เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1493

ตอนที่ 1493: แท่นหยกชะตา

“นายท่าน ข้าคิดว่าเรื่องราวจากอัครสูงสุดอนัตตาตัวปลอมเป็นเรื่องจริง เป็นไปได้อย่างยิ่งที่อัครสูงสุดอนัตตาจะถูกต้าจีและหยานซุนซุ่มโจมตีหลังจากได้รับบาดเจ็บอย่างหนักจากการต่อสู้กับนิพพานอมตะเที่ยงแท้ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงตายในที่สุด ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขาใช้ความสามารถของเขาในการฉายภาพพระราชวังสวรรค์บิเชิง และแท่นหยกชะตา ที่นี่และยังบันทึกวิธีการบ่มเพาะไว้ในแท่น ด้วยเหตุนี้มรดกจึงถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง นี่เป็นเพราะแทบไม่มีใครสามารถเข้าสู่พระราชวังสวรรค์บิเชิงในโลกเซียนได้ หากเขาไม่ทำเช่นนั้น มันเป็นไปได้อย่างยิ่งที่เชื้อสายของเขาจะสิ้นสุดลงในเวลานั้น”

เจี้ยนเฉินจมลงไปในความคิดและหลังจากนั้นไม่นานเขาก็สรุปว่า “หากเป็นเช่นนั้น มรดกของอัครสูงสุดอนัตตาน่าจะเป็นจริงและสิ่งที่อัครสูงสุดอนัตตาตัวปลอมพูดมานั้นน่าจะเป็นสิ่งที่อัครสูงสุดอนัตตาทิ้งไว้ข้างหลัง การได้รับมรดกเพื่อใช้สังหารอัครสูงสุดหยานซุนนั้นเป็นความจริง แต่สิ่งเดียวที่เราไม่สามารถเชื่อได้คือความเข้าใจในกฎแห่งการทำลายล้าง”

ถูกต้อง ความเข้าใจเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าเป็นแผนการของจิตวิญญาณวัตถุ ความตั้งใจของเขามีแนวโน้มที่จะมีเจ้านาย พยายามที่จะครอบครองคนเพราะจิตวิญญาณวัตถุเป็นสิ่งต้องห้าม ท่านจะต้องจ่ายราคามหาศาลอย่างไม่น่าเชื่อ และด้วยความประมาทเพียงเล็กน้อย ท่านจะต้องเลือนหายไปแทน จิตวิญญาณวัตถุบ้าไปแล้วหรือไม่” จือหยิงล้อเลียน เขาหัวเราะเพราะความคิดตื้น ๆ ของจิตวิญญาณวัตถุ

“ข้าแน่ใจว่าจิตวิญญาณวัตถุพยายามอยู่เป็นเวลานานมากในการคิดสิ่งต่าง ๆ เช่นนั้น เขาจะไม่ประสบความสำเร็จตราบใดที่จือหยิงและข้ายังอยู่ที่นี่ และอัครสูงสุดอนัตตาตัวปลอมไม่ได้ตระหนักหรือว่าถ้านางกระตุ้นนายท่านมากเกินไป มันจะทำให้เกิดความสงสัยแทน ? ” ฉิงโซวกล่าวอย่างเหยียดหยาม

“เรายังไม่สามารถยืนยันได้ว่านางเป็นจิตวิญญาณวัตถุของหอคอยอนัตตาหรือไม่ก็เป็นวิญญาณของศิษย์ของอัครสูงสุด อย่างไรก็ตาม ข้าได้สังเกตเห็นบางสิ่งในสายตาของตัวปลอมที่คล้ายกับจิตวิญญาณวัตถุ จิตวิญญาณวัตถุก็ใช้กฎแห่งการทำลายล้างเช่นกัน ดังนั้นข้าคิดว่านั้นน่าจะเป็นจิตวิญญาณวัตถุ ข้าไม่คิดเลยว่าจิตวิญญาณวัตถุจะสามารถอยู่รอดได้หลังจากระเบิดแก่นเลือดของจักรพรรดิอมตะ” เจี้ยนเฉินสรุป จากนั้นเขาคิดเกี่ยวกับไข่มุกดำที่เขาเก็บไว้ในกล่องไม้ในแหวนมิติและกล่าวต่อไปว่า “อย่างไรก็ตามแม้ว่าจิตวิญญาณวัตถุจะยังมีชีวิตอยู่ เขาต้องอ่อนแอมาก ไม่อย่างนั้นจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่ทำร้ายข้าในขณะที่ข้ากำลังสร้างร่างกายขึ้นใหม่ เป็นไปได้ว่าเขาอ่อนแอมากจนเขาไม่สามารถรับมือกับวิญญาณของข้าได้ หรือเขาไม่สามารถผ่านแนวป้องกันของข้าไปได้”

