เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1877

ตอนที่ 1877: ในมิติ

“มันแตกต่าง นั้นเป็นเพราะเราไม่ได้มีเหรียญผลึก ดังนั้นเราจึงต้องใช้เหรียญผลึกแต่ละอันเพื่อประโยชน์สูงสุด เป็นธรรมดาที่เราจำเป็นต้องทำลายมันและใช้มันอย่างจำกัด แต่ตอนนี้มันแตกต่างกัน เราไม่ได้ขาดเหรียญผลึก ดังนั้นจึงไม่ต้องทำกับพวกเขาเหมือนเมื่อก่อน” เจี้ยนเฉินยิ้ม เขาชำเลืองมองไปที่ซ่างกวนมู่เอ๋อและพูดต่อว่า “ที่สำคัญ นี่คือฮูหยินสุดที่รักของข้า ข้าจะให้นางใช้เหรียญผลึกระดับสูง แม้ว่ามันจะสิ้นเปลืองมันก็ไม่เกินไปแม้แต่น้อย”

เฉินเจี้ยนมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความประหลาดใจ เขาทำตัวเหมือนเพิ่งรู้จักเจี้ยนเฉินและพูดว่า “เจี้ยนเฉิน ข้าไม่รู้เลยว่าหลายปีมานี้เจ้าให้ความสำคัญกับผู้หญิงมากกว่าสหาย เจ้าซ่อนมันเอาไว้ตลอด”

ทุกคนต่างหัวเราะออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินอย่างนั้น ซ่างกวนมู่เอ๋อเอียงอายเล็กน้อยแต่ก็รู้สึกถึงความอบอุ่น

“ข้าสงสัยว่าเสี่ยวเป่าตอนนี้กำลังไปได้ดีในทวีปเทียนหยวนหรือไม่ จากความแข็งแกร่งของเขาคงไม่มีใครในโลกเบื้องล่างที่สามารถล่วงเกินเขาได้” ซ่างกวนมู่เอ๋อไม่อาจทำอะไรได้ นางคิดถึงซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนซึ่งยังอยู่ในทวีปเทียนหยวน มีเสี้ยวความทรงจำปรากฏในดวงตาของนาง

เจี้ยนเฉินสามารถมองเห็นความคิดของซ่างกวนมู่เอ๋อได้ เจี้ยนเฉินมาอยู่ด้านข้างนางและจับมืออันขาวเรียวของนางและพูดเบา ๆ ว่า “มู่เอ๋อ ตอนนี้ข้าสามารถวางค่ายกลเคลื่อนย้ายที่สามารถข้ามอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ได้ ข้าเชื่อว่าอีกไม่นานข้าจะสามารถสร้างค่ายกลเคลื่อนยายทางไกลระหว่างโลกได้ มันขึ้นอยู่กับเวลาก่อนที่เราจะกลับไป”

ซ่างกวนมู่เอ๋อจับมือของเจี้ยนเฉินเบา ๆ และพยักหน้าเล็กน้อย นางคาดหวังว่าจะได้กลับบ้าน

ไม่เพียงแค่ลูกชายของนาง ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนที่อยู่บนทวีปเทียนหยวน แต่พ่อของนาง เฮาหวู่ ก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน

“ข้าหวังว่าท่านพ่อของข้าจะยังอยู่จนถึงวันที่ข้ากลับ อย่างไรก็ตามตอนนี้พลังงานดั้งเดิมกำลังถดถอยในทวีปเทียนหยวนและตอนนี้โลกนั้นก็ได้เชื่อมต่อกับโลกเซียนที่ถูกทิ้ง การทะลวงขั้นเป็นขอบเขตดั้งเดิมคงจะไม่เป็นเป็นหาสำหรับท่านพ่อของข้า” ซ่างกวนมู่เอ๋อคิดกับตัวเอง อคติที่นางมีต่อบิดาของนางค่อย ๆ จางหายไปแล้ว

เจี้ยนเฉินหยิบสิ่งของสองสามอย่างที่เป็นประโยชน์จากแหวนมิติของบรรพชนครอบครัวโม่ ทุกอย่างที่เขาได้จากครอบครัวโม่ เขาได้แบ่งมันให้กับคนอื่นหรือเก็บไว้ในคลังตระกูลเทียนหยวน

หลังจากแบ่งทุกอย่าง เจี้ยนเฉินได้รวมคนจากโลกเบื้องล่างอีกครั้งก่อนที่จะกลับเข้าไปยังห้องลับส่วนตัวของเขา

ห้องลับถูกขุดลึกลงไปใต้ดิน ไข่มุกส่องสว่างเท่ากำปั้นอยู่บนผนังและเพดานรอบ ๆ พร้อมกับให้แสงอุ่น ๆ ตลอดเวลา

เจี้ยนเฉินนั่งอยู่ในห้องลับ เขานำวัตถุเซียนของบรรพชนครอบครัวโม่ออกมา

ในเวลาต่อมาเจี้ยนเฉินก็หายตัวจากห้องลับไป เหลือเพียงวัตถุเซียนขนาดเท่ากำปั้นอยู่ในห้องด้านนอก

เจี้ยนเฉินปรากฏตัวในวัตถุมิติอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่เขาจะนั่ง มีขั้นเทพกว่า 20 คนของครอบครัวโม่ พวกเขาใช้ความพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำลายผนึกของเจี้ยนเฉิน พวกเขาทุกคนชุ่มไปด้วยเลือดและหน้าซีด พวกเขาอ่อนแรงอย่างมาก

มีขวดหยกเปล่าสองสามใบที่ใช้เก็บยารักษาทิ้งอย่างไม่เป็นระเบียบ

“หยุดเปลืองแรงได้แล้ว ข้าพกวัตถุมิติติดตัวแม้ว่าเจ้าจะทำลายผนึกมันก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง นั่นเป็นเพราะข้าจะรู้ได้ทันทีที่เจ้าทำลายผนึกข้าได้” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเสียงดังฟังชัดขณะที่เอามือไพล่หลัง