เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1725

ตอนที่ 1725: พิษ

ขั้นเทพทั้งสี่จากตระกูลวายเนอร์จ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยความตกใจ เดิมทีพวกเขาสนใจเพียงโม่หลิงและอันโดฟู่ที่เป็นขั้นเทพ แม้ว่าพวกเขาจะมองเห็นเจี้ยนเฉินเช่นกัน แต่พวกเขาก็ถือว่าเขาไม่มีความสำคัญเท่าที่ควร เพราะพวกเขาคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เจี้ยนเฉินจะเป็นขั้นเทพ

ในความเป็นจริง เมื่อเจี้ยนเฉินพุ่งเข้าหาทั้งสี่เพื่อหยุดพวกเขาไม่ให้เข้าใกล้สุสานของราชาเทพต้วนมู่ ทั้งสี่ขอบเขตเทพก็ยังปฏิบัติต่อเจี้ยนเฉินเหมือนว่าเขาไม่มีอะไรเลย เขาพยายามปิดกั้นพวกเขาทำให้พวกเขาโกรธและมีเจตนาฆ่าที่รุนแรง พวกเขาทั้งสี่ฉุนเฉียวมาก พวกเขาโจมตีด้วยความโกรธ มันเป็นความพยายามที่จะทำลายสิ่งกีดขวางทั้งหมดโดยใช้วิธีที่ตรงที่สุดเท่าที่จะทำได้

แต่เดิมพวกเขาเชื่อว่าเจี้ยนเฉินจะถูกฉีกกลายเป็นชิ้น ๆ จากการโจมตีของพวกเขา อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเจี้ยนเฉินจะรอดชีวิตและยังหันมาโจมตีพวกเขาได้ สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้พวกเขาตกใจมาก

“เจ้าเป็นใคร ? ” ขั้นเทพถามอย่างเย็นชา แสงที่ชั่วร้ายกระพริบในดวงตาของเขา ชื่อของเขาคือวายเนอร์เสิน และเขาเป็นหนึ่งในสองขั้นเทพช่วงกลางของตระกูลวายเนอร์

เจี้ยนเฉินจ้องขั้นเทพทั้งสี่ของตระกูลวายเนอร์ด้วยกระบี่ในมือ เขาพูดอย่างเย็นชา “ข้าเป็นใครไม่ใช่เรื่องสำคัญ กรุณาออกไป”

“ฮ่าฮ่าฮ่า แค่เจ้าไม่เพียงพอที่จะทำให้เราล่าถอยหรอก” วายเนอร์เสินหัวเราะเสียงดัง ดวงตาของเขาส่องประกายด้วยความตั้งใจมุ่งมั่น พวกเขาต้องได้รับหยกของราชาเทพต้วนมู่ ไม่มีใครสามารถหยุดพวกเขาได้ในวันนี้

“เจ้ากำลังฝัน หากคิดว่าจะเอาหยกไปได้ ฆ่าเขา ! ” บรรพชนขั้นเทพช่วงกลางตระกูลวายเนอร์, วายเนอร์ตี้พูดอย่างเยือกเย็น มีกระบี่ขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นในมือของเขา มันส่องแสงสีเหลืองดิน เขาเหวี่ยงกระบี่และส่งพลังจากกฎของปฐพีไปสู่เจี้ยนเฉิน

ในเวลาเดียวกัน วายเนอร์เสินก็ไม่ได้นิ่งเฉย ขวานใหญ่สองคมปรากฏขึ้นในมือของเขา มันกระพริบด้วยแสงสีดำ พลังของกฎหมุนรอบใบมีด เขาตะโกนออกมาและเหวี่ยงขวานไปทางหัวของเจี้ยนเฉินในทันทีเป็นแนวมืด

ทันใดนั้นมิติก็เริ่มกระเพื่อมเมื่อขวานออกมา มิติหนักอึ้งราวกับว่ามันถูกแช่แข็งในขณะนั้น

เจี้ยนเฉินรู้สึกว่าร่างกายของเขาจมลงอย่างกะทันหันราวกับว่าภูเขาชนเข้ากับไหล่ของเขา เขารู้สึกหนักอึ้งมาก กระบี่หิมะบินในมือของเขามีน้ำหนักมากเช่นกันแม้ว่ามันควรจะเบาเหมือนขนนกก็ตาม เสื้อผ้าของเขาติดอยู่กับผิวหนังของเขาอย่างหนักและแข็งเหมือนเหล็ก

“กฎของแรงโน้มถ่วง ? ” เจี้ยนเฉินคิด พลังบรรพกาลพุ่งพล่านในร่างกายของเขาในขณะที่เขาผลักร่างบรรพกาลของเขาไปถึงขีดจำกัด ในเวลาเดียวกัน แสงก็ส่องมารวมตัวกันอย่างรวดเร็วในบริเวณรอบ ๆ ทำให้เกิดชั้นแวววาวที่คุ้มกันรอบตัวเจี้ยนเฉิน มันแยกเขาออกจากมิติโดยรอบ ทำให้กฎของแรงโน้มถ่วงค้างทื่อ เขาแทงออกไปด้วยกระบี่หิมะบินขณะที่มันส่องแสงสีทอง ปราณกระบี่พุ่งทะยานขึ้นและแสงรุ่งโรจน์ก็ส่องสว่างบริเวณโดยรอบ มันส่องแสงพราวราวกับดวงอาทิตย์

“ กระบี่ต้าหลัว !”

หลังจากเสียงดังก้อง กฎของแรงโน้มถ่วงที่แทรกซึมเข้าไปในสภาพแวดล้อมก็พังทลายลง คลื่นพลังงานกระแทกไปทั่ว ก่อความหายนะในบริเวณโดยรอบทำให้ภูเขาสั่นสะเทือน ปราณกระบี่สีทองกระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทางเจาะภูเขาในบริเวณใกล้เคียง

วายเนอร์ตี้และวายเนอร์เสินต่างสั่นสะท้านขณะที่พวกเขาล่องลอยไปอย่างไม่สามารถควบคุมได้ พวกเขาทั้งคู่ตกตะลึงมาก