เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1563

ตอนที่ 1563 – ผู้พิทักษ์ซุยบาดเจ็บ

ซ่างกวนมู่เอ๋อใส่ชุดสีม่วง ใบหน้าที่สวยงามของนางดูเหมือนจะไม่ใช่สิ่งที่สามารถปรากฏได้ท่ามกลางดินแดนมนุษย์ นางดูเหมือนนางฟ้าจากสวรรค์ ดวงตาของนางเย็นชา แต่พวกมันก็มีชีวิตชีวาด้วยแววตาที่มีเสน่ห์ เพียงแค่การจ้องมองของนางก็สามารถดึงดูดผู้คน

หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เงียบลงหลังจากฟังเจี้ยนเฉินและไม่ได้ตอบกลับไปซักพัก ความรู้สึกที่หลากหลายทอประกายในดวงตาของนาง นางรู้สึกเหมือนถูกฉีกขาดระหว่างการตัดสินใจบางอย่าง

เห็นได้ชัดว่า นางรู้ว่าเจตนาของเจี้ยนเฉินคืออะไร ในโลกปัจจุบันไม่มีใครสามารถมีพลังมากพอที่จะกำจัดจิตวิญญาณราชันย์ภายในไม่กี่สิบปีนอกจากการบ่มเพาะของเจียงหยาง หมิงเยว่ แม้เพียงการพัฒนาเพียงเล็กน้อยก็ยากมากเพราะไม่มีพลังงานดั้งเดิมในโลกนี้ พวกเขาจะไม่เติบโตอย่างรวดเร็วอีกต่อไป หลังจากไปถึงขอบเขตดั้งเดิม

ปัจจุบันวิธีเดียวที่จะทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็วคือศิลาเซียนหยินหยาง ซ่างกวนมู่เอ๋อลังเลที่จะใช้วิธีนี้ นางไม่เคยลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต ศิลาเซียนหยินหยางเป็นประสบการณ์ที่บังเอิญสำหรับนาง แต่มันก็ทำร้ายนางเช่นกัน

“เจ้าจะสามารถรับมือกับจิตวิญญาณราชันย์ได้หรือไม่ ถ้าเจ้าดูดซับศิลาเซียนหยินหยาง ? ” ในที่สุดซางกวน มู่เอ๋อร์ก็ตอบกลับหลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง เสียงของนางค่อนข้างฝืนใจ นางยังรู้สึกขัดแย้งกับเรื่องของ ศิลาเซียนหยินหยางที่ก้นบึ้งหัวใจของนาง แต่หลังจากผ่านไปหลายปีเสี่ยวเป่าก็กลายเป็นผู้ใหญ่ นางค่อย ๆ ปล่อยวางเรื่องเหล่านี้และทำใจกับพวกเขา ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าทวีปเทียนหยวนกำลังเผชิญกับหายนะในอนาคต ในเวลาเพียงไม่กี่สิบปี ชีวิตทั้งหมดในโลกนี้อาจถูกคุกคามหรือกำจัดออกไป นางจำเป็นต้องตัดสินใจเรื่องนี้เพื่อเสี่ยวเป่า

เจี้ยนเฉินสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตอบช้า ๆ ” ศิลาเซียนหยินหยางควบแน่นมาจากปราณหยินและหยางของโลก พวกมันเป็นพลังงานที่ทรงพลังอย่างยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เราจะจินตนาการได้ มันน่ากลัวกว่าพลังงานที่เราเคยเห็นมาก่อน ถ้าเราระเบิดศิลาเซียนหยินหยาง จักรวาลก็น่าจะถูกทำลาย มันเป็นเพราะศิลาเซียนหยินหยางนั้นทรงพลังเพียงใด ถ้าข้าสามารถดูดซับมันได้หลังจากที่ข้าไปถึงขั้นที่ 5 ของร่างบรรพกาล และข้ายังต้องการความสมดุลของหยินและหยางเพื่อให้พลังหยินสุดขั้วและพลังหยางสุดขั้วภายในปราณหยินและหยางกลายเป็นอ่อนโยน ไม่อย่างนั้นมันจะทำให้ข้าเสียชีวิต”

“ณ ความแข็งแกร่งของเราในปัจจุบัน เราสามารถไปถึงขั้นแลกเปลี่ยนเป็นอย่างน้อย ถ้าเราดูดซับหินทั้งหมดหรือไม่ก็ทะลวงผ่านด่านขอบเขตดั้งเดิมเข้าถึงขอบเขตเทพ อย่างไรก็ตามด้วยความสามารถในการต่อสู้ของข้า ข้าไม่จำเป็นต้องไปถึงขอบเขตเทพ ข้าแค่ต้องการให้ถึงแค่ขั้นแลกเปลี่ยน แม้ว่าจะเป็นช่วงต้นของขั้นแลกเปลี่ยน แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องกลัวจิตวิญญาณราชันย์”

สีหน้าของเจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความมั่นใจ เขารู้ว่าจิตวิญญาณราชันย์นั้นเป็นจอมยุทธที่สามารถฆ่าผู้คนในระดับการฝึกฝนที่สูงกว่า แต่เขามั่นใจว่าเขาจะไม่อ่อนแอกว่าจิตวิญญาณราชันย์ เขาฝึกฝนพลังบรรพกาลไม่หยุดหย่อน แต่เขาก็เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 9 ด้วยเช่นกัน เมื่อการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น การสิ้นเปลืองในการที่เขาใช้งานพลังบรรพกาลจะช้ากว่าการใช้พลังงานของศัตรูหลายสิบเท่าหรือร้อยเท่า อย่างไรก็ตามข้อเสียคือเขาใช้เวลานานกว่าร้อยเท่าในการฟื้นฟูพลังบรรพกาล

ในห้องลับภายในศาลาศักดิ์สิทธิ์ ผู้พิทักษ์ซุยสวมชุดเกราะนั่งอยู่ในอากาศ ตัวตนที่ทรงพลังอย่างมากแผ่ออกมาจากร่างกายของนางราวกับเป็นพลังงานอันน่าสะพรึงกลัวที่กระจายอยู่ทั่วทั้งห้อง พลังงานมีพลังมากจนคนทั้งโลกจะถูกทำลายถ้ามันรั่วไหลออกมาเพียงเล็กน้อย ผู้พิทักษ์ซุยดูเหมือนว่าเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามซึ่งแผ่กระจายไปด้วยแรงกดดันอย่างสมบูรณ์ นางดูเหมือนจะไม่ย่อท้อ ต่อหน้านางแม้แต่จิตวิญญาณราชันย์ที่ทรงพลังก็เปรียบไม่ได้แม้แต่กับมด ถ้าเป็นเจี้ยนเฉินเพียงคนเดียว เขาจะไม่สามารถทนต่อพลังของนางได้

มือของผู้พิทักษ์ซุยขยับอยู่ตลอดเวลาจากตราประทับอันหนึ่งไปยังอีกอันหนึ่ง ในขณะที่นางพยายามที่จะถอดรหัสจอมยุทธลึกลับที่เกือบจะก่อให้เกิดการล่มสลายของค่ายกล นางต้องการทราบว่าพวกเขาเป็นใครและทำงานให้ใคร ไม่ว่าจะเป็นมิตรหรือศัตรูเพราะสิ่งนี้เชื่อมโยงโดยตรงกับความปลอดภัยของเทพธิดาหิมะ

ทันใดนั้นร่างของผู้พิทักษ์ซุยก็สั่นอย่างรุนแรง ในขณะที่นางกระอักออกมาเป็นเลือด นางไม่หยุดหลังจากกระอักออกมาหนึ่งคำ นางยังคงกระอักออกมาหลายสิบครั้งก่อนที่จะหยุด นางตกลงมาจากอากาศในสภาพที่น่ากลัว นางนอนราบกับพื้นและอ่อนแออย่างยิ่งหลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัส

เขาคนนี้คือใคร ? พวกเขามีพลังมาก ข้าไม่ได้พยายามลองดูว่าพวกเขาเป็นใครโดยตรง ข้าแค่พยายามใช้ร่องรอยบางอย่างเพื่อค้นหาว่าพวกเขาเป็นมิตรหรือศัตรู แต่ไม่เพียงแต่ข้าก็ล้มเหลวเท่านั้น แต่ข้ายังเจอผลกระทบย้อนกลับที่ยิ่งใหญ่อีกด้วย” ผู้พิทักษ์ซุยรำพึงออกมาโดยไม่ตั้งใจ