เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1503

ตอนที่ 1503: การแต่งงาน

“อ้วนน้อย ไปกันเถอะ เราอาจไม่พบหมิงตงในเร็ว ๆ นี้ แต่อาจมีโอกาสได้พบเขาอีกในอนาคต” เจี้ยนเฉินกล่าวอย่างท้อแท้ เขาไม่เคยคิดเลยว่าแท่นหยกชะตาในพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงจะเคลื่อนย้ายผู้คนทางไกลได้ หากเขาได้ทราบเรื่องนี้มาก่อน เขาจะไม่ค้นหาผู้สืบทอดตำแหน่งให้กับอัครสูงสุดอนัตตาในทวีปเทียนหยวนอย่างเร่งรีบเป็นอันขาด

แม้ว่าเขาจะต้องการให้ผู้ที่อยู่ข้าง ๆ เขาให้ได้รับมรดกของอัครสูงสุดอนัตตา เพื่อที่จะไม่ได้ลงเอยกับคนนอก เขาก็ไม่ได้ต้องการให้หมิงตงออกจากโลกนี้และถูกส่งไปยังโลกเซียน

นี่เป็นเพราะอัครสูงสุดอนัตตาตายไปแล้ว แม้ว่าหมิงตงจะได้รับมรดกของอัครสูงสุดแต่เขาก็ไม่สามารถได้รับความคุ้มครองจากอัครสูงสุดได้ มีคนมากมายที่ต้องการมรดกของอัครสูงสุดอนัตตา หากมีข่าวเปิดเผยเรื่องที่หมิงตงครอบครองมรดกรั่วไหลออกไป เขาจะไม่พบที่หลบภัยในโลกเซียน

หมิงตงอาจได้รับการคุ้มครอง หากเขาได้รับมรดกในทวีปเทียนหยวนโดยมีเจี้ยนเฉิน แต่เจี้ยนเฉินก็ไร้ประโยชน์ หากหมิงตงได้รับมรดกในโลกเซียน

เจี้ยนเฉินออกจากหอคอยอนัตตาพร้อมกับเซียวเทียนหยูและกลับไปยังหุบเขายั่งยืนหลังจากเก็บหอคอย

ความโศกเศร้าจากการตายของเซียวมี่เริ่มจาง หมู่บ้านที่มีอยู่ที่นั่นมาหลายชั่วอายุคนค่อย ๆ กลับไปใช้ชีวิตตามปกติ มีเพียงไม่กี่คนที่คุ้นเคยกับการมีเซียวมี่อยู่รอบ ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงค่อนข้างเงียบ

โหยวเยว่พักอยู่กับแม่ของเซียวเทียนหยู คอยปลอบโยนนาง ชาวบ้านเริ่มรู้จักนางมากขึ้นในขณะที่นางอยู่ที่นั่น ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ที่นั่นมาหลายชั่วอายุคนอาจไม่ทราบว่าองค์หญิงแห่งอาณาจักรคืออะไร พวกเขาเพียงแต่รู้ว่านางเป็นคู่หมั้นของเจี้ยนเฉิน นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับนางที่จะได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น

เจี้ยนเฉินไม่ได้อยู่ที่หุบเขายั่งยืนนานเกินไป หลังจากกลับมา เขาพาโหยวเยว่ไปกับเขาที่หลุมศพของเซียวมี่และแสดงความเคารพต่อเขา หลังจากนั้นเขาก็กล่าวคำอำลากับชาวบ้านทุกคนในหุบเขา

“เจี้ยนเฉิน โหยวเยว่ช่างงดงามมาก ข้าไม่เคยเห็นสาวงามอย่างโหยวเยว่มาก่อนเลยในชีวิต เจ้าต้องปฏิบัติต่อนางอย่างดีและไม่ทำให้นางผิดหวัง”

“เจี้ยนเฉิน เจ้าอาจไม่ได้เป็นชนพื้นเมืองของหุบเขายั่งยืน แต่พวกเราทุกคนที่นี่ได้ปฏิบัติต่อเจ้าในฐานะหนึ่งในพวกเราเอง เมื่อไหร่ที่เจ้าแต่งงานกับโหยวเยว่ เจ้าต้องเชิญพวกเราทุกคน”

“ลุงฮานพูดถูก เจี้ยนเฉิน เมื่อเจ้าแต่งงานกับโหยวเยว่ เจ้าต้องเชิญพวกเราทุกคน ใช่เลย ข้าเคยได้ยินมาจากอ้วนน้อยว่าเจ้าได้ก่อตั้งเมืองในโลกภายนอกและมีชื่อเสียงมาก ข้าจำชื่อไม่ได้ นั่นอาจเป็นที่ที่เจ้าจะแต่งงานกับโหยวเยว่ใช่หรือไม่ ? เมื่อจัดงานขึ้น อย่าลืมเชิญเรา เจ้าจะได้แนะนำให้เราเห็นว่าเมืองของเจ้าใหญ่แค่ไหน มาดูกันว่าอันไหนใหญ่กว่า: เมืองของเจ้าหรือหุบเขายั่งยืนของเรา”

ชาวบ้านของหุบเขายั่งยืนมาคุยกับเจี้ยนเฉินก่อนที่เขาจะจากไปเพื่ออำลาเขา พวกเขาหลายคนกล่าวถึงการแต่งงานของเจี้ยนเฉินกับโหยวเยว่

โหยวเยว่เขินอายเพราะสิ่งที่พวกเขาพูด นางหน้าแดงเล็กน้อย แต่นางก็เต็มไปด้วยความรักอันแสนหวาน เจี้ยนเฉินตอบทุกข้อด้วยรอยยิ้ม