เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1878

ตอนที่ 1878: ภูเขาหยินเจ็ดทลาย

หญิงสาวมนุษย์ที่ถูกรวบรวมมารู้สึกหวาดผวาทันทีเมื่อพวกเขาเห็นกระบี่สายรุ้งที่อยู่บนพื้นและต้องการแก้แค้น หลายคนรู้สึกถึงพลังที่ไหลเข้ามาตามร่างกายของเขา

พวกเขาอาศัยอยู่ที่นี่โดยไม่มีการขัดแย้งใด ๆ พวกเขาไม่เคยเห็นเลือด แม้กระทั่งฆ่าคน

แม้แต่ความคิดที่จะสังหารคนอื่นก็ทำให้พวกเขากลัว

พวกเขายืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานมาก ในที่สุดหญิงสาวคนหนึ่งก็ก้าวหน้าด้วยความเกลียดชังในสายตาของนาง นางดึงกระบี่สายรุ้งขึ้นมาจากพื้นดินและมาถึงด้านหน้าขั้นเทพครอบครัวโม่ นางพูดพลางกัดฟัน “เจ้าช่างเลวนัก กักขังหญิงสาวมากมายที่นี่ เพื่อฆ่าเราพร้อมกับลูกที่กำลังจะเกิด ข้าคิดว่าเราจะได้รับอิสระหลังจากที่เราออกจากที่นี่และเราจะกลับไปใช้ชีวิตของเราได้ที่โลกภายนอก ข้าไม่คิดเลยว่าเราทุกคนจะมีชะตากรรมที่น่ากลัวรออยู่ เจ้าสมควรที่จะตาย”

“มนุษย์อย่างเจ้าทุกคนก็เป็นได้แค่มด แม้ว่าเจ้าจะมีอาวุธในมือ เจ้าก็ไม่อาจทำร้ายเราได้” ขั้นเทพคนหนึ่งมองผู้หญิงคนนี้อย่างดูถูกและแสดงท่าทางไม่ใส่ใจ

มีความเศร้าอยู่เต็มใบหน้าของหญิงสาว นางตะโกนออกมาอย่างดุดันและแทงกระบี่สายรุ้งใส่ขั้นเทพขณะจับมันด้วยสองมือ

แม้แต่การมองของขั้นเทพก็เต็มไปด้วยความดูถูก แต่เขารู้ว่ากระบี่สายรุ้งนั้นทรงพลังอย่างมาก ในฐานะวัตถุเซียนระดับสูง อย่างไรก็ตามคนที่ถือเป็นมนุษย์ ดังนั้นต่อให้ใช้พลังของวัตถุเซียนระดับสูงเพียงอย่างเดียว การจะแทงเข้าไปในร่างกายของเขาก็เป็นไปไม่ได้

นี่เป็นเพราะมนุษย์ไม่ได้มีพลังมากนัก

อย่างไรก็ตามมันไม่ได้เป็นดั่งสิ่งที่เขาคาด เมื่อกระบี่สายรุ้งแทงมาที่เขา ปราณกระบี่ก็พุ่งออกมาพร้อมกับตัดเขาเป็นชิ้น ๆ ราวกับว่าร่างกายของขั้นเทพเป็นดั่งกระดาษ

หญิงสาวที่ถือกระบี่สายรุ้งไม่รู้สึกถึงแรงต้านเลย กระบี่แทงเข้าที่อกของเทพพร้อมกับทะลุไปอีกด้าน เลือดไหลออกมาจากตัวของเขา

ขั้นเทพได้หันมามองเจี้ยนเฉินที่อยู่ข้างๆเขาอย่างยากลำบาก เขากำลังจะเปิดปากพูดอะไรสักอย่าง แต่เขาก็ไม่อาจทำได้ แสงในดวงตาของเขาจางหายไปอย่างรวดเร็วและกลายเป็นหมองหม่น ร่างกายของเขาล้มลงขณะที่เขายังคงอยู่ในท่าเดิม

ปราณกระบี่เส้นหนึ่งแล่นเข้าไปในหัวของเขา ขณะที่กระบี่สายรุ้งแทงเข้าไปในร่างกายของเขา มันก็กำจัดวิญญาณของเขาทันที

ความตายของขั้นเทพทำให้อาวุโสจากครอบครัวโม่หน้าซีด มีความสิ้นหวังอยู่เต็มดวงตาของเขา

พวกเขาเข้าใจโดยตามปกติว่าคนที่ฆ่าขั้นเทพไม่ใช่หญิงมนุษย์ แต่เป็นเจี้ยนเฉิน หากไม่ใช่เพราะความช่วยเหลืออย่างลับ ๆ ของเจี้ยนเฉิน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะยกกระบี่ด้วยพลังของมนุษย์อย่างนาง

แม้ว่ากระบี่จะมีความกว้างเพียง 3 นิ้วและยาว 130 เซนติเมตร แต่มันก็มีน้ำหนักหลายสิบตัน

หลังจากนั้นขั้นเทพคนอื่นของครอบครัวโม่ก็ประสบชะตากรรมเดียวกัน ผู้หญิงทุกคนใช้กระบี่สายรุ้งแทงพวกเขา วิญญาณของพวกเขาก็ถูกจำกัดโดยไม่อาจหลบหนีได้

เจี้ยนเฉินปล่อยทุกคนออกจากวัตถุมิติหลังจากจัดการเรื่องนี้แล้ว เขาหยิบเหรียญผลึกระดับต่ำออกจากแหวนมิติของเทพและให้คนเหล่านี้ปักหลักในเมืองหลักของแคว้นตงอัน ในเวลาเดียวกันเขาก็ติดต่อกับคนในตระกูลเพื่อให้ดูแลพวกเขาอย่างลับ ๆ เพื่อพวกเขาจะได้ใช้ชีวิตอย่างปลอดภัย