เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1692

ตอนที่ 1692 : ตรวจสอบ

หัวหน้าตระกูลไม่ได้จบการประชุมหลังจากที่ผู้อาวุโสหยุนนั้นออกเดินทางไปยังเมืองเฟิงเย่ เขาบอกกับผู้อาวุโสทั้งเจ็ดที่ยังอยู่ในห้องว่า “ผู้อาวุโส อยู่กับข้ารอฟังข่าวจากผู้อาวุโสหยุน หากไม่มีข้อสงสัยอะไรตัวตนของชายลึกลับที่โจมตีเหมืองของเขานั้นสำคัญต่อเราอย่างมาก” หัวหน้าตระกูลพูดขึ้นมาอย่างสุภาพ ผู้อาวุโสพวกี้ต่างก็มีฐานะที่สูงส่งในตระกูลลู่ แม้แต่เขาที่เป็นหัวหน้าตระกูลนั้นก็ต้องสุภาพต่อพวกนี้ เขาไม่อาจจะสั่งให้พวกนี้ทำอะไรตามใจได้

ผู้อาวุโสเองก็เข้าใความหนักหนาของเรื่องนี้ หลังจากที่พูดคุยกันอย่างสุภาพกับหัวหน้าตระกูล พวกเขาก็หลับตาลงและรอการกลับมาของผู้อาวุโสหยุน

วันต่อมาผู้อาวุโสหยุนก็กลับมาที่ตระกูลลู่ การกลับมาของเขาทำให้หัวหน้าตระกูลและผู้อาวุโสอีก 7 คนสนใจ พวกนั้นต่างก็มองไปที่เขาและหัวหน้าตระกูลได้ถามขึ้นมาว่า “ผู้อาวุโสหยุน ท่านได้ตรวจสอบรึยัง ? กระบี่หิมะบินจากเมืองเฟิงเย่ถูกชายลึกลับจากตระกูลโม่ซื้อไปหรือไม่ ? ”

ข่าวนี้สำคัญต่อตระกูลลู่อย่างมาก หากกระบี่หิมะบินนั้นตกไปอยู่ในมือของตระกูลโม่จริง พวกเขาก็ยืนยันได้ว่าขั้นเทพลึกลับที่โจมตีภูเขาเมฆดำนั้นมาจากตระกูลโม่ ไม่งั้นแล้วมันก็หมายความว่าตระกูลโม่นั้นมีขั้นเทพคนที่สามในตระกูล

ผู้อาวุโสหยุน นั่งลงที่นั่งของตน จากนั้นเขาก็ได้พูดขึ้น – ” ข้าได้ตรวจสอบเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว กระบี่หิมะบินนั้นถูกซื้อไปจริงและคนซื้อก็คือคนจากตระกูลโม่ ”

หัวหน้าตระกูลโล่งใจตอนที่ได้ยินข่าวนี้ เขาพูดขึ้นมา “ดูเหมือนว่าจะเป็นขั้นเทพลึกลับจากตระกูลโม่ที่โจมตีเหมืองของเรา เขาเป็นคนที่บอกว่าตระกูลของเราจะคงอยู่ไม่นาน โชคดีที่เราไม่ได้คุกคามขั้นเทพคนอื่น”

หัวหน้าตระกูลมองไปที่ผู้อาวุโสทั้งแปดและพูดต่อ – ” แม้ว่าตระกูลโม่จะมีขั้นเทพ 2 คนและพวกเขาก็สามารถบดขยี้ตระกูลโม่ของเราได้ แต่พวกเขาก็ไม่กล้าจะลงมือกับเราเพราะพวกเขากลัวว่าเราจะบอกข่าวเรื่องสุสานของ ราชาเทพตวนมู่ หากพวกเขาทำให้เราไม่มีทางเลือก พวกเขาไม่อาจจะได้อะไรกลับไปหากสถานการณ์เป็นเช่นนั้น แต่ไม่ต้องกังวลไป ผู้อาวุโส เมื่อบรรพชนกลับมา มันคงยากสำหรับตระกูลโม่ที่จะหลีกเลี่ยงการถูกทำลายแม้ว่าพวกนั้นจะมีขั้นเทพ 2 คนก็ตาม ”

หลังจากที่จบการประชุม หัวหน้าตระกูลก็ได้รายงานเรื่องตัวตนของชายลึกลับที่โจมตีภูเขาเมฆดำไปยังบรรพชนทันที

“อย่าลนลาน เราจะทวงหนี้แค้นกับตระกูลโม่ทันทีที่ข้ากลับไป ในเวลาเดียวกันก็จับตาดูคนจากตระกูลโม่ที่ประจำอยู่ในเมือง ข้าไม่คิดว่าข่าวเรื่องสุสานราชาเทพตวนมู่จะรั่วไหลโดยคนที่ซ่อนอยู่ในเมืองหลัก เมื่อเราใช้ความพยายามมากมายเพื่อทำลายตระกูลโม่” บรรพชนสั่งการ ในเวลาเดียวกันเขาก็คิด “ฮึ่ม ตระกูลโม่ เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าให้คนประจำอยู่ที่เมืองหลักในอดีต ? น่าเสียดายที่ตระกูลลู่นั้นรู้ถึงตัวตนของทุกคนที่เจ้าให้ประจำอยู่ในเมือง เจ้าคิดจะขู่เราด้วยการบอกข่าวเรื่องสุสานราชาเทพตวนมู่งั้นหรือ”

…

มีคฤหาสน์ใหญ่ในเมืองหลักของแคว้นตงอัน ชายวัยกลางคนในชุดหรูหรานั่งอยู่ในห้องหนังสือและกำลังอ่านหนังสืออยู่ เขาคิ้วขมวดอยู่แทบตลอดเวลา

“หัวหน้าตระกูล ซานยี่มาขอพบท่าน” ตอนนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านนอก

ชายวัยกลางคนได้สติกลับมาเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาปิดหนังสือและพูดขึ้นทันที “เข้ามา”