เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1767

ตอนที่ 1767: ร่างบรรพกาลขั้นที่ 10 (1)

จิตใจของชายชราทั้งสองดิ่งลงทันทีเมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินไม่กลัวคนทั้งแคว้นตงอัน พวกเขารู้สึกว่านี่เป็นสถานการณ์ที่น่ากลัว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเจี้ยนเฉินพูดถึงแคว้นตงอันว่าไม่มีอะไรเลย ชายชราทั้งสองคนนั้นก็ดูเหมือนจะตระหนักได้ว่าเหมืองนี้จะต้องตกเป็นของศัตรูที่แข็งแกร่ง

ใบหน้าของชายชราทั้งสองนั้นมืดหม่น พวกเขามองหน้ากันและกัน หลังจากนั้นก็มีแววตาที่มุ่งมั่นแว่บผ่านชายชราเสื้อเทา เขาเย้ยหยันเจี้ยนเฉิน “เอาชนะพวกเราทั้งสองคนก่อนถ้าเจ้าอยากจะเอาของไป” เมื่อเขาพูดอย่างนั้นก็มีกระบี่สีดำปรากฏขึ้นในมือของเขา เขาควงกระบี่แล้วฟันออกไปพร้อมปราณแห่งความมืดทันที ปราณแห่งความมืดขยายตัวและบดบังแสงอาทิตย์ทำให้โลกตกอยู่ในความมืด

เจี้ยนเฉินไม่ขัดขวางเขา เขายืนอยู่ตรงนั้นราวกับภูเขาที่ไม่เคลื่อนไหว เขาไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อยราวกับว่าความมืดรอบ ๆ ตัวของเขาไม่มีทำให้เกิดผลอะไร ปราณกระบี่ส่องแสงพุ่งออกไปจากนิ้วของเขา ในเวลาเดียวกันเจตจำนงกระบี่ที่น่ากลัวก็ทำให้ขั้นเทพช่วงต้นทั้งสองกลายเป็นหวาดกลัวอย่างมาก

ตูม !

ความมืดทั้งหมดในบริเวณรอบ ๆ แตกกระจายหายไปในทันที ชายชราเสื้อเทากระอักเลือด เขาปลิวราวกับว่าวสายป่านขาด เขาซีดเซียวทันทีจากบาดแผลที่สาหัส

ใบหน้าของชายเสื้อขาวเปลี่ยนไปเมื่อเห็นสิ่งนี้ เขาบินเข้าไปรับชายชราเสื้อเทา อย่างไรก็ตามเมื่อเขาสัมผัสกับชายชราเสื้อเทา ใบหน้าของชายชราเสื้อขาวก็ซีดทันที เขาสัมผัสได้ถึงปราณกระบี่ที่แหลมคมที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันทำให้มือของเขาเจ็บปวด มือของเขามีเลือดไหลออกมา

ชายชราเสื้อขาวประหลาดใจ เขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความตกใจอย่างมาก ชายหนุ่มตรงหน้าของเขาช่างน่ากลัวเหลือเกิน เพียงชี้นิ้วของเขาก็เกิดพลังที่รุนแรงอย่างน่าเหลือเชื่อ ไม่มีใครในแคว้นตงอันสามารถทำอย่างนี้ได้ด้วยพลังของดัชนีเพียงอย่างเดียว

“ความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าขั้นเทพ ชายหนุ่มคนนี้เป็นขั้นเหนือเทพ ? ” ชายเสื้อขาวตระหนักได้ถึงความตกใจ หัวใจของเขาเต้นอย่างแรงจากการตื่นตระหนก ทันทีที่เขาสรุปได้ เขาก็หนีออกไปอย่างไม่ลังเลพร้อมกับพาชายเสื้อเทาและได้บอกให้ทุกคนในเหมืองออกมาโดยเร็ว

ขั้นเทพนั้นเทียบเท่ากับบรรพชนของตระกูลที่ทรงพลังในแคว้นตงอัน ไม่มีใครสงสัยอะไรกับคนแบบนี้ คนงานเหมืองทุกคนหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาได้ยินข้อความ

“ขั้นเหนือเทพเข้ายึดเหมืองแล้ว ทุกคนหนี หนีไป…”

“ขั้นเหนือเทพต้องการฆ่าเรา ! หากเราไม่หนี เราจะตาย ! เราจะติดอยู่ที่นี่ตลอดไป หากเราช้าแม้แต่นิดเดียว….”

ทันใดนั้นเสียงดังจากความตื่นตระหนกก็ดังขึ้นทุกที่ คนงานเหมืองต่างก็หวาดผวาด้วยความกลัวขณะที่พวกเขาหนีเพื่อเอาชีวิตรอด

Jian Chen calmy watched on from the top of the mountain. He did not stop them. Only when all the miners had fled did he reach the bottom of the mine gently. With a wave of his hand, the Bright Moon Divine Hall landed on the ground heavily with a thud.

เจี้ยนเฉินยังคงดูสงบ เขาไม่ได้หยุดพวกเขา เมื่อคนงานเหมืองหนีออกไปแล้ว เขาก็มาถึงก้นเหมืองอย่างสบายๆ เพียงโบกมือโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มก็ปรากฏตั้งอยู่บนพื้นพร้อมกับเสียงที่ดัง

ประตูโถงค่อย ๆ เปิดอย่างช้า ๆ เฉินเจี้ยนที่สวมเสื้อคลุมดำก็ออกมา