“หากเป็นจริง เราก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับจิตวิญญาณวัตถุเลย เขายังอ่อนแอกว่า จือหยิงและข้าในตอนนี้ และภายใต้การปราบปรามของหอคอยในปัจจุบัน มันเป็นไปไม่ได้ที่จิตวิญญาณวัตถุจะสามารถกู้คืนพลังมาได้ และแม้ว่าเขาจะได้ฟื้นตัวหลังจากผ่านไปหลายปี นายท่านก็จะสามารถฆ่าเขาได้ด้วยการสะบัดนิ้วในเวลานั้น” ฉิงโซวหัวเราะในใจ นางมีความสุขที่ได้เห็นจิตวิญญาณวัตถุในสภาพที่น่าสังเวช

เจี้ยนเฉินไม่ได้กังวลเกี่ยวกับจิตวิญญาณวัตถุมากเกินไป แม้ว่าเขาจะรู้ว่าจิตวิญญาณวัตถุยังมีชีวิตอยู่ เขาก็ไม่สามารถหาที่ซ่อนได้ ท้ายที่สุดเขาได้หลอมรวมหอคอยอนัตตาเพียงชั้นแรกเท่านั้น เขามีความรู้สึกที่คลุมเครือเกี่ยวกับชั้นสองถึงชั้นเก้า เขาไม่เห็นมันอย่างชัดเจนเหมือนชั้นแรก เกี่ยวกับไข่มุก มันเป็นไปได้อย่างยิ่งที่มันจะพยายามครอบครองเป็นเจ้าของเจี้ยนเฉิน แต่เขาไม่เชื่อว่าเป็นที่ซึ่งจิตวิญญาณวัตถุซ่อนอยู่เช่นกัน

“ลำดับความสำคัญสูงสุดของข้าคือการเพิ่มความแข็งแกร่ง ข้าไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรเลยเมื่อข้ามีพลังมากพอ” เจี้ยนเฉินคิด เขามองแท่นหยกชะตาและเดินช้า ๆ ไปข้างหน้ามันก่อนจะนั่งลง

แท่นเป็นเพียงการฉายภาพ แต่เจี้ยนเฉินรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่บนของจริง ความรู้สึกเย็น ๆ เปล่งประกายจากฐานและซึมซับร่างกายของเขา ไม่เพียงแต่เขาจะรู้สึกสบายใจ แม้แต่การไหลเวียนของพลังบรรพกาลก็ดูเหมือนจะเร็วขึ้น ในเวลาเดียวกันพลังแห่งการมีอยู่ที่สงบนิ่งก็พุ่งเข้ามาในหัวของเขา ในขณะนั้นดูเหมือนว่าเขาจะเข้าสู่สภาวะที่น่าประหลาดใจซึ่งเขารู้สึกเหมือนทุกอย่างกำลังจะชัดเจนขึ้น กฎลึกลับและมืดสลัวของโลกได้ถูกนำเสนอต่อหน้าเขาอย่างชัดเจนราวกับว่าเขาสามารถเห็นเส้นเลือดของโลก

“แท่นหยกชะตานี้ดีจริง ๆ การนั่งบนนี้สามารถช่วยให้ผู้คนเข้าใจเส้นทางได้อย่างแน่นอน มันมีผลเช่นเดียวกับชาหยั่งรู้ ถ้าข้าบ่มเพาะที่นี่ ความเข้าใจเกี่ยวกับเส้นทางแห่งกระบี่จะพุ่งสูงขึ้น” เจี้ยนเฉินคิด แต่เขาถอนหายใจไม่นานหลังจากนั้น มันน่าเสียดายที่แท่นไม่ใช่ของจริง ไม่อย่างนั้นเขาจะสามารถนำมันไปแล้วนั่งบนมันทุกวัน

ในขณะนี้พลังอันอ่อนเบาก็เปล่งออกมาจากแท่น เจี้ยนเฉินรู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นเรือลำเล็กในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ต่อหน้าพลังอันอ่อนเบานี้ เขาถูกผลักออกจากแท่นโดยที่ไม่เต็มใจในขณะที่เสียงที่คลุมเครือดังกังวานผ่านจิตของเขา

“โชคชะตาไม่ได้กำหนดไว้ ! เจ้าไม่สามารถรับมรดกของข้าได้ ! ”

เสียงฟังดูเป็นผู้ชายและผู้หญิงในเวลาเดียวกัน ทั้งเหมือนคนในวัยหนุ่มสาวและวัยชรา มันฟังเหมือนเสียงแมลงหรือนก ดูเหมือนจะมีเสียงทั้งหมดที่มีในโลก และทั้งหมดได้รวมกันเพื่อสร้างเสียงเดียว