เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1648

ตอนที่ 1648: ก่อนเจรจา (2)

ซ่างกวนมู่เอ๋อขมวดคิ้วหลังจากที่รู้เกี่ยวกับปัญหาที่ซ้อนเร้นของเจี้ยนเฉิน นางกังวลและพูดว่า สิ่งนี้ร้ายแรงมาก เราต้องจัดการมันอย่างรวดเร็ว หากเจ้าสูญเสียการควบคุม โลกนี้ก็เหมือนกับว่าได้เผชิญวิกฤติอีกครั้ง หากเราไม่สามารถหยุดมันได้ ทั้งโลกก็จะเผชิญหน้ากับหายนะ

เจี้ยนเฉินก็ค่อนข้างจริงจังเช่นกัน เขาคิดถึงผลที่จะตามมาแล้ว แต่เขาไม่อาจทำอะไรได้เลย

ข้าวางแผนที่จะจัดการเรื่องต่าง ๆ ในโลกนี้ให้เร็วที่สุดก่อนที่จะไปโลกเซียน หากข้ายังคงอยู่ที่นี่ ด้วยความแข็งแกร่งของข้าตอนนี้ มันจะไม่มีการก้าวหน้าเลย มีเพียงโลกเซียนเท่านั้นที่จะจัดการกับสิ่งที่ข้าต้องการ เพื่อให้ร่างบรรพกาลของข้าเติบโต ข้าเชื่อว่าข้าจะสามารถจัดการปัญหาเกี่ยวกับวิญญาณของข้าได้ เมื่อข้าแข็งแกร่งขึ้น เจี้ยนเฉินพูดอย่างหนักแน่น จริง ๆ แล้วเขากำลังคิดถึงสิ่งอื่นซึ่งกำลังไปยังโลกอมตะ

เนื่องจากกระบี่คู่นี้มีต้นกำเนิดมาจากโลกอมตะ พวกเขาเป็นสมบัติของนิกายกระบี่สวรรค์ม่วง หัวหน้าของนิกายหนึ่งในเก้านิกายใหญ่ของโลกอมตะ ในระหว่างการต่อสู้ที่ดุเดือดจอมยุทธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาคือนิพพานอมตะเที่ยงแท้ได้ตายลง ขณะที่เจ้านายเก่าของกระบี่คู่เป็นคนทำให้เขาตายจากการฟันไปที่หลังด้วยการรวมกระบี่ของทั้งสอง ในเวลาเดียวกันกระบี่ทั้งสองเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นหนึ่งในสิบวัตถุมหาเทพ ในโลกอมตะ ส่งผลให้จิตวิญญาณของกระบี่ทั้งสองได้ร่วงหล่นมายังโลกเบื้องล่างและยอมรับเขาเป็นเจ้านายของพวกเขา

เจี้ยนเฉินรู้ดีเป็นอย่างยิ่งว่าความช่วยเหลือที่เขาได้รับมาจากกระบี่คู่นี้เป็นเหตุผลถึงความสำเร็จในตอนนี้ของเขา แม้ว่าจิตวิญญาณกระบี่จะไม่ค่อยพูดถึงเรื่องราวในอดีตกับเจี้ยนเฉิน แต่เขาก็รู้ดีว่าจิตวิญญาณกระบี่นั้นต้องการกลับไปยังโลกอมตะอย่างมาก ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็ยังมีสิ่งที่ฝากฝังจากเจ้านายเก่าของพวกเขา เพราะเขาเป็นคนหลอมพวกเขาทั้งสอง เขาเป็นเหมือนกับบิดาของพวกเขา

นอกจากนั้นทั้งบัญญัติกระบี่นภาที่เจี้ยนเฉินได้บ่มเพาะในอดีตและร่างบรรพกาลในปัจจุบันนี้ของเขาก็มาจากนิกายกระบี่สวรรค์ม่วง พูดอีกด้านเขาได้กลายเป็นสาวกของนิกายไปแล้ว ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งที่เขาจะไปที่โลกอมตะ

โลกเซียนเป็นเส้นทางไปสู่โลกอมตะ หากเขาต้องการไปโลกอมตะ เขาต้องผ่านโลกเซียน เพราะมันไม่มีเส้นทางไปโลกอมตะได้โดยตรงจากทวีปเทียนหยวน

จิตวิญญาณกระบี่ก็เงียบไปโดยสมบูรณ์ เพราะพวกเขาต้องพึ่งพาวิญญาณของเขาในการกลับไปยังทวีปเทียนหยวนในอดีต

ซ่างกวนมู่เอ๋อเงียบลงเมื่อนางได้ยินคำพูดของเจี้ยนเฉิน ก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า ปัญหาของเจ้าอยู่ที่วิญญาณ ทำไมเจ้าไม่ลองดูว่าบทเพลงของข้าช่วยเจ้าได้หรือไม่

หลังจากที่ถอนหายใตสักพัก เจี้ยนเฉินก็เห็นด้วย

หลังจากนั้นซ่างกวนมู่เอ๋อก็พยายามโน้วน้าววิญญาณของเจี้ยนเฉินด้วยบทเพลงของนาง แต่ก็ไม่มีผลใด ๆ เลยแม้แต่ครั้งเดียว บทเพลงของนางไร้ประโยชน์ต่อเจี้ยนเฉิน แม้แต่เรื่องทั่ว ๆ ไปก็ยังไม่สามารถมีอิทธิพลต่อวิญญาณของเขาได้เลย สิ่งเดียวที่นางทำได้คือทำให้เขาสงบลงด้วยบทเพลงของนาง

ท่านพ่อ ในที่สุดท่านก็หยุดบ่มเพาะ ในขณะนี้มีเสียงแปลก ๆ และร่าเริงดังขึ้น ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนวิ่งออกมาจากที่ ๆ เขาบ่มเพาะอย่างมีความสุข

เจี้ยนเฉินลุกขึ้นและกระโจนออกจากก้อนหินอย่างอ่อนโยน เขายิ้มให้กับซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน เขาพอใจอย่างมากกับลูกชายของเขา เพราะเขาไม่เห็นความเย่อหยิ่งใด ๆ ในตัวลูกชายของเขาเลย ทั้งบุคลิกและศีลธรรมของเขา เจี้ยนเฉินพอใจอย่างมาก

หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มพูดคุยกับทุกสิ่ง เจี้ยนเฉินบอกเรื่องการบ่มเพาะเกี่ยวกับซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน ในขณะที่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนก็บอกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เขาพบพานมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา

ท่านพ่อ ท่านอาจไม่รู้ น้องชายของข้า เจียงหยางซูได้ท้าทายข้าหลายครั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่ข้าก็ทำให้เขาหวาดกลัวทุกครั้ง เขาวิ่งหนีไปตลอด ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนไม่อาจทำอะไรได้ นอกจากมีเสียงหัวเราะทุกครั้งที่พูดถึงเจียงหยางซู

เจี้ยนเฉินก็หัวเราะด้วยเช่นกัน เมื่อเขาได้ยินอย่างนั้นเขาก็กล่าวว่า ตอนนี้ซางกวนซูไม่ใช่เซียนราชา แต่เจ้าก็ไม่ได้อ่อนแอกว่าเซียนจักรพรรดิ แม้แต่เซียนจักรพรรดิหลายคนก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้กับเจ้า เจ้าคงไม่แกล้งน้องมากไปใช่หรือไม่ ? คิดดูแล้ว เสี่ยวเป่า ข้าจะยังไม่เคยพาเจ้าไปพบปู่และย่าของเจ้า มันถึงเวลาแล้วที่เขาต้องรู้จักตัวตนของเจ้า

ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนไม่อาจพูดอะไรได้ เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินคำพูดของบิดาของเขา เขาเคยเห็นปู่และย่าของเขามาก่อน แต่พวกเขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าเขาเป็นลูกชายของเจี้ยนเฉินและพวกเขาก็ปฏิบัติกับเขาในฐานะนายน้อยแห่งเกาะสามเซียน ในใจเขาต้องการได้รับการยอมรับว่าเขาเป็นหลานชายของพวกเขา