เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1873

ตอนที่ 1873: บรรพชนครอบครัวโม่ตาย

เจี้ยนเฉินไม่สนใจบรรพชนครอบครัวโม่และมุ่งโจมตีไปที่ค่ายกล เขารู้ว่ามันเป็นเรื่องยากมากที่จะสังหารบรรพชนครอบครัวโม่โดยไม่ทำลายค่ายกล

ปราณกระบี่ทองคำที่ก่อตัวอยู่เหนือศีรษะของเจี้ยนเฉินอย่างต่อเนื่อง แต่ละสายเต็มไปด้วยพลังงานทำลายล้างที่น่ากลัว

ในช่วงเวลาสั้น ๆ เจี้ยนเฉินใช้กระบี่ต้าหลัวหลายครั้งทำให้ค่ายกลสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง

ก่อนที่จะไฟของค่ายกลจะโจมตีเจี้ยนเฉิน กระบี่ต้าหลัวก็ทำลายมันได้อย่างง่ายๆ

เจี้ยนเฉินไม่เพียงจะมีความแข็งแกร่งที่ท่วมท้น เขายังเข้าใจวิธีการจัดการของค่ายกลและรับมือการโจมตีของบรรพชนครอบครัวโม่ได้อย่างสงบและเยือกเย็น

ตูม ! ตูม ! ตูม ! ตูม !

มีเสียงระเบิดดังภายในค่ายกล ภายใต้การโจมตีที่รุนแรงของเจี้ยนเฉิน สภาพของค่ายกลที่ทรงพลังซึ่งนำมาดักขั้นเหนือเทพช่วงปลายได้ยิ่งอ่อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ พื้นที่ค่ายกลเริ่มบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ในทางกลับกันแสงจากด้านนอกเริ่มเข้ามาในโลกของแสงสีแดง

นี่คือแสงจากโลกภายนอก พลังที่น่ากลัวของการโจมตีเต็มกำลังของเจี้ยนเฉินเกือบจะฝ่าออกจากค่ายกลกับดัก

เขาทำสำเร็จโดยไม่มีสะดุดจากการโจมตีของบรรพชนครอบครัวโม่

ไม่อย่างนั้น เจี้ยนเฉินคงใช้เวลาไม่นานขนาดนี้เพื่อที่จะทะลวงค่ายกลหากว่าเขาพุ่งความสนใจไปที่ค่ายกลเพียงอย่างเดียว

“ค่ายกลถูกทำลาย ? เป็นไปได้อย่างไร ? แม้ว่าจะเป็นการยากมากที่จะสังหารขั้นเหนือเทพช่วง

ปลายด้วยพลังของค่ายกลเพียงอย่างเดียว แต่ก็สามารถขังมันไว้ได้ 2-3 ปี เมื่อรวมกับข้าที่ซ่อนตัวจากสายตาและคอยโจมตี มันไม่ควรจะเกิดปัญหาในการจัดการขั้นเหนือเทพช่วงปลายใด ๆ ”

“เจี้ยนเฉินไม่เพียงต้องการรับมือกับการโจมตีจากค่ายกลเท่านั้น แต่เขายังต้องจัดการกับการลอบโจมตีอยู่ตลอดเวลา ข้าไม่อาจละมือได้เลย เขายังมีพลังพิเศษที่จะทำลายค่ายกลนี้ได้อย่างไร….”

“ชัดเจนว่าเจี้ยนเฉินเป็นเพียงขั้นเหนือเทพช่วงต้นก่อนหน้านี้ และระดับการบ่มเพาะของเขายังอยู่ในขั้นเทพเท่านั้น เพียงไม่กี่สิบปีเขาทรงพลังเช่นนี้ได้อย่างไร….”

บรรพชนครอบครัวโม่รู้สึกตกใจอย่างมาก เขาไม่อยากจะเชื่อ เขาพยายามที่จะเชื่อว่าพละกำลังของคนผู้หนึ่งจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วนี้ได้อย่างไร ในเวลาเพียงไม่กี่สิบปี

นอกจากนี้ เขายังใช้เวลามากกว่า 10,000 ปีจากขั้นเหนือเทพช่วงต้นมายังขั้นเหนือเทพช่วงกลาง

“ไม่ เจี้ยนเฉินต้องตาย หากเขาไม่ตาย ข้าจะไม่มีวันได้อยู่อย่างสงบแม้ว่าข้าจะมีเกราะก็ตาม” บรรพชนครอบครัวโม่คิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว เพื่อชุดเกราะ เขายินดีที่จะเอาชีวิตไปแขวนไว้บนเส้นด้าย

ซ่อนอยู่ในค่ายกล เขาขยับแขนอย่างช้า ๆ เขาใช้ทักษะการต่อสู้ระดับเที่ยงแท้ กลิ่นอายของปีศาจขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นทันที ดวงตาสีแดงราวกับเลือดและมันทำให้รู้สึกหนาวสั่น

“เทพปีศาจร้ายกลืนสวรรค์ ! ”

บรรพชนครอบครัวโม่ตะโกนออกมา ปีศาจร้ายที่ราวกับจะออกมาแค่ในความฝันก็ปรากฏตัวทันทีและอ้าปากของมัน

