เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1691

ตอนที่ 1691: การประชุมของตระกูลลู่

หลังจากที่กินเหรียญผลึกระดับต่ำเข้าไปหลายหมื่นเหรียญ สัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีก็ได้มองไปที่เจี้ยนเฉิน ราวกับว่ามันยังกินไม่อิ่ม

เจี้ยนเฉินใช้นิ้วดีดไปที่หัวสัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีก่อนจะพูดขึ้นมา “เจ้าทำตัวไม่ดีเลย เจ้าตัวน้อย เจ้าไม่กลัวว่าเจ้าจะกินจนตัวแตกรึไง ? ”

สัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีเอาตัวมาถูกับแก้มเจี้ยนเฉินและมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยสายตาอ้อนวอน มันอยากกินเหรียญผลึกมากกว่านี้

” เจี้ยนเฉิน หากข้าคิดไม่ผิด มันน่าจะเป็นสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ สัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ทุกตัวจะได้รับพรจากสวรรค์และมีพรสวรรค์ที่น่ากลัว ทั้งการเติบโตและพลังนั้นน่าตะลึง เจ้านิยามมันได้ว่าตัวตนแห่งสวรรค์ได้ด้วยซ้ำ มีแค่ตระกูลและสมาคมใหญ่ที่อยู่ระดับการบ่มเพาะเดียวกันที่จะรับมือกับพวกมันได้ มีหลายตระกูลยิ่งใหญ่ถึงกับล่มสลายไป หากเจ้าเลี้ยงดูมันดี ๆ แล้ว สัตว์อสูรตัวนี้จะกลายเป็นผู้ช่วยที่ดีสำหรับเจ้าในอนาคต” เสียงของ นางฟ้าเฮายู่ดังขึ้น

“น่าเสียดายที่สัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์นี้ไม่คิดที่จะติดตามข้า ไม่งั้นแล้วข้าก็จะเลี้ยงดูมันอย่างดี” เจี้ยนเฉินยิ้มออกมา ในเวลาเดียวกันเขาก็มองไปที่กล่องผลึก จนตอนนี้เขาก็ยังสงสัยในใจและสับสนว่าทำไมสัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีถึงได้ติดตามไคยะด้วยความต้องการของตัวเองและมันถึงกับยังอยู่ข้างกายนางโดยไม่ห่างเลยแม้แต่ก้าวเดียวเพื่อคอยปกป้องตอนที่นางไม่ได้สติ

แม้ว่าพยัคฆ์ปีกเทวะจะเป็นสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ที่ติดตามเจี้ยนเฉิน แต่สถานการณ์มันต่างกันโดยสิ้นเชิง ย้อนกลับไปตอนนั้นรัมกุยเนสได้ยกพยัคฆ์ปีกเทวะให้กับเขามาก่อนที่มันจะลืมตาด้วยซ้ำ เขาเลี้ยงดูมันมาด้วยความลำบากมากมาย มันไม่เกินไปที่จะบอกว่าเขาคนเดียวนี่แหละที่เลี้ยงดูพยัคฆ์ปีกเทวะ ดังนั้นสายใยระหว่างทั้งสองจึงย่อมลึกซึ้งเป็นธรรมดา แต่เจี้ยนเฉินไม่เชื่อว่าไคยะและสัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีจะผ่านความยากลำบากแบบนั้นมาในอดีต

” คนเราโชคดีที่ได้พบกับของที่เป็นของพวกเขาเอง บางทีนี่อาจจะเป็นวาสนาของไคยะ” เจี้ยนเฉินคิด นี่คือทางเดียวที่เขาจะอธิบายเรื่องนี้ได้

“เจ้าต้องยึดเหมืองผลึกระดับสูง ข้าต้องการพลังงานดั้งเดิมเพื่อสร้างร่างใหม่ เมื่อข้ามีร่างที่สมบูรณ์แล้ว ข้าก็สามารถช่วยเจ้าจัดการปัญหาบางอย่างได้” นางฟ้าเฮายู่พูดขึ้นมา จำนวนผลึกที่นางต้องการเพื่อสร้างร่างที่สมบูรณ์นั้นมหาศาล เจี้ยนเฉินได้เหรียญผลึกระดับต่ำมาเป็นล้านชิ้น แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอ

“ข้าไม่คิดจะยอมแพ้เรื่องเหมืองหรอกเพราะข้าเองก็ต้องการเหรียญผลึกระดับสูงเพื่อใช้ในการบ่มเพาะเช่นกัน” เจี้ยนเฉินพูดขึ้น เขาโยนเหรียญผลึกระดับต่ำกว่าสิบชิ้นให้กับสัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีก่อนจะออกจากโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่ม

หลังจากที่กินเหรียญผลึกระดับต่ำไปกว่าสองหมื่นชิ้น สัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีจึงได้แสดงท่าทีพอใจออกมา มันโน้มตัวเข้าหากล่องผลึกและเริ่มดูดซับพลังดั้งเดิมภายในผลึกพร้อมกับร่างที่ขยายใหญ่ขึ้น มันดูดซับผลึกอย่างรวดเร็วจนทำให้ทุกคนในโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มต้องตะลึง

เจี้ยนเฉินได้กลับไปที่ห้องโถงที่เจ็ดของตระกูลโม่ เขาเข้าไปเก็บตัวในอีกห้อง ตอนนั้นเขาพบว่าเหรียญผลึกนั้นไม่เพียงพอที่จะพัฒนาร่างบรรพกาลของเขา หากเขาไม่อาจจะทะลวงผ่านได้ งั้นความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่อาจจะเพิ่มขึ้นได้แม้ว่าเขาจะดูดซับเหรียญผลึกทั้งหมดที่มีก็ตาม อย่างมากมันก็แค่ทำให้เม็ดพลังบรรพกาลใหญ่ขึ้นมาเพียงเล็กน้อย

หากเป็นเช่นนั้นแล้วเขาอาจจะต้องยกเหรียญผลึกทั้งหมดให้กับเฉินเจี้ยน ด้วยวิธีนั้น ความแข็งแกร่งที่พวกเขามีก็จะเพิ่มได้มากที่สุด