เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1894

ตอนที่ 1894: 3 กองทัพ

หยางไคบรรพชนตระกูลหยางได้กลายเป็นขั้นเหนือเทพช่วงปลายเมื่อหลายปีก่อน ไม่เพียงแต่เขาจะมีชื่อเสียงในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน แต่เขายังมีชื่อเสