เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1887

ตอนที่ 1887: วัตถุเซียนระดับสูงสุด

ราชาเทพทั้งหมดในอาณาจักรใกล้ ๆ ได้มารวมตัวกันที่นี่ พวกเขาจ้องไปที่ศพทั้งแปดของราชาเทพใต้ซากภูเขาและพวกเขาต่างก็นิ่งเงียบ

ไม่มีใครสามารถระงับอารมณ์ได้ จิตใจของพวกเขากำลังสับสน

ไม่นานราชาเทพก็แยกย้ายกันไป พวกเขาสัมผัสอะไรไม่ได้เลย แม้กระทั่งศพของราชาเทพที่พวกเขามองเห็นจากระยะไกล พวกเขาไม่กล้าเข้าไปใกล้เพราะอาจจะนำไปสู่ปัญหาที่ไม่จำเป็น

ในเวลาเดียวกันราชาศักดิ์สิทธิ์ได้ยืนอยู่ในจุดสูงสุดของพระราชวังของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน ดวงตาที่ลึกล้ำของเขาได้จ้องมองไปทางเทือกเขาหยินเจ็ดทลาย

เขาได้กระจายสัมผัสวิญญาณของเขา มันแผ่ไปยังอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนทั้งหมดและอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ฉิงหยาง ก่อนจะเข้าไปในส่วนลึกของภูเขา

“ต้องเป็นผู้ที่ทรงพลังมาก ! ”

หลังจากนั้นไม่นานราชาศักดิ์สิทธิ์ก็พูดอย่างจริงจัง ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก

“เจี้ยนเฉินได้หายไปจากเทือกเขาหยินเจ็ดทลายอย่างสมบูรณ์ ขอบเขตตั้งต้นได้เอาเขาไปด้วย หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าข้ารู้ว่าเจี้ยนเฉินเข้าไปในภูเขา ข้าคงไม่รู้ว่ามีคนอื่นเข้ามาในภูเขา โดยเฉพาะผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้น….”

“ปกติแล้วข้าสามารถบอกได้ว่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นที่ทำลายภูเขานี้คือวิญญาณที่ปรากฏในสุสานของราชาเทพต้วนมู่ก่อนหน้านี้”

“อย่างไรก็ตาม ข้าสงสัยว่านางจะกลับไปยังจุดสูงสุดของนางแล้วหรือไม่ มันมีพลังจากกฏที่แทรกซึมนั้นเกินกว่าพลังของขอบเขตตั้งต้นส่วนใหญ่ไปแล้ว หากนางยังฟื้นฟูไม่เสร็จ นั่นก็หมายความว่านางทรงพลังอย่างมาก…”

ราชาศักดิ์สิทธิ์พึมพำกับตัวเองเบา ๆ ประกายสายตาของเขาสั่นไหวอย่างไม่สบายใจ

ในเทือกเขาโบราณของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน เจี้ยนเฉินและนางฟ้าเฮายู่ได้พักอยู่ที่ถ้ำที่พวกเขาสร้างขึ้น มีไข่มุกราตรีเม็ดใหญ่ให้ความสว่างภายในถ้ำถูกติดไว้ที่บนผนังถ้ำขณะที่มันแผ่แสงอ่อน ๆ ลงมา

เจี้ยนเฉินนั่งลงกับพื้น เขาจ้องมองนางฟ้าเฮายู่ผู้ที่นั่งอยู่ด้านหน้าของเขาหรือจะพูดให้ชัดคือเขาจ้องมองดอกไม้เมฆม่วงในมือของนางฟ้าเฮายู่

ดอกไม้เมฆม่วงนั้นคล้ายกับดอกไม้แห่งวิถีเป็นอย่างมาก มันถูกปลูกลงบนแผ่นหยกและค่อย ๆ ดูดซับผ่านทางค่ายกลที่อยู่บนหยกเพื่อเติบโต ค่ายกลที่ป้องกันดอกไม้และหยกนั้นอยู่ในระดับราชาเทพ

นางฟ้าเฮายู่กำจัดค่ายกล

อย่างไรก็ตามด้วยความแข็งแกร่งของนางในขอบเขตตั้งต้น การกำจัดค่ายกลระดับราชาเทพจึงง่ายราวกับปอกกล้วย ค่ายกลหายไปหลังจากใช้เวลากว่า 1 ชั่วยาม

หากไม่ใช่ว่าความจริงที่ว่านางฟ้าเฮายู่เป็นกังวลว่าจะทำลายดอกไม้ไปพร้อมกับค่ายกลด้วย มันก็ไม่จำเป็นที่จะให้นางต้องใช้เวลาถึง 1 ชั่วยามด้วยความแข็งแกร่งของนาง กฏของเขตตั้งต้นที่นางมีก็เพียงพอที่จะทำลายค่ายกลนี้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

เจี้ยนเฉินถือดอกไม้เมฆม่วงและสูดดมกลิ่นของมัน นี่เป็นสมบัติสวรรค์ระดับเทพ โดยปกติแล้วเขามีความมั่นใจอย่างมากว่าเขาจะสามารถปลุกไคหยาด้วยดอกไม้นี้ได้

“ดอกไม้เมฆม่วงนั้นมีค่า แต่มันถูกใช้เพื่อบำรุงดอกไม้แห่งวิถีเท่านั้น ดอกไม้แห่งวิถีนี้ล้ำค่าอย่างแท้จริง” นางฟ้าเฮายู่กล่าว นางจ้องมองไปที่เขาและพูดอย่างจริงจัง “ส่วนที่มีค่าที่สุดของดอกไม้แห่งวิถีไม่ใช่แก่นแท้ที่อยู่ในตัวดอกไม้ที่ซ่อนอยู่ภายในที่จะเอามาเพิ่มการบ่มเพาะของคนเรา แต่เป็นการเข้าใจกฏของโลกภายในดอกไม้แทน โดยพื้นฐานแล้วมันสามารถเพิ่มโอกาสให้ราชาเทพทะลวงเข้าไปยังขอบเขตตั้งต้นได้ถึงห้าในสิบส่วน”