เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1641

ตอนที่ 1641: ปัญหาที่ซ่อนอยู่

เจี้ยนเฉินตรวจสอบอย่างรอบคอบตามร่างกายของเขาหลายครั้งและไม่พลาดแม้สักที่ ในที่สุดเขาก็ค้นพบสิ่งที่แตกต่างกับวิญญาณของเขา แสงสีแดงจุดหนึ่งปรากฏอยู่ในวิญญาณของเขา

แสงสีแดงเลือดที่น่ากลัวเป็นอย่างมาก แต่มันได้หลอมรวมกับวิญญาณของเขาอย่างเงียบ ๆ ทำให้เขาไม่อาจลบมันออกได้ คงเป็นเรื่องยากเกินไปที่เขาจะพบมันได้หากเขาไม่สำรวจอย่างถี่ถ้วน

เจี้ยนเฉินไม่รู้สึกว่าถูกคุกคามจากแสงสีแดง มันหลอมรวมเข้ากับวิญญาณของเขาอย่างเงียบๆโดยไม่เป็นที่สนใจเลย มันทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน

ดูเหมือนว่าเจ้าจะแสบใช้เล่น มีแสงวาบผ่านสายตาเจี้ยนเฉินและใบหน้าของเขาก็หมองหม่น เมื่อเขาคิดถึงช่วงเวลา 18 ปีที่เขาเก็บตัวบ่มเพาะ เขาเข้าใจว่าเขาไม่ได้ขัดเกลาความชั่วร้ายในพลังโลหิต แม้ว่าพลังนั้นจะกลายเป็นพลังบรรพกาล สุดท้ายมันก็ยังคงมีความชั่วร้ายที่เขาไม่ได้ขัดเกลามันให้สมบูรณ์และมันก็เข้ามาในจิตใจของเขา

จุดสีแดงที่เต็มไปด้วยอารมณ์เชิงลบนี้มันไม่อาจมีพลังมากพอที่จะทำให้เม็ดพลังบรรพกาลของข้าแตกร้าวได้ง่าย ๆ มันแค่ส่งผลต่อจิตใจของข้า ดูเหมือนว่ามันจะมีความผิดพลาดบางอย่างในเม็ดพลังบรรพกาลของข้า ท้ายที่สุดเพราะมันทำให้ความแข็งแกร่งของข้ายังอ่อนด้อยเกินไป ถ้าร่างบรรพลกาลของข้าอยู่ขั้นที่ 9 หรือแม้แต่ขั้นที่ 10 เมื่อข้ากลั่นเมฆ ข้าอาจจะไม่เจอปัญหาพวกนี้เลย เจี้ยนเฉินคิด มีร่องรอยของความมุ่งมั่นปรากฏในสายตาของเขา เพียงแค่คิดไหล ก็เกิดเกราะไหมบรรพกาล 2 เส้นในมือของเขา

ข้าต้องจัดการกับปัญหาที่ซ่อนอยู่ในวิญญาณของข้าทันที ไม่อย่างนั้นมันอาจจะเกิดผลที่คาดไม่ถึงหากจิตสำนึกของข้าได้รับผลในอนาคต แสงสีแดงในวิญญาณของข้ามาจากพลังวิกฤต ดังนั้นพลังของเกราะไหมบรรพกาลอาจจะมีประสิทธิภาพมากที่สุดในการที่จะทำลายมัน เจี้ยนเฉินกล่าว เพียงความคิดพลังทั้งสองเส้นก็กลายเป็นแสงสีทองและหายเข้าที่หน้าผากที่เป็นทะเลจิตสำนึกของเขา

เขาไม่ได้กลั่นเกราะไหมบรรพกาลในอดีตซึ่งเป็นเหตุผลที่เจี้ยนเฉินเก็บไว้ในแหวนมิติของเขาเป็นเวลานาน อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาได้กลั่นเกราะไหมบรรพกาลในขณะที่ใช้มันเพื่อต่อกรกับวิกฤติของโลก ไม่เพียงแต่เขาสามารถที่จะซ่อนเกราะไหมบรรพกาลไว้ในร่างกายของเขาตอนนี้ เขายังส่งมันเข้าไปในจิตสำนึกของเขาได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่าเกราะไหมบรรพกาลจะไม่มีพลังงานเหลืออยู่ แต่ก็ยังมีเศษเล็กเศษน้อยที่หลงเหลืออยู่ คราวนี้เจี้ยนเฉินใช้เศษพลังที่เหลืออยู่โดยไม่มีความลังเลที่จะพยายามทำลายแสงสีแดงที่แทรกซึมวิญญาณของเขา

โชคดีที่เกราะไหมบรรพกาลอยู่ในการควบคุมของเขาอย่างสมบูรณ์และพลังของมันก็ไม่น่ารังเกียจเกินไปนักเมื่อมันสามารถเผชิญกับพลังของวิกฤตของโลก ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงไม่ต้องกังวลเลยว่ามันจะเป็นอันตรายต่อจิตใจของเขาหรือไม่

แต่ไม่นาน จิตใจของเจี้ยนเฉินก็จมดิ่งลงยิ่งขึ้น เขาพบว่าเกราะไหมบรรพกาลไม่อาจลบจุดสีแดงในวิญญาณของเขาได้ มันดูเหมือนกับว่าไม่ได้รับผลกระทบอะไรทั้งนั้น

บ้าเอ้ย แสงสีแดงนี้มาจากพลังวิกฤต แต่ในระหว่างการปรับแต่งของข้ามันก็เปลี่ยนไป การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้มันกลายเป็นมีภูมิคุ้มกันต่อเกราะไหมบรรพกาล เกราะไหมบรรพกาลไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อมันอีกต่อไป ใบหน้าของเจี้ยนเฉินห่อเหี่ยวอย่างมาก ความสุขและความยินดีที่ทะลวงขั้น 9 ได้หายไปอย่างสมบูรณ์

เขาไม่อาจจินตนาการได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาสูญเสียตัวตนและเริ่มสังหารหมู่ผู้คนในทวีปเทียนหยวน…

เจี้ยนเฉินไม่อาจทำอะไรได้นอกจากตัวสั่นและเหงื่อเย็น ๆ ก็ไหลออกมาเต็มตัวของเขา คราวนี้เขารู้สึกเย็นยะเยือกตามกระดูกสันหลงทำให้เขาสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว ในเวลาเดียวกันใบหน้าที่คุ้นเคยของซ่างกวนมู่เอ๋อ, ซางกวนเอ๋อเจี้ยน, โหยวเยว่, หวงหลวน, เจียงหยางป้า, ไป๋หยุนเทียน, เจียงหวูจี่, ตู่กูเฟิง, ฉินเซียวและคนอื่น ๆ ก็แว่บเข้ามาในหัวของเขา มันยิ่งทำให้เขาซีดเซียวเพิ่มไปอีก

ไม่เพียงแค่ภรรยาและลูกของเขาในทวีปเทียนหยวนเท่านั้น แต่ยังมีบิดา, มารดาและสหายของเขาอีกหลายคนที่แว่บเข้ามาพร้อมกัน…

เจี้ยนเฉินไม่ได้ออกจากกลุ่มเมฆสีแดง พริบตาเขาก็อยู่ที่นี่ 3 วัน เขาคิดมาหลายครั้งและลองพวกมันทั้งหมดในช่วงเวลาสามวันนี้ แต่เขาก็ยังไม่อาจทำอะไรกับแสงสีแดงในวิญญาณของเขาได้ เพราะมันหลอมรวมกับวิญญาณของเขาแล้ว มันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของเขา ทำให้มันเป็นเรื่องยากอย่างมากที่เขาจะลบมัน เจี้ยนเฉินทำได้เพียงการปลุกจิตวิญญาณกระบี่ที่หลับใหลตลอด 18 ปีนี้เท่านั้น

นายท่าน ถ้าเราฟื้นตัว เราสามารถลบปัญหาที่ซ่อนอยู่ในวิญญาณของท่านได้ไม่ยาก แต่ตอนนี้เราก็ไม่อาจทำอะไรมันได้เลย จือหยิงกล่าวอย่างท้อแท้