ทันใดนั้นเกิดแรงดูดอย่างมหาศาลจากปากของปีศาจร้ายตัวนี้ มันดูเหมือนว่าจะสามารถกลืนกินโลกและกลืนร่างเจี้ยนเฉินเข้าไปได้

ร่างกายาของเจี้ยนเฉินแข็งแกร่งทันที ภายใต้อิทธิพลจากการดูด ร่างกายของเขาค่อย ๆ เคลื่อนไปทางปากของปีศาจร้ายราวกับหลุมดำ

“อสนีบาต ! ”

สายตาของเจี้ยนเฉินเย็นชา เขาไม่ได้ถอยหลังให้พ้นจากการดูด เขากลับทำท่าผนึกด้วยมือข้างหนึ่งและเปลี่ยนเป็นสายฟ้า เขาพุ่งเข้าหาไปที่ปากด้วยความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ

พริบตา เจี้ยนเฉินพุ่งเข้าไปในปากของปีศาจร้ายที่มาจากความฝัน เขาฉีกภาพของปีศาจร้ายนั้นและทะลุออกทางหลังหัวของปีศาจร้าย ท้ายที่สุดเขาก็ปะทะกับค่ายกล

ชุดเกราะคลุมไปทั่วทุกตารางนิ้วของตัวบรรพชน แม้แต่ดวงตาของเขาก็ได้รับปกป้องด้วยชั้นบาง ๆ ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงทำได้เพียงส่งพลังของเขาผ่านตัวเกราะเพื่อฆ่าบรรพชนได้เท่านั้น

ตูม ! ตูม !

บรรพชนรู้สึกว่าหัวของเขาราวกับถูกแยกออกจากกันหลังจากที่อดทนรับการโจมตีครั้งที่สองของเจี้ยนเฉิน วิสัยทัศน์ของเขามืดลงขณะที่เขารู้สึกว่ากะโหลกของเขากำลังแตกเป็นเสี่ยง ๆ

พลังที่ผ่านมาทางเกราะนั้นทรงพลังมากเกินไป เขาสามารถทนได้อีกแค่ 1-2 ครั้ง แต่ถ้าเขาต้องทนมันตลอด หัวของเขาอาจจะเละโดยไม่ต้องคิดถึงหนังหนา ๆ ของเขาเลย

การโจมตีของเจี้ยนเฉินนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เขาใช้กระบี่ต้าหลัว ทักษะกระบี่ไทยี่และอสนีบาตอย่างต่อเนื่องโจมตีไปเข้าที่หัวของบรรพชน

บรรพชนสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปโดยสิ้นเชิง เขาเชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของชุดเกราะที่จะทำให้เขาอยู่รอดต่อไป

“โอ้ ไม่ ชุดเกราะไม่ได้ทรงพลังเท่าที่ข้าจินตนาการเอาไว้ ถ้าสิ่งนี้ยังคงดำเนินการต่อไป หัวของข้าจะต้องแหลกเหลวจากการโจมตีของเจี้ยนเฉินอย่างแน่นอน ข้าสู้ต่อไปไม่ไหวแล้ว ข้าต้องหนี ! ” บรรพชนคิดอย่างรวดเร็วและตัดสินใจในไม่ช้า เขาหยิบป้ายอาคมส่งตัวออกมาอย่างรวดเร็วจากแหวนมิติและเปิดการใช้งาน

อย่างไรก็ตามป้ายอาคมก็ถูกแบ่งครึ่งโดยปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉินพร้อมกับลบความหวังที่จะหนีออกจากของบรรพชน

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินกำมือซ้ายของเขา เขาใช้ความแข็งแกร่งจากพลังบรรพกาลอย่างเต็มที่และทุบไปที่หัวของบรรพชน กำปั้นของเขาราวกับค้อนเหล็กที่เต็มไปด้วยพลังบรรพกาล

กำปั้นนั้นไม่ธรรมดา หัวของบรรพชนที่อยู่ภายในเริ่มแตกเล็กน้อย มีเลือดไหลออกมาจากส่วนต่าง ๆ ของเขา มันเป็นภาพที่น่ากลัวมาก

“หยุด เจี้ยนเฉิน ข้าจะคืนเกราะให้กับเจ้า ปล่อยข้าไป” บรรพชนครอบครัวโม่ร่ำร้อง เขาเริ่มที่จะอ้อนวอนขอชีวิต ไม่มีโอกาสที่เขาจะหนี เขาไม่มีเวลาที่จะใช้ป้ายอาคมเคลื่อนย้ายแผ่นอื่น ๆ และเขาก็อยู่ใกล้เจี้ยนเฉินเป็นอย่างมาก ตอนนี้วิญญาณของเขาได้รับความบาดเจ็บและเขายังต้องบาดเจ็บสาหัสอย่างนี้ไปอีกนาน

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินไม่สนใจคำอ้อนวอนของเขา เขาใช้การโจมตีอย่างเต็มที่ไปยังหัวของเขา ท้ายที่สุดเลือดก็พุ่งออกมาจากทุกทิศทุกทางที่บริเวณหัวของบรรพชนอย่างแรงพร้อมกับชิ้นเนื้อภายในตัวเกราะ มันเป็นความตายที่น่าสยดสยองอย่างมาก