เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1583

ตอนที่ 1583 : ความลับของขนสัตว์อสูร (2)

“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร มันคงเป็นโชคชะตาที่เจ้ามาถึงที่นี่ มิตินี้เกิดขึ้นจากความสามารถของข้าจากเส้นพลังจุดกำเนิดแห่งการสังหาร ตอนที่พวกเจ้าเข้าใจมัน เจ้าจะกลายเป็นศิษย์ในนามของข้า”

ตอนนั้นชายชุดขาวก็ขยับ แค่เพียงก้าวเดียว ดาวรอบ ๆ ก็เปลี่ยนไปทันทีพร้อมกับจักรวาลที่พลิกกลับ ไม่มีใครรู้ว่าเขาเดินทางไปได้ไกลแค่ไหน แต่ดูเหมือน่าเขาจะมาถึงอีกด้านของจักรวาล ดาวเคราะห์ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเขา เขาค่อย ๆ ยกมือขึ้นปัดผ่านดาวเคราะห์ด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียว

ตอนที่ปัดนิ้ว ทั้งจักรวาลก็สั่นไหวอย่างรุนแรงราวกับว่าพลังที่เกิดขึ้นมาจากโลกนั้นได้อัดแน่นอย่างรวดเร็ว พลังนั้นเต็มไปด้วยการทำลายล้าง ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็คงต้องถูกกำจัดต่อหน้ามัน

แค่เพียงปัดนิ้ว พลังที่เฉือนไปยังดาวเคราะห์ก็ผ่ามันเป็นสองส่วน

จากนั้นก็ยื่นมือไปยังดาวเคราะห์ที่โดนผ่าเป็นสองส่วน การสั่นของทั้งสองส่วนตรงหน้าก็เปลี่ยนให้มันเป็นผง หลังจากนั้นการสั่นก็หยุดลง แม้แต่ดาวเคราะห์ก็ยังสลายเพราะมือของชายคนนี้

แม้ว่ามันจะเห็นได้ชัดแต่นักสู้ทุกคนต่างก็ตะลึงตอนที่เห็นฉากนี้ด้วยตัวเอง ความแข็งแกร่งของชายขุดขาวนี้เกินกว่าที่พวกเขาจะคาดถึง ดาวเคราะห์ที่เพิ่งจะทำลายไปนั้นใหญ่กว่าดาวเคราะห์ที่พวกเขาอยู่แต่มันกลับโดนผ่าเป็นสองส่วนด้วยการเฉือนเพียงครั้งเดียวและเปลี่ยนเป็นฝุ่น เขาทรงพลังแค่ไหนถึงจะทำแบบนี้ได้ ?

พวกเขาพากันตกตะลึงกันอย่างมาก แม้แต่ หยางลี่, กุยไฮ่ยี่เต่า และ เฟิงเซียวเทียน ที่มาจากโลกที่สูงกว่านั้นรู้สึกแบบเดียวกัน พวกเขาต่างก็พากันตะลึง

ชายชุดขาวไม่ได้หยุด ทุกครั้งที่เขาขยับ การกระทำของเขานั้นมีพลังทำลายล้างที่สูงซึ่งเพียงพอจะทำให้จักรวาลสั่นไหวได้ เขาทำลายดาวและดาวเคราะห์นับไม่ถ้วน การกระทำของเขานั้นมีพลังของกฎพร้อมกับร่างกายที่สั่นพ้องไปกับโลก เขาแผ่พลังโลกออกมาและในเวลาเดียวกันชายคนนั้นก็อธิบายเส้นทางที่เขาเข้าใจให้กับทุกคนทุกครั้งที่ขยับ

เขาเดินทางผ่านเส้นทางนับสามพันเส้นและกฎของโลก ชายชุดขาวได้แสดงเส้นทางแห่งการสังหารต่อหน้าทุกคนอย่างชัดเจนผ่านวิธีที่โดดเด่น

กฎคือพลังของเหล่าเทพรวมถึงกุญแจที่จะเป็นเทพด้วย ภายใต้สถานการณ์ทั่วไป มีแค่พวกขั้นแลกเปลี่ยนช่วงปลายที่จะเข้าถึงกฎเหล่านี้ได้และเมื่อพวกเขาเข้าใจกฎ พวกเขาก็จะผ่านประตูไปยังขอบเขตเทพได้

ถ้าคนระดับล่างกว่าขั้นรับมอบช่วงท้ายเข้าใจกฎ พวกเขาก็ไม่อาจจะขึ้นถึงขอบเขตเทพได้ทันที แต่พลังของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก ในหมู่ผู้บ่มเพาะขั้นเดียวกัน พวกเขาจะไร้เทียมทานนอกซะจากว่ามันมีคนอื่นที่เข้าใจกฎของโลกเช่นเดียวกัน

เทพเจ้าแห่งท้องทะเล, หยางลี่ และนักสู้คนอื่น ๆ รู้ว่าชายชุดขาวได้ส่งต่อเส้นทางให้กับพวกเขา นี่คือโอกาสครั้งเดียวในชีวิต ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจจะพลาดได้ ทุกคนต่างก็สงบสติอารมณ์และพยายยามจะทำความเข้าใจถึงแก่นที่แท้จริงของเส้นทาง ทุกคนต่างก็ต้องการทำความเข้าใจเส้นทางแห่งการสังหาร

บางทีคงมีแค่เสือขาวที่ไม่ได้ยกระดับขึ้นมาหลังจากที่ดูดซับมัน เขามองไปที่แผ่นหลังของชายชุดขาวพร้อมกับสายตาที่สั่นไหว

มันเพราะวิธีที่ชายชุดขาวส่งต่อเส้นทางนั้นเหมือนกับการสืบทอดที่เขาได้รับมาในหอคอยสัตว์เทวะ ความต่างเพียงอย่างเดียวคือการสืบทอดที่เขาได้รับนั้นมีแก่นพลังงานการสังหาร หลังจากที่เข้าใจสภาวะเป็นและตาย เขาก็ดูดซับแก่นพลังงานดั้งเดิมแห่งการสังหารและมันก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของพลังของเขา แต่ชายวัยกลางคนนี้ทำให้ทุกคนเข้าใจเส้นทางแห่งการสังหารผ่านการแสดงพลังมันออกมา หากพวกเขาเข้าใจมัน พวกเขาก็จะถือว่าสำเร็จแต่หากทำไม่ได้ก็ถือว่าล้มเหลว

เสือขาวอึ้งไปเช่นกัน ตาของเขาจ้องไปที่ใบหน้าของชายคนนั้นด้วยความเหลือเชื่อ

ชายชุดขาวเหมือนกับไม่ได้ยินเสียงร้องของพวกเขา แม้ว่าเขาจะหันหน้ามาหาทุกคนแต่สายตาของเขาก็ยังจ้องไปที่ดวงดาว เขาเริ่มพูดขึ้นมาอีกครั้ง “เส้นทางแห่งการสังหารมีสองภาวะ แค่ตอนที่พวกเจ้าเข้าใจภาวะความเป็นและตาย พวกเจ้าถึงจะเข้าถึงขั้นที่สมบูรณ์ได้…”

” ข้าทิ้งแค่ภาวะความตายไว้ที่นี่ ข้าจะส่งต่อภาวะความเป็นให้กับเจ้าในโลกเซียนหากเจ้าเข้าใจมันแล้ว…”

เมื่อพูดจบชายชุดขาวก็หายตัวไปและทุกคนก็รับรู้ได้ถึงแรงที่มองไม่เห็นผลักพวกเขาออกมาจากทะเลดวงดาว

แม้ว่าพวกเขารู้สึกว่าใช้เวลาไปนานในทะเลดวงดาวแต่มันก็ผ่านไปไม่กี่วินาทีในโลกภายนอก เสี่ยวหลิงยังคงสะอื้นอยู่แต่ไม่มีใครสนใจนางอีกต่อไปแล้ว สีหน้าของทุกคนต่างกันออกไป พวกเขาต่างก็คิดถึงใบหน้าของชายชุดขาวซึ่งเผยให้เห็นในตอนท้าย

“คนที่ส่งต่อเส้นทางคือโมเทียนหยุน แต่ขนนี้ชัดแล้วว่าถูกทิ้งไว้โดยพยัคฆ์ปีกเทวะ ตามบันทึกโบราณแล้ว พยัคฆ์ปีกเทวะได้ทิ้งขนนี้ไว้หลังจากที่ผนึกเอ่อหยิน มันคือกุญแจเพื่อลบผนึก จากนั้นขนนี้ก็แยกเป็น 18 ชิ้นก่อนจะกระจายไปในหมู่ร้อยเผ่าพันธุ์, มนุษย์และสัตว์อสูร โมเทียนหยุนทิ้งการสืบทอดไว้ในขนสัตว์อสูรได้ยังไง ? และทำไมการสืบทอดต้องใช้ขนทั้ง 18 ชิ้นรวมกันเพื่อปลดผนึกมัน ? ” ฮุสตันขมวดคิ้ว เขาสับสน เขายอมเชื่อมากกว่าหากชายชุดขาวนี้คือพยัคฆ์ปีกเทวะ ไม่ใช่โมเทียนหยุน

มันมีเรื่องที่อธิบายไม่ได้มากมายหากมันเป็นโมเทียนหยุนจริง ๆ