เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1873

ตอนที่ 1873: บรรพชนครอบครัวโม่ตาย

เจี้ยนเฉินไม่สนใจบรรพชนครอบครัวโม่และมุ่งโจมตีไปที่ค่ายกล เขารู้ว่ามันเป็นเรื่องยากมากที่จะสังหารบรรพชนครอบครัวโม่โดยไม่ทำลายค่ายกล

ปราณกระบี่ทองคำที่ก่อตัวอยู่เหนือศีรษะของเจี้ยนเฉินอย่างต่อเนื่อง แต่ละสายเต็มไปด้วยพลังงานทำลายล้างที่น่ากลัว

ในช่วงเวลาสั้น ๆ เจี้ยนเฉินใช้กระบี่ต้าหลัวหลายครั้งทำให้ค่ายกลสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง

ก่อนที่จะไฟของค่ายกลจะโจมตีเจี้ยนเฉิน กระบี่ต้าหลัวก็ทำลายมันได้อย่างง่ายๆ

เจี้ยนเฉินไม่เพียงจะมีความแข็งแกร่งที่ท่วมท้น เขายังเข้าใจวิธีการจัดการของค่ายกลและรับมือการโจมตีของบรรพชนครอบครัวโม่ได้อย่างสงบและเยือกเย็น

ตูม ! ตูม ! ตูม ! ตูม !

มีเสียงระเบิดดังภายในค่ายกล ภายใต้การโจมตีที่รุนแรงของเจี้ยนเฉิน สภาพของค่ายกลที่ทรงพลังซึ่งนำมาดักขั้นเหนือเทพช่วงปลายได้ยิ่งอ่อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ พื้นที่ค่ายกลเริ่มบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ในทางกลับกันแสงจากด้านนอกเริ่มเข้ามาในโลกของแสงสีแดง

นี่คือแสงจากโลกภายนอก พลังที่น่ากลัวของการโจมตีเต็มกำลังของเจี้ยนเฉินเกือบจะฝ่าออกจากค่ายกลกับดัก

เขาทำสำเร็จโดยไม่มีสะดุดจากการโจมตีของบรรพชนครอบครัวโม่

ไม่อย่างนั้น เจี้ยนเฉินคงใช้เวลาไม่นานขนาดนี้เพื่อที่จะทะลวงค่ายกลหากว่าเขาพุ่งความสนใจไปที่ค่ายกลเพียงอย่างเดียว

“ค่ายกลถูกทำลาย ? เป็นไปได้อย่างไร ? แม้ว่าจะเป็นการยากมากที่จะสังหารขั้นเหนือเทพช่วง

ปลายด้วยพลังของค่ายกลเพียงอย่างเดียว แต่ก็สามารถขังมันไว้ได้ 2-3 ปี เมื่อรวมกับข้าที่ซ่อนตัวจากสายตาและคอยโจมตี มันไม่ควรจะเกิดปัญหาในการจัดการขั้นเหนือเทพช่วงปลายใด ๆ ”

“เจี้ยนเฉินไม่เพียงต้องการรับมือกับการโจมตีจากค่ายกลเท่านั้น แต่เขายังต้องจัดการกับการลอบโจมตีอยู่ตลอดเวลา ข้าไม่อาจละมือได้เลย เขายังมีพลังพิเศษที่จะทำลายค่ายกลนี้ได้อย่างไร….”

“ชัดเจนว่าเจี้ยนเฉินเป็นเพียงขั้นเหนือเทพช่วงต้นก่อนหน้านี้ และระดับการบ่มเพาะของเขายังอยู่ในขั้นเทพเท่านั้น เพียงไม่กี่สิบปีเขาทรงพลังเช่นนี้ได้อย่างไร….”

บรรพชนครอบครัวโม่รู้สึกตกใจอย่างมาก เขาไม่อยากจะเชื่อ เขาพยายามที่จะเชื่อว่าพละกำลังของคนผู้หนึ่งจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วนี้ได้อย่างไร ในเวลาเพียงไม่กี่สิบปี

นอกจากนี้ เขายังใช้เวลามากกว่า 10,000 ปีจากขั้นเหนือเทพช่วงต้นมายังขั้นเหนือเทพช่วงกลาง

“ไม่ เจี้ยนเฉินต้องตาย หากเขาไม่ตาย ข้าจะไม่มีวันได้อยู่อย่างสงบแม้ว่าข้าจะมีเกราะก็ตาม” บรรพชนครอบครัวโม่คิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว เพื่อชุดเกราะ เขายินดีที่จะเอาชีวิตไปแขวนไว้บนเส้นด้าย

ซ่อนอยู่ในค่ายกล เขาขยับแขนอย่างช้า ๆ เขาใช้ทักษะการต่อสู้ระดับเที่ยงแท้ กลิ่นอายของปีศาจขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นทันที ดวงตาสีแดงราวกับเลือดและมันทำให้รู้สึกหนาวสั่น

“เทพปีศาจร้ายกลืนสวรรค์ ! ”

บรรพชนครอบครัวโม่ตะโกนออกมา ปีศาจร้ายที่ราวกับจะออกมาแค่ในความฝันก็ปรากฏตัวทันทีและอ้าปากของมัน

ทันใดนั้นเกิดแรงดูดอย่างมหาศาลจากปากของปีศาจร้ายตัวนี้ มันดูเหมือนว่าจะสามารถกลืนกินโลกและกลืนร่างเจี้ยนเฉินเข้าไปได้

ร่างกายาของเจี้ยนเฉินแข็งแกร่งทันที ภายใต้อิทธิพลจากการดูด ร่างกายของเขาค่อย ๆ เคลื่อนไปทางปากของปีศาจร้ายราวกับหลุมดำ

“อสนีบาต ! ”

สายตาของเจี้ยนเฉินเย็นชา เขาไม่ได้ถอยหลังให้พ้นจากการดูด เขากลับทำท่าผนึกด้วยมือข้างหนึ่งและเปลี่ยนเป็นสายฟ้า เขาพุ่งเข้าหาไปที่ปากด้วยความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ

พริบตา เจี้ยนเฉินพุ่งเข้าไปในปากของปีศาจร้ายที่มาจากความฝัน เขาฉีกภาพของปีศาจร้ายนั้นและทะลุออกทางหลังหัวของปีศาจร้าย ท้ายที่สุดเขาก็ปะทะกับค่ายกล