เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1501

ตอนที่ 1501: ผู้สืบทอด (1)

หุบเขายั่งยืนดูยุ่งมาก แต่ก็ไม่คึกคักไปด้วยความสุขหรือเสียงดีใจ นี่เป็นวันที่หุบเขารวบรวมผู้คนมากที่สุดในหลายศตวรรษที่ผ่านมาหรือนับพันปี ไม่เพียงแต่ชาวบ้านทุกคนในหุบเขาจะออกมาส่งเซียวมี่ แต่ก็มีคนนอกหลายคนที่มาด้วยเช่นกัน นอกเหนือจากเจี้ยนเฉินและหมิงตงแล้ว ยังมีรองหัวหน้านิกายของนิกายดาบโลหิต, ผู้พิทักษ์ทั้งสี่, และผู้อาวุโสหลายคน เจียงหวัง สมาชิกที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาได้กลายมาเป็นเซียนจักรพรรดิเนื่องจากความช่วยเหลือของเจี้ยนเฉินเมื่อสิบปีที่แล้ว ขณะที่คนอื่น ๆ เป็นเซียนผู้คุมกฎหรือเซียนราชา

ผู้คนจากนิกายดาบโลหิตต่างสวมเสื้อคลุมยาวสีแดงที่ดูเหมือนจะย้อมด้วยเลือด พวกเขาพยายามอย่างมากเพื่อปกปิดพลังหยินชั่วร้ายของพวกเขาเพื่อที่พวกเขาจะได้ดูธรรมดา เมื่อพวกเขามาถึงหุบเขายั่งยืนในขณะที่ไม่ได้ทำให้ตัวเองเป็นจุดสนใจ พวกเขาคำนับเจี้ยนเฉินด้วยความเคารพก่อนที่จะยืนอยู่ข้างหลังเขาอย่างเงียบ ๆ ทุกคนต่างจ้องมองที่โลงศพของเซียวมี่ด้วยอารมณ์ผสมผสาน มีความเศร้าโศกเสียใจและหมดหนทางในการถอนหายใจอันอ่อนโยนของพวกเขา

ก่อนที่เจี้ยนเฉินจะกลายเป็นหัวหน้านิกายแห่งนิกายดาบโลหิต ตำแหน่งนั้นถูกยึดครองโดยฮุสตันเสมอ นับตั้งแต่ฮุสตันถอนตัวออกไปอยู่ที่หุบเขายั่งยืนเมื่อพันปีก่อนและหยุดการมีส่วนร่วมในการต่อสู้ของทวีป เซียวมี่ก็เป็นคนจัดการดูแลนิกายดาบโลหิต บางครั้งก็เป็นเซียวมี่ก็ส่งคำสั่งออกไปให้กับฮุสตัน เป็นผลให้แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีพลังมหาศาล โดยเขาเป็นเพียงเซียนสวรรค์เท่านั้น แต่เขาก็มีสถานะพิเศษในนิกายดาบโลหิต

เป็นผลให้สมาชิกระดับสูงทั้งหมดจากกลุ่มนักฆ่ามาเข้าร่วมองค์กรนักฆ่า พวกเขาทั้งหมดมาพบเขาครั้งสุดท้าย

หุบเขาขาดคนเพียงคนเดียวในตอนนี้ซึ่งก็คือฮุสตัน พ่อของเซียวมี่

ฮุสตันหายตัวไปจากทวีปเทียนหยวนเมื่อหลายปีก่อน งานศพของเซียวมี่ถูกจัดขึ้นแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ปรากฏตัว เจี้ยนเฉินใช้วิญญาณของเขาค้นหาทั่วทั้งทวีปด้วยเช่นกัน เขาตรวจสอบอย่างละเอียดผ่านทุกตารางนิ้วของทวีปเทียนหยวน และยังกวาดไปทั่วอาณาเขตของเผ่าพันธุ์ทั้งสามอีกด้วย อย่างไรก็ตาม เขายังไม่พบร่องรอยของฮุสตัน

หมิงตงกลับมาจากป่าภูเขาในระยะไกล เขาลากหมีขนาดใหญ่ข้างหลังเขาขณะที่เขาเดินไปที่หมู่บ้าน เขาดูธรรมดามากเหมือนมนุษย์ทั่วไป เขาไม่ได้ดูเหมือนผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังเลย เสื้อผ้าสีขาวของเขาถูกปกคลุมด้วยฝุ่นละอองและสีเขียวจากต้นไม้ที่เขาบดขยี้ในป่า

ชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดา พวกเขาต้องการอาหารสามมื้อต่อวันและจะบ่มเพาะเป็นบางครั้งเท่านั้น อย่างไรก็ตาม พวกเขาบ่มเพาะเพื่อสร้างรากฐานที่มั่นคงสำหรับการล่าสัตว์เพื่อให้พวกเขาสามารถเลี้ยงดูหมู่บ้านเล็ก ๆ ให้ได้มีอาหารกิน ตั้งแต่ที่หมิงตงและอ้วนน้อยกลับมา เรื่องการล่าสัตว์ก็ถูกจัดการโดยพวกเขา เนื้อสัตว์ล่าสุดที่หมู่บ้านบริโภคมาจากหมิงตง

หลังจากทำความสะอาดหมีตัวใหญ่ หมิงตงก็มาถึงหน้าเจี้ยนเฉิน “เจี้ยนเฉิน เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 มีความสามารถในการชุบชีวิตคนตาย แต่เจ้าก็เหนือกว่าระดับนั้นไปแล้ว เจ้ามีวิธีการฟื้นคืนชีพลุงเซียวมี่หรือไม่ ? ”

เจี้ยนเฉินส่ายหัวอย่างหมดหนทาง เขาจ้องมองโลงศพของเซียวมี่อย่างเงียบ ๆ และถอนหายใจเบา ๆ “วิญญาณของลุงเซียวมี่ไม่สมบูรณ์เนื่องจากข้อบกพร่องตั้งแต่เกิด อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับวิญญาณนั้นซับซ้อนมาก ตอนนี้ข้าอาจจะมาถึงระดับ 9 แล้ว แต่ข้าก็ยังไม่สามารถรักษาวิญญาณลุงเซียวมี่ได้ ในขณะเดียวกัน เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงสามารถชุบชีวิตคนตายได้ แต่ก็มีเงื่อนไขเช่นกัน เฉพาะคนที่ตายวิญญาณครบสมบูรณ์จึงจะสามารถฟื้นคืนชีพได้ หากมีคนตายและวิญญาณของพวกเขากระจัดกระจายไปแล้ว พวกเขาจะไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเซียนผู้คุมกฎก็ตาม

ความหวังของหมิงตงถูกคำอธิบายของเจี้ยนฉีกขาด เขาไม่คุ้นเคยกับเซียวมี่มากนัก แต่เขาเป็นพ่อของเซียวเทียนหยู มันค่อนข้างเจ็บปวดสำหรับหมิงตงในการเห็นความเศร้าของเซียวเทียนหยู

“เจี้ยนเฉิน เจ้าสามารถหาปู่ของข้าได้หรือไม่ ? ” ในที่สุดเซียวเทียนหยูก็พูดอะไรบางอย่าง เขามองดูเจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความหวัง อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถควบคุมความเสียใจของตัวเองไว้ได้เช่นกัน