เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1565

ตอนที่ 1565 – การแก้แค้น

เจี้ยนเฉินสลดใจ ในทางกลับกัน หยางลี่, กุยไฮ่ ยี่เต่า และ เฟิงเซียวเทียนก็มีความสุข ตอนนี้ตราประทับก็ได้หายไป ไม่มีอะไรหยุดยั้งพวกเขาจากการทะลวงผ่านด่านไปยังขอบเขตดั้งเดิม แม้ว่าพลังงานดั้งเดิมในโลกยังไม่ได้รับการเติมเต็ม แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับพวกเขาทั้งสาม เมื่อพวกเขาเข้าสู่วงจรแห่งการเกิดใหม่อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ในอดีตพวกเขาเก็บพลังงานดั้งเดิมไว้ในวัตถุระดับเซียน นอกเหนือจากนั้นไม่มีใครสามารถใช้พลังงานดั้งเดิมในวัตถุระดับเซียนรวมถึงเซียนจักรพรรดิจากสิบตระกูลผู้พิทักษ์ หากพวกเขาใช้พลังงานดั้งเดิมที่เก็บไว้พวกเขาก็สามารถไปถึงขอบเขตดั้งเดิมได้อย่างรวดเร็ว

นอกเหนือจากพวกเขาแล้ว เซียนจักรพรรดิจำนวนมากจากเผ่าพันธุ์ทั้งสี่ก็ตื่นเต้นเช่นกัน ตอนนี้ตราประทับก็หายไป พวกเขาทุกคนเห็นเส้นทางไปสู่ขอบเขตดั้งเดิม แม้ว่าจะไม่มีพลังงานดั้งเดิมในโลก แต่พวกเขาเชื่อว่าการเข้าถึงขอบเขตดั้งเดิมผ่านพลังงานของโลกนั้นเป็นไปได้ แต่อย่างน้อยที่สุดพวกเขาพบประกายแห่งความหวังสู่ขอบเขตที่สูงขึ้นและไม่จำเป็นต้องอยู่ที่ระดับเซียนจักรพรรดิตลอดชีวิตของพวกเขาและจบลงด้วยการเสียชีวิตจากวัยชรา

มีพื้นที่กว้างใหญ่จำนวนมากในบริเวณต้องห้ามของพื้นที่ในเมืองอัคนี มันเงียบอยู่เสมอ ความเจริญรุ่งเรืองและเสียงรบกวนของเมืองไม่สามารถเอาชนะความเงียบงัน แม้แต่ผู้คุมที่ลาดตระเวนจะหลีกเลี่ยงพื้นที่ต้องห้าม เป็นผลให้ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นพื้นที่ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับโลกภายนอก

โถงศักดิ์สิทธิ์สีขาวบริสุทธิ์ตั้งอยู่ในพื้นที่ต้องห้าม มันปล่อยแสงสีเงินจาง ๆ ที่ดูเหมือนแสงสว่างของดวงจันทร์

ร่างของนางฟ้าเฮายู่นั่งอยู่บนเตียงหยกภายในโถงศักดิ์สิทธิ์ ทันทีที่ค่ายกลอันทรงพลังในอวกาศถูกทำลาย พลันดวงตาของนางก็เปิดออก นางจ้องมองผ่านสิ่งกีดขวางของโถงศักดิ์สิทธิ์และสามารถเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกภายนอก

“นางจากไปแล้วเร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้มาก เปิดอุโมงค์สู่โลกแห่งเซียน ข้าสามารถจากไปได้เช่นกัน เมื่อข้าไปถึงโลกแห่งเซียน ข้าจะสามารถฟื้นคืนร่างกายของข้าด้วยทักษะลับ นางฟ้าเฮายู่บ่นกับตัวเอง แสงแวววาบส่องผ่านดวงตาของนาง นางกระตือรือร้นที่จะจากไป นางถูกขังอยู่ในโลกเบื้องล่างนี้เป็นเวลานานมาก นางกระตือรือร้นอย่างยิ่งที่จะกลับไปที่โลกแห่งเซียนและบอกพ่อของนางเกี่ยวกับแผนการของหนานป้อเทียน

นั่นคือสิ่งที่นางคิด แต่นางฟ้าเฮายู่ไม่ได้ดำเนินการทันที นางบ่นว่า “ในสถานะปัจจุบันของข้ามันจะยากมากที่จะกลับไปทั้งหมดด้วยตัวเอง ข้าต้องจ่ายค่าตอบแทนจำนวนมากเพื่อผ่านอุโมงค์ และข้าอาจสูญเสียความสามารถในการทำให้ตัวเองปลอดภัย หากข้าไม่สามารถทำได้ ข้าอาจตายในระหว่างการเดินทางกลับไปที่โถงเทพจันทรา ข้ารอมานับหมื่นปีแล้ว ดังนั้นมันคงจะดี ถ้าข้าจะรออีกไม่กี่สิบปี เจี้ยนเฉินจะไม่ติดอยู่นานกว่านี้อีกแล้ว ข้าจะใช้เวลาสิบปียี่สิบปีเพื่อรอเขา”

“ถ้าเขาตายด้วยน้ำมือของคนที่ดูเหมือนจิตวิญญาณปราชญ์ ข้าจะขอให้พวกเขาร่วมมือกับข้า”

นางฟ้าเฮายู่ไม่ได้ให้ความสำคัญต่อชีวิตของเจี้ยนเฉินมากนัก นางยอมรับโหยวเยว่เป็นลูกศิษย์ของนางเพราะเจี้ยนเฉินและเคยแทรกแซงและช่วยเจี้ยนเฉินเมื่อเขาติดอยู่ในโลกใบเล็กของตระกูลผู้พิทักษ์เจียงหยาง นางไม่ต้องการให้เจี้ยนเฉินตายเพราะนางสามารถใช้เขาเพื่อไปให้ถึงโลกที่สูงกว่าได้ในอนาคต