เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1489

ตอนที่ 1489: แก่นเลือดของจักรพรรดิอมตะ.

แสงแวบวาบสีม่วงส่องสว่างในช่วงเวลาร้ายแรง กระบี่จือหยิงฉีกออกจากพื้นดินและหยุดอยู่ตรงหน้าแสงมืด

ปัง !

แสงที่มืดเข้ากระทบกระบี่จือหยิงเสียงดัง และมันก็ปลิวไปไกลด้วยเสียงเคร้ง แสงสีดำยังไม่จางหายไปขณะที่เดินหน้าไปหาเจี้ยนเฉิน

ด้วยแสงไฟสีฟ้า กระบี่ฉิงโซวก็โผล่ออกมาจากพื้นเช่นกัน. มันหยุดนิ่งต่อหน้าแสงเช่นเดียวกับกระบี่จือหยิง.มันก็ถูกโจมีจนบินไปไกลพร้อมเสียงดังเช่นกัน.

อุปสรรคหลายอย่างที่หยุดความมืดช่วยให้เจี้ยนเฉินได้รับเวลาอันมีค่า ตอนนี้เขาฟื้นตัวขึ้นมากเนื่องจากมีพลังเซียนธาตุแสงเป็นแหล่งพลังงานดั้งเดิมรวมถึงพลังบรรพกาล กระดูกของเขาได้รับการเชื่อมต่อแล้ว เขาทนความเจ็บปวดทรมานและกระโจนขึ้นทันที เขาทิ้งภาพพร่ามัวไว้เบื้องหลังและปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งอีกหนึ่งร้อยเมตร.

บูม ! ทันทีที่เจี้ยนเฉินขยับตัวออกไป,แสงมืดก็พุ่งเข้ามาในที่ที่เขานอน พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวก็ปะทุขึ้นทำให้เกิดหายนะในสภาพแวดล้อมเหมือนกับพายุ มันเป่าเจี้ยนเฉินออกไปแม้ว่าเขาจะอยู่ห่างออกไปแล้ว 100 เมตร

คราวนี้เจี้ยนเฉินจึงปลิวออกไปหลายสิบกิโลเมตรเนื่องจากคลื่นพลังงานก่อนที่จะลงจอดอย่างรุนแรงบนพื้น กระดูกของเขาหลายชิ้นหักและแตกอีกครั้ง บังคับให้เขาทำขั้นตอนการรักษาซ้ำเหมือนก่อนหน้านี้

เจี้ยนเฉินปีนขึ้นไปทันทีที่เขากระแทกพื้น โดยไม่ลังเลใด ๆ เขาพุ่งออกไปในทิศทางของจิตวิญญาณวัตถุเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ระหว่างทาง เขายังคงยึดติดอยู่กับพลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสง เมื่อรวมกับการไหลเวียนของพลังบรรพกาลภายใน บาดแผลของเขาก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

“จิตวิญญาณวัตถุยังไม่ตาย ในขณะที่เขาได้รับบาดเจ็บ ข้าต้องฆ่าเขาในคราวเดียวให้ล้มลงเผื่อจะมีบางอย่างเกิดขึ้น” เจี้ยนเฉินกัดฟัน เขาไม่สนใจความเจ็บปวดจากร่างกายของตัวเอง เขาบินไปในทิศทางของจิตวิญญาณวัตถุด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

เขาข้ามหลายสิบกิโลเมตรภายในพริบตา. เมื่อเขากลับไปที่พระราชวังสวรรค์แห่งบีเชิง เขาฟื้นจากอาการบาดเจ็บสี่ส่วน ในขณะที่จิตวิญญาณวัตถุเพิ่งจะกำจัดปราณกระบี่ภายในตัวเขา เขาจ้องเจี้ยนเฉินด้วยใบหน้าทรุดโทรม

แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะต่ำกว่าขอบเขตพระเจ้าในตอนนี้ แต่เขาก็ยังสามารถกดดันเจี้ยนเฉินได้

“ไอ้วายร้าย นี่เป็นร่างสุดท้ายของข้าและเจ้าทำให้ข้าบาดเจ็บสาหัส แม้แต่การสังหารเจ้าก็ยังไม่เพียงพอที่จะชดใช้” เด็กชายชุดแดงบ้าระห่ำ ความตั้งใจฆ่าในดวงตาของเขาพุ่งขึ้นสูง

“ข้าจะทำลายร่างกายของเจ้าก่อนที่จะดึงวิญญาณของเจ้าออกมา ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสการทรมานที่เจ็บปวดที่สุดตลอดกาลและเจ้าจะต้องปรารถนาที่จะติดอยู่ในวัฏจักรของการเกิดใหม่แทน ข้าจะให้เจ้าได้สัมผัสกับความเจ็บปวดที่เจ็บปวดที่สุดในโลก” เด็กชายคำราม ความเกลียดชังของเขามาถึงจุดที่มันสามารถกลบมิติและทำให้โลกสั่นสะเทือน

หอคอยลวงตาปรากฏใกล้เด็กชายอีกครั้งนำเสนอด้วยพลังของสามกฎที่ต่างกัน หลังจากนั้นเด็กชายก็เปิดแขนของเขาและทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อส่งพลังงานที่เหลืออยู่บนชั้นเก้าเข้าไปในหอคอย มันระเบิดด้วยพลังอีครั้งในทันที.

กระบี่ลวงตาสี่เล่มความยาว 30,000 เมตรแขวนอยู่ในที่มืดที่รกร้างรอบสี่เขตของชั้นเก้า ในขณะนั้นทั้งสี่เล่มก็สั่นและสะบัดด้วยแสงสลัว ๆ เบา ๆ ก็ปะทุขึ้นมาด้วยพลังที่แข็งแกร่งขึ้นในทันที กระบี่ระงับพลังของหอคอยบนชั้นเก้า จิตวิญญาณวัตถุสามารถใช้มันได้ในปริมาณที่จำกัดอย่างมากด้วยความยากลำบากอย่างยิ่ง

แม้ว่าพลังของหอคอยจะถูกระงับ แต่หอคอยที่เด็กชายเรียกมานั้นยังคงมีพลังมากกว่า ในเวลาเดียวกันเขาก็เทแก่นของตัวเองเข้าไปในหอคอยโดยไม่คำนึงถึงผลที่จะตามมา จากนั้นเขาจึงส่งหอคอยไปทางเจี้ยนเฉิน

หอคอยเป็นภาพลวงตา แต่ไม่ใช่สิ่งที่เจี้ยนเฉินจะสามารถประมาทได้ เขาเคร่งเครียด แม้ว่ามันจะไม่ทรงพลังเท่ากับการโจมตีก่อนหน้านี้ แต่มันทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับความตาย

“การโจมตีครั้งนี้อยู่ในขั้นแลกเปลี่ยน” เจี้ยนเฉินคาดเดาพลังของหอคอยและรู้ว่าไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถรับมือได้เมื่อนึกถึงอาการบาดเจ็บของเขา ในเวลาเดียวกันกระบี่ม่วงฟ้าก็ไม่ได้อยู่กับเขาเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถปิดกั้นการโจมตีด้วยตนเองได้

เจี้ยนเฉินไม่แสดงความกลัว ปราณกระบี่แปดสายส่องแสงและบินออกมาจากแขนขวาของเขาไปยังหอคอย

นิพพานอมตะเที่ยงแท้ทิ้งปราณกระบี่ไว้ เจี้ยนเฉินได้รับมาจากปราณกระบี่ทั้งสี่ที่อยู่นอกชั้นเก้า ปราณกระบี่แต่ละสายสามารถแสดงพลังของคนที่อยู่ในขั้นแลกเปลี่ยนได้ถึง 3 ครั้ง หลังจาก 3 ครั้งถูกใช้ไป พลังของปราณกระบี่ก็จะลดลง ปราณกระบี่ที่เจี้ยนเฉินที่ใช้คือปราณกระบี่ที่อ่อนแอ ตอนนี้อยู่เพียงในขั้นย้อนกลับแทนที่จะเป็นขั้นแลกเปลี่ยน

ปราณกระบี่แปดสายนั้นมีเพียงพลังของขั้นย้อนกลับเท่านั้น แต่หากรวมกัน ปราณกระบี่ก็จะไม่อ่อนแอกว่าปราณกระบี่ขั้นแลกเปลี่ยน

บูม !

ปราณกระบี่แปดสายชนกับหอคอยและก่อให้เกิดเสียงดังก้อง พลังงานที่รุนแรงทำให้เจี้ยนเฉินต้องล่าถอยในขณะที่ปราณกระบี่แปดเส้นและร่างของหอคอยต่อสู้กันในอากาศ

อย่างไรก็ตาม เขายังไม่ยอมแพ้ เขาใช้แขนที่เหลือฟันเด็กชายต่อไปด้วยกระบี่จือหยิง ส่วนกระบี่ฉิงโซวก็ไม่ได้นิ่งเฉย ภายใต้การควบคุมของจิตวิญญาณกระบี่ มันเจาะเด็กชายอยู่ตลอดเวลา

การต่อสู้ระหว่างคนทั้งสองนั้นรุนแรงมากและกลายไปเป็นการต่อสู้ระยะประชิดตัว เด็กชายคนนี้ก็ใกล้จะเลือนหายไปในขณะที่เจี้ยนเฉินก็ใกล้จะแตกสลายเช่นกัน เขาบาดเจ็บมากเกินไป หากเขาไม่ได้รับการสนับสนุนจากร่างบรรพกาล เขาอาจจะตายไปนานแล้ว

เด็กชายคำรามอย่างดุเดือด ความเกลียดชังท่วมท้นดวงตาของเขาในขณะที่เขาตะโกนว่า “ข้าไม่เคยคิดถึงการโจมตีนี้ในอดีตเพราะเป็นโอกาสเดียวที่ข้าจะได้เป็นอิสระ อย่างไรก็ตามตอนนี้ข้าไม่มีทางเลือกแล้ว” เด็กชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เขาชี้นิ้วขึ้นไป หยดเลือดสีทองค่อย ๆ ปรากฏขึ้น มันแผ่รังสีออกมาทันทีด้วยพลังงานที่ทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อ

การแสดงออกของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเขาเห็นเลือด พลังงานที่แผ่ออกมาจากเลือดทำให้เขารู้สึกราวกับว่าโลกกำลังจะสิ้นสุดลง ราวกับว่าหยดเลือดมีพลังทำลายโลก

” นี่เป็นแก่นเลือดของอัครสูงสุดอนัตตาหรือ ? ” เจี้ยนเฉินหน้าซีด เขารู้สึกสิ้นหวังเมื่อเห็นเลือด หากไม่สนใจข้อเท็จจริงที่ว่าเขาได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าเขาจะอยู่ในสภาพที่เหมาะสมสำหรับการต่อสู้ก็ตาม มันไม่มีทางที่เขาจะรอดชีวิตจากการเผชิญหน้ากับเลือด

“แก่นเลือดของจักรพรรดิอมตะ ! ” จิตวิญญาณกระบี่ถึงกับร้องออกมา

“นั่นไม่ใช่แก่นเลือดของอัครสูงสุดใช่ไหม เจี้ยนเฉินคิด ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้มาจากอัครสูงสุดก็ตาม ข้าก็คิดว่าข้าไม่สามารถต้านทานไหว” เจี้ยนเฉินหยุดโจมตีจิตวิญญาณวัตถุและจ้องมองเลือดในท้องฟ้า แม้แต่การหนีรอดไปได้ก็นับว่าเป็นโชคใหญ่เมื่อมีเลือดเข้ามาเกี่ยว

“สิ่งนี้มาจากศิษย์ผู้ทรยศของนายท่าน ต้าจี ย้อนกลับไปเมื่อนายท่านได้รับบาดเจ็บอย่างหนักจากนิพพานอมตะเที่ยงแท้และหนีไป นางก็ต้องเผชิญหน้ากับการซุ่มโจมตีจากผู้ทรยศ นางฆ่าเขาในตอนท้ายและหยดแก่นเลือดของต้าจีก็ถูกปล่อยทิ้งไว้ที่นี่ตั้งแต่นั้นมา เดิมทีข้าต้องการใช้เลือดนี้เพื่อทำลายค่ายกลกระบี่ของไอ้แก่บัดซบนิพพานหลังจากการปราบปรามของเขาหมดพลังลง แต่ข้าไม่เคยคิดเลยว่าข้าจะต้องใช้แก่นเลือดของต้าจีกับมดที่กระจอกเช่นเจ้า” เด็กชายกล่าวอย่างสงบ ดูเหมือนว่าความตายจะพาเขากลับไปยังที่ที่เขามา

บูม !

ในเวลาเดียวกันหยดเลือดก็ระเบิดออกมาอย่างดัง. พลังทำลายล้างที่กวาดไปทั่วโลก กลืนกินมิติและบดขยี้พื้นดิน

การระเบิดทรงพลังอย่างยิ่ง มันเต็มไปทั่วทุกมุมของโลกในช่วงเวลาเดียว ทำให้เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบตราบเท่าที่เจี้ยนเฉินยังอยู่บนชั้นเก้า