เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1826

ตอนที่ 1826 : โลภ

กระบี่หิมะบินคือวัตถุเซียนคุณภาพกลาง ส่วนกระบี่สายรุ้งนั้นเป็นแค่วัตถุเซียนคุณภาพสูง พวกมันห่างกันเพียงขั้นเดียวแต่ราคาของมันกลับมากกว่ากันเป็นร้อยเท่า

มันทำให้เจี้ยนเฉินตะลึงอย่างมาก

เจี้ยนเฉินมองไปที่กระบี่ที่มีแสงสีขาวเปล่งประกาย เขาเงียบไปสักพักพร้อมสายตาที่สั่นไหวด้วยความลังเล ชัดเจนแล้วว่าราคากระบี่นี้เกินกว่าที่เจี้ยนเฉินคาดเอาไว้ มันต้องใช้เหรียญผลึกระดับสูงถึง 6 ล้านชิ้น พวกมันเป็นเหรียญผลึกระดับสูงไม่เหมือนกับเหรียญผลึกระดับต่ำหรือระดับกลาง

เขายังมีเหรียญผลึกระดับสูงอยู่ 10 ก้อนใหญ่ซึ่งมากจะซื้อกระบี่นี่ได้

แต่เขาคิดจะแลกมันให้กลายเป็นเหรียญผลึกระดับกลางและระดับต่ำเพื่อที่ซ่างกวนมู่เอ๋อและคนอื่น ๆ จะได้ใช้มันในการบ่มเพาะ เขาไม่คิดจะใช้มันไปที่นี่

เหรียญผลึกระดับสูง 6 ล้านชิ้นเท่ากับเหรียญผลึกระดับกลาง 600 ล้านชิ้น จำนวนนี้มากพอที่จะทำให้ทุกคนบ่มเพาะจนกลายเป็นขั้นเทพได้

แน่นอนว่าหากดูจากความเข้าใจกฎของพวกนั้นตอนนี้แล้วก็สามารถจะพัฒนาถึงขั้นนั้นได้

“คุณชาย กระบี่สายรุ้งจริง ๆ แล้วค่อนข้างถูกในหมู่วัตถุเซียนขั้นสูง มีวัตถุเซียนขั้นสูงหลายอันที่มีราคาเป็นพันล้าน ข้าขอถามได้รึไม่ว่าท่านยังสนใจจะซื้อวัตถุเซียนขั้นสูงอยู่หรือไม่ ? ” เจ้าหน้าที่สาวถามขึ้นมา แม้ว่านางจะพูดออกมาอย่างสุภาพ แต่นางก็เหมือนเร่งเขาให้ซื้อ คำถามนี้ฟังดูเหมือนกับว่านางไล่เจี้ยนเฉินไปด้วย มันราวกับว่าให้เขารีบและซื้อวัตถุเซียนระดับสูงหรือไม่ก็ไปเสีย

นี่เพราะเจี้ยนเฉินได้ล่วงเกินตระกูลหยาง หากเจี้ยนเฉินยังอยู่ที่นี่ นางก็จะมีปัญหาไปด้วย เป็นธรรมดาที่นางจะหวังให้เจี้ยนเฉินออกจากร้านให้เร็วที่สุดเพื่อที่ตระกูลหยางจะได้ไปจัดการเขาที่อื่น

เจี้ยนเฉินมองเห็นความหมายแฝงในคำถามนี้ เขามองไปที่นางและพูดด้วยท่าทีเฉยเมย “วัตถุเซียนระดับกลางมีค่าแค่หลักแสนคริสตัลขั้นกลาง ทำไมวัตถุเซียนขั้นสูงถึงได้แพงเช่นนี้ ? ”

“ดูเหมือนว่าท่านยังไม่เข้าใจมูลค่าของวัตถุเซียนระดับสูง” ตอนนั้นได้มีเสียงฟังดูอ่อนโยนดังขั้นมา มันเป็นเสียงอันไพเราะและน่าฟัง

หญิงสาวที่ชื่อรั่วรั่วเดินเข้ามา ตาของนางเป็นประกายขณะมองมาที่เจี้ยนเฉินอย่างใจเย็นและได้พูดขึ้นมาว่า “เหตุผลว่าทำไมราคามันถึงได้ต่างกันถึงเพียงนี้นั้นเป็นเพราะวัตถุเซียนระดับสูงนั้นสร้างขึ้นมาได้ยากและวัสดุที่ต้องใช้ก็หายากมากเช่นกัน ในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน มันมีหลายคนที่สามารถสร้างวัตถุเซียนระดับกลางได้ พวกเขาต่างก็อยู่ในเมืองหลัก สำหรับความจริงนี้แล้ว มันมีเมืองหลักบางเมืองที่มีวัตถุเซียนแบบนั้นมากมาย แต่แทบจะไม่มีคนที่สร้างวัตถุเซียนระดับสูงอยู่เลย แม้แต่รวมกับอาณาเขตใกล้เคียงแล้ว มันก็มีแค่ 4-5 คนเท่านั้น ในอีกด้านแล้ว มันไม่มีคนแบบนั้นเลยสักคนในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนของเรา วัตถุเซียนระดับสูงทั้งหมดล้วนได้มาจากอาณาจักรอื่นซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงได้มีมูลค่าสูงมากนัก “

หญิงสาวที่ชื่อรั่วรั่วมองมาที่เจี้ยนเฉิน หลังจากที่พูดจบ นางได้พูดต่อ “วัตถุเซียนระดับสูงสุดที่เจ้าต้องการก่อนหน้านี้ยิ่งมีค่ากว่า ไม่ใช่แค่มากกว่ากระบี่สายรุ้งเป็นร้อยเท่า แต่มันอาจจะมีค่ามากกว่าถึงพันเท่า เหตุเพราะไม่ได้มีของแบบนั้นมากนัก”

“ขอบคุณที่ช่วยให้ความกระจ่างแก่ข้า” เจี้ยนเฉินป้องมือให้กับรั่วรั่ว ในที่สุดเขาก็เข้าใจวัตถุเซียนระดับสูงและระดับสูงสุดจากคำอธิบายของรั่วรั่ว

“ไม่จำเป็นต้องสุภาพ คุณชาย เป็นเจ้าที่หาเรื่องตระกูลหยางก่อนหน้านี้ ด้วยท่าทีปกติของตระกูลหยางแล้ว พวกนั้นคงไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไป มันจะดีหากเจ้าออกออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แม้ว่าเจ้าจะมีภูมิหลังใหญ่โตและไม่กลัวตระกูลหยาง แต่หยางเทียคงไม่ยอมปล่อยผู้หญิงที่พาเจ้าขึ้นมาที่นี่ไปได้ง่าย ๆ ” รั่วรั่วบอกกับเจี้ยนเฉินด้วยท่าทีเฉยเมย

เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วเมื่อได้ยินแบบนั้น