เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1872

ตอนที่ 1872: ค่ายกลสังหารเทพปฐพี

บรรพชนครอบครัวโม่หนีออกไปอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ เขาใจเย็นมาก มีแสงกระพริบผ่านดวงตาพร้อมกับจิตสังหารอย่างรุนแรง

เจี้ยนเฉินไล่ตามไปอย่างใกล้ชิด ร่างกายทั้งหมดของเขาดูเหมือนจะกลายเป็นลำแสงขนาดใหญ่ เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว มันเร็วกว่าบรรพชนครอบครัวโม่ ระยะห่างระหว่างทั้งสองค่อน ๆ น้อยลง

“เข้ามา เข้ามาเลย ข้าได้สร้างค่ายกลสังหารแถวนี้ไว้แล้ว มันมีค่ามากสำหรับข้า แม้ว่าเจ้าจะเป็นขั้นเหนือเทพช่วงปลาย แต่เจ้าต้องดิ้นรนเพื่อที่จะหลุดออกมาเมื่อถูกจับ รวมกับการโจมตีของข้าที่อยู่ด้านนอก เจ้าจะต้องตายแน่ ๆ เจี้ยนเฉิน” บรรพชนครอบครัวโม่หัวเราะเยาะ เขาตื่นเต้นมาก เมื่อเจี้ยนเฉินตาย จะไม่มีใครรู้ว่าเขามีวัตถุเทพ

เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับคนแคว้นนทีครามเลย ท้ายที่สุดขั้นเหนือเทพบางคนก็ยังไม่อาจรู้ว่ามันเป็นวัตถุเทพ

เจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลังปรากฏขึ้นที่ด้านหลัง มันล้อมบรรพชนที่กำลังหลบหนีให้อยู่ในแสงสว่างของมัน

เจี้ยนเฉินไล่ตามมาแล้ว เขาเหวี่ยงกระบี่สายรุ้งและระเบิดปราณกระบี่ออกมาอย่างน่าตกใจ หมายสังหารบรรพชนครอบครัวโม่

ตูม !

บรรพชนครอบครัวโม่ได้รับการปกป้องจากวัตถุเทพ เขาจึงไม่ได้หวาดกลัวอีกต่อไป เขาไม่แม้แต่จะหลบการโจมตีของเจี้ยนเฉิน เขาใช้พลังของเกราะเพื่อป้องกันทุกสิ่งทุกอย่าง ปราณกระบี่ที่โจมตีเข้ามาไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาบาดเจ็บ แต่ความรุนแรงของพลังก็ยังคงทำให้เขากระเด็นออกไปไกล

อวัยวะภายในของบรรพชนครอบครัวโม่ปั่นป่วน พวกมันสั่นไปมาอย่างแรง การโจมตีของเจี้ยนเฉินไม่อาจทำลายวัตถุเทพได้ แต่เมื่อใดก็ตามที่การโจมตีของเขากระทบเข้ากับเกราะ มันก็จะเกิดอาการเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าเกราะที่ถูกซ่อมแซมด้านนอกนั้นไม่อาจเปลี่ยนทิศทางมันได้ เพราะอย่างนั้นการโจมตีที่ถูกตัวของเกราะเองก็ได้ส่งแรงกระแทกเข้าหาร่างกายของบรรพชน

คนหนึ่งหนี คนหนึ่งตาม ไม่นานพวกเขาก็เดินทางกันมาหลายล้านกิโลเมตร พวกเขาบินไปผ่านหลายแคว้น และเมืองหลัก สร้างความตระหนกให้กับผู้คนนับไม่ถ้วน

บรรพชนครอบครัวโม่ทนการโจมตีจากเจี้ยนเฉินหลายครั้ง การโจมตีแต่ละครั้งจะทำให้อวัยวะภายในของเขาสั่นสะเทือน แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บหลังจากที่รับการโจมตีทั้งหมด แต่มันก็ยังคงเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย

ท้ายที่สุด พวกเขาทั้งสองก็มาถึงภูเขาที่อยู่ห่างไกล

“ค่านกลสังหารเทพปฐพี ! ”

บรรพชนครอบครัวโม่หยุดหนี มือของเขาทำท่าผนึกขณะที่ตะโกนออกมา

พลังงานฉีกกระชากระเบิดออกมาจากภูเขานับไม่ถ้วน ค่ายกลขนาดใหญ่ปรากฏให้เห็นทั่วทั้งภูเขา เปลวเพลิงที่ไร้ที่สิ้นสุดพุ่งออกมาจากผืนดินและฟุ้งทั่วอากาศ

โลกที่เจี้ยนเฉินอยู่ได้กลายเป็นสีแดงเพลิงไปแล้ว ความร้อนที่น่ากลัวรอบ ๆ นั่นถึงจุดที่ว่าแม้แต่อากาศก็ยังติดไฟ

มีทะเลเพลิงไร้ที่สิ้นสุดอยู่ด้านล่างของเขา ขณะที่เมฆเพลิงลอยอยู่เหนือหัวของเขา

“เจี้ยนเฉิน เจ้าทำเกินไปแล้วในวันนี้ ฮ่าฮ่าฮ่า….” บรรพชนครอบครัวโม่หัวเราะเยาะอย่างดังออกมา ตอนนี้เขาได้ลิ้มรสชัยชนะแล้ว

เจี้ยนเฉินลอยอยู่บนท้องฟ้าอย่างสงบ เขายืนนิ่งราวกับภูเขา ความร้อนที่น่ากลัวจากไฟลุกลามไปทั่ว แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมัน

“ถ้านี่เป็นค่ายกลสังหารระดับราชาเทพ ข้าคิดว่าวันนี้มันเป็นเรื่องน่าเสียดายจริง ๆ ที่ใช้ค่ายกลนี้กับขั้นเหนือเทพเท่านั้น” เจี้ยนเฉินพูดพลางส่ายหน้า