฉินด้วยความหวาดกลัวในบางครั้งอย่างชั่วร้ายและแม้แต่ความบ้าคลั่ง เขาคำรามออกมาว่า “เจ้ากำลังฝันหากเจ้าต้องการให้ข้ายอมจำนน เนื่องจากข้าสามารถเห็นอนาคตที่น่ากลัวของเจ้านายของเจ้า ข้าจะทำลายเขาในตอนนี้และป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้น”

ความกลัวในสายตาของเด็กชายหายไปและถูกแทนที่ด้วยความบ้าคลั่ง เขาหยุดการปราบปรามจิตวิญญาณกระบี่และพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉินโดยไม่กลัวตาย ความมุ่งมั่นปรากฏในดวงตาของเขา เขายินดีที่จะเสียสละทุกอย่าง

เด็กชายแข็งแกร่งกว่าตอนที่เขาอยู่ในชั้นแรก แม้ว่าผนึกของกระบี่ทั้งสี่ของนิพพานอมตะเที่ยงแท้ยังคงมีอยู่ แต่เขาก็สามารถใช้พลังได้มากกว่าบนชั้นหนึ่งเล็กน้อย

ขณะที่เด็กชายพุ่งออกไป พลังของหอคอยก็พุ่งขึ้นอีกครั้งอย่างรวดเร็ว,ควบแน่นเข้าสู่หอคอยจิ๋ว ข้างหน้าเด็กชาย หอคอยนั้นสูงเพียง 3 นิ้ว และเมื่อมองใกล้ ๆ มันก็คือหอคอยอนัตตาขนาดจิ๋ว

ทันทีที่หอคอยถูกควบแน่น มันก็เริ่มปลดปล่อยพลังลึกลับและทรงพลัง มันเต็มไปด้วยพลังทำลายล้างที่เหี้ยมโหด ทำให้เจี้ยนเฉินต้องหรี่ตา

กระบี่ม่วงฟ้ายังคงยุ่งอยู่กับการปราบปรามของเด็กชาย หากปราศจากกระบี่ ความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินก็ลดลงอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงไม่เลือกที่จะโจมตีตัวต่อตัว ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เขาทิ้งไว้เพียงภาพติดตาไว้และเมื่อปรากฏตัวอีกครั้งเขาอยู่ห่างออกไป 100 เมตร

หอคอยจิ๋วของเด็กชายชนเข้ากับจุดที่เจี้ยนเฉินยืนอยู่ก่อนหน้านี้ เมื่อหอคอยชนกับจุดตรงนั้น มันก็ส่งเสียงครวญครางราวกับพลังทำลายล้างปั่นป่วนอากาศ ส่งผลให้พื้นที่นั้นสั่นไหวอย่างรุนแรง ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่ามิติภายในหอคอยอนัตตาแข็งแกร่งมาก เด็กชายอาจจะทำให้เกิดพื้นที่ในรัศมีกว่าหนึ่งพันเมตรถล่มลงมา

“เจ้าคิดว่าเจ้าจะหนีไปไหนได้ ข้าจะฆ่าเจ้าวันนี้และจบชีวิตของเจ้าลง” เด็กชายตะโกน เขาเดินไปหาเจี้ยนเฉินซึ่งอยู่ห่างออกไป 100 เมตร ดวงตาที่บ้าคลั่งของเขาจ้องเจี้ยนเฉิน มันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างโหดร้าย

เจี้ยนเฉินตกตะลึง เขาจ้องเด็กผู้ชายและเห็นได้ชัดว่าเด็กคนนั้นแตกต่างไป ราวกับเด็กคนนั้นเป็นคนละคนกัน ดูเหมือนว่าเขาจะตกตายไปพร้อมกับเด็กชาย เด็กชายต้องการฆ่าเจี้ยนเฉินโดยไม่คำนึงถึงราคาที่ต้องแลก

อย่างไรก็ตามความคิดนี้หายไปพร้อมกับแสงวูบวาบในหัวของเจี้ยนเฉิน เขาจ้องมองหอคอยที่หดตัวในมือของเด็กชาย เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังภายในหอคอยนั้นอ่อนแอลงหลังจากการโจมตีก่อนหน้านี้

พลังบรรพกาลพุ่งออกมาจากเจี้ยนเฉิน เม็ดพลังบรรพกาลในจุดตันเถียนของเขาพ่นพลังบรรพกาลออกมาจำนวนมาก มันเคลื่อนผ่านร่างกายของเขาและเติมเต็มทุกส่วน เขารวบรวมปราณกระบี่ไว้ในมือขวาของเขาเช่นกัน

“ต้นกำเนิดกระบี่ ! ” เจี้ยนเฉินเพียงใช้ความคิด ปราณกระบี่อันทรงพลังก็เริ่มควบแน่นจากรอบ ๆ ปราณกระบี่ครอบครองพลังแห่งเส้นทาง หลอมรวมเข้ากับปราณกระบี่บรรพกาลในมือของเจี้ยนเฉิน เขาแทงไปที่หอคอยของเด็กชายด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

หลังจากเสียงระเบิด ร่างของเจี้ยนเฉินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงก่อนที่จะถอยหลังกลับไป เขาทำให้ตัวเองทรงตัวได้หลังจากขยับห่างออกไปหลายร้อยเมตร ปราณกระบี่ในมือของเขาก็หมองลง