เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1747

ตอนที่ 1747: กระท่อมหินสามหลัง

สถานที่ที่ราชาเทพต้วนมู่บ่มเพาะนั้นเรียบง่ายมาก มันไม่มีสิ่งที่แสดงถึงความฟุ่มเฟือยหรือการตกแต่งที่หรูหรา มีกระท่อมหินธรรมดา 3 หลังเท่านั้นและไม่มีอะไรอื่นอีก

มันยากมากที่จะเชื่อว่านี่เป็นสุสานของราชาเทพ อีกทั้งเขายังเป็นราชาเทพสูงสุด ท้ายที่สุดมันก็ดูธรรมดาเกินไป

ในความเป็นจริง มันไม่ได้ยิ่งใหญ่เท่าสถานที่บ่มเพาะของตระกูลเล็ก ๆ ที่มีเหล่าขั้นเทพ

สถานที่ซึ่งราชาเทพสูงสุดบ่มเพาะประกอบด้วยกระท่อมหินธรรมดา 3 หลัง ภาพนี้ทำให้ขั้นเหนือเทพทั้งหมดประหลาดใจอย่างยิ่ง

สำหรับพวกเขาแล้ว สุสานของราชาเทพต้วนมู่นั้นแน่นอนว่าจะต้องดูฟุ่มเฟือย, ตกแต่งอย่างดี, และปกคลุมไปด้วยสมบัติในฐานะที่เป็นราชาเทพสูงสุด อย่างไรก็ตามมีเพียงกระท่อมหินปกติ 3 หลังเท่านั้นที่ปรากฏต่อหน้าพวกเขา

หินที่ใช้สร้างกระท่อมเป็นวัสดุที่พบได้ทั่วไปในโลกเซียน มันไม่มีอะไรมีค่ามากมาย และกาลเวลาได้ทิ้งร่องรอยไว้ มันไม่ได้รับการคุ้มครองจากค่ายกลใด ๆ

“นี่เป็นสถานที่ที่ราชาเทพต้วนมู่บ่มเพาะหรือ ? พวกเรามาผิดที่หรือเปล่า ? ” ขั้นเหนือเทพช่วงต้นถามภายในกลุ่ม เขาเป็นบรรพชนของตระกูลจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ฉิงหยาง

เขาไม่ได้เป็นคนเดียวที่รู้สึกสงสัย ในขณะที่ความคิดที่คล้ายกันก็เกิดขึ้นในจิตใจของขั้นเหนือเทพทั้งหมดที่มีอยู่ สถานที่ที่ราชาเทพต้วนมู่บ่มเพาะนั้นค่อนข้างซอมซ่อมเกินไป และมันก็ยิ่งแย่กว่าพื้นที่บ่มเพาะส่วนตัวของพวกเขาเองเสียอีก พวกเขาพบว่ามันยากมากที่จะเชื่อว่าราชาเทพสูงสุดจะบ่มเพาะในสถานที่เช่นนี้

ปรมาจารย์เฉินหลงมองไปรอบ ๆ และพูดว่า “นี่เป็นส่วนที่ลึกที่สุดของสุสาน มันจึงต้องเป็นที่ซึ่งปกติราชาเทพต้วนมู่อาศัยอยู่ มันไม่ผิดหรอก”

ปรมาจารย์เฉินหลงช่วยได้อย่างมากระหว่างทาง หากไม่มีเขา บรรดาขั้นเหนือเทพจะไม่สามารถเข้ามาในสุสานได้ ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในบรรดาขั้นเหนือเทพไปแล้ว ทุกสิ่งที่เขาพูดมีน้ำหนัก ดังนั้นคำพูดของเขาก็ยืนยันว่าที่นี่เป็นสถานที่ที่ราชาเทพต้วนมู่บ่มเพาะ

ความไม่แน่นอนกระพริบผ่านสายตาของขั้นเหนือเทพจำนวนมาก พวกเขาสำรวจสภาพแวดล้อมอย่างระมัดระวังและปล่อยให้ความรู้สึกของวิญญาณห่อหุ้มเต็มพื้นที่ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถขยายประสาทสัมผัสเข้าไปในกระท่อมหินได้ แต่พวกเขาก็พบว่าไม่มีค่ายกลที่นั่น

ขั้นเหนือเทพหลายคนต้องการเคลื่อนไหว พวกเขาโหยหากระท่อมหินทั้งสาม แต่ไม่มีใครขยับ พวกเขาทั้งหมดมองปรมาจารย์เฉินหลงและระมัดระวังอย่างมาก

แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของค่ายกลใด ๆ แต่พวกเขาทั้งหมดเข้าใจว่าสิ่งนี้ไม่ได้หมายความว่าไม่มีค่ายกลซ่อนอยู่จากประสาทสัมผัสของพวกเขา

หากปรมาจารย์เฉินหลงไม่เคลื่อนไหว พวกเขาก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวเช่นกัน

ปรมาจารย์เฉินหลงปิดตาและแผ่นอาคมแปดเหลี่ยมในมือของเขาส่องแสงสีดำและสีขาว แผ่นอาคมแปดเหลี่ยมขนาดใหญ่หมุนรอบตัวเขาขณะที่จารึกลึกลับกะพริบ

ครู่ต่อมาปรมาจารย์เฉินหลงลืมตาขึ้นมา ประกายความสุขกระพริบผ่านดวงตาของเขาก่อนที่เขาจะซ่อนมันไว้อย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม ภายใต้การดูแลของขั้นเหนือเทพทั้งหมดที่มีอยู่ การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของเขาถูกจับตามองอย่างแน่นอน

“โปรดรอ ข้าจะไปข้างหน้าและตรวจสอบก่อน” ปรมาจารย์เฉินหลงพูดกับทุกคนราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แผ่นอาคมแปดเหลี่ยมของเขาลอยอยู่เหนือศีรษะของเขาและฉายด้วยแสงรุ่งโรจน์ในขณะที่เขาเดินไปข้างหน้า