เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1589

ตอนที่ 1589 : ร่างบรรพกาลขั้น 8 (2)

“งั้นเจ้าก็ต้องระวังตัว หากเจ้าทนพลังม่วงไม่ไหวก็อย่าฝืนตัวเอง แม้ว่าเราจะเอาชนะจิตวิญญาณราชันย์ด้วยความแข็งแกร่งตอนนี้ไม่ได้แต่เราก็คงยื้อเขาได้หากร่วมมือกัน” ซ่างกวนมู่เอ๋อพูดขึ้น น้ำเสียงอันอ่อนโยนของนางเต็มไปด้วยความกังวล นางรู้ว่าเจี้ยนเฉินเลือกเส้นทางอันตรายเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเอง ถ้ามีอะไรผิดพลาด เขาก็จะต้องบาดเจ็บหนัก

ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดเขาอาจจะตัวระเบิด

ยังไงซะพลังงานในสมบัติสวรรค์ขั้นอมตะนั้นก็ไม่ได้อ่อนโยนแต่รุนแรงอย่างมาก พลังงานนั้นต่างจากพลังงานในลูกท้อเมฆม่วง

เจี้ยนเฉินได้ออกมาจากศิลาเซียนหยินหยางและมายังจุดที่ห่างไปหลายร้อยกิโลเมตร เขาได้เอาหอคอยอนัตตาออกมาก่อนจะเข้าไป แม้ว่าเขาจะมั่นใจอย่างมากแต่เขาก็ต้องระวังไว้ เผื่อว่าสมบัติสวรรค์ขั้นอมตะนี้จะทำให้เขาตัวระเบิด การระเบิดแบบนี้จะส่งผลต่อหินด้านนอกแต่เขามั่นใจว่าหอคอยนี้จะทนการระเบิดได้ หากเขาระเบิดจริง มันก็จะไม่ส่งผลต่อสิ่งรอบข้างแม้ว่าหอคอยนี้จะเสียหายก็ตาม

ซ่างกวนมู่เอ๋อตามเจี้ยนเฉินเข้าไปในหอคอย นางรู้สึกกังวลใจแล้วยืนอยู่ข้างเจี้ยนเฉิน นางจ้องไปที่เขา

เจี้ยนเฉินหยิบโสมราชาที่โตมาหลายปีเข้าไปในปากก่อนจะกลืนมันเข้าไป โสมราชานั้นขมอย่างมากจนทำให้ลิ้นเขาชาทันทีและทำให้เขาเสียการรับรู้รสชาติไปแต่เมื่อโสมลงไปถึงท้อง พลังงานอันรุนแรงก็ระเบิดขึ้นมาภายในตัวราวกับดินปืน มันเกิดคลื่นอันปั่นป่วน อวัยวะภายในสั่นไหวทันที พวกมันต่างก็ฉีกออกจากกัน

โสมราชานั้นแก่อย่างมาก รวมกับความจริงที่มันเป็นของขั้นอมตะ พลังงานในตัวมันจึงมหาศาล มันเท่ากับลูกท้อเมฆม่วงขั้น 3 หรือ 4 แต่ในโลกอมตะแล้วมันยากท่ใครจะกล้ากินโสมราชาแบบที่เจี้ยนเฉินทำ

เลือดไหลออกมาจากมุมปากของเจี้ยนเฉิน เขาบาดเจ็บแม้ว่าตัวจะไม่ระเบิดก็ตาม

เจี้ยนเฉินไม่สนใจอาการบาดเจ็บ แผลเหล่านี้น้อยนิดสำหรับเขา หลังจากที่โคจรพลังบรรพกาลในตัว แผลเหล่านั้นก็ฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว พลังงานม่วงได้เปลี่ยนเป็นพลังบรรพกาลส่วนหนึ่งซึ่งทำให้เม็ดพลังบรรพกาลนั้นเติบโต

เจี้ยนเฉินใช้เวลาหลายวันในการดูดซับโสมราชา ไม่กี่วันต่อมาเจี้ยนเฉินก็รู้สึกได้ว่าเม็ดพลังบรรพกาลใหญ่ขึ้นกว่าเดิมและยินดีขึ้นมา เขาไม่ลังเลหยิบเอาสมบัติสวรรค์ขั้นอมตะชิ้นที่สองออกมากินเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้ตัวเอง

“ร่างบรรพกาลของข้ากำลังเข้าถึงจุดสูงสุดของขั้น 7 หากยังเป็นแบบนี้ต่อไปข้าก็ขึ้นถึงขั้น 8 ได้ในไม่ช้า ตอนนั้นความต่างด้านความแข็งแกร่งระหว่างข้ากับจิตวิญญาณราชันย์ก็จะหายไปหรือเหลือเพียงน้อยนิด” เจี้ยนเฉิน คิดในใจ เขาพยายายามอย่างหนักเพื่อดูดซับพลังงานจากสมบัติสวรรค์

ตอนที่เจี้ยนเฉินกินสมบัติสวรรค์ เม็ดพลังบรรพกาลของเขาก็บวมเปล่ง 1 ปีต่อมาเม็ดพลังบรรพกาลของเขาก็ขึ้นถึงจุดสูงสุดของขั้น 7 แต่มันก็ยังเป็นเวลาที่เจี้ยนเฉินรู้สึกได้ถึงผลจากสมบัติสวรรค์นั้นลดลงอย่างรวดเร็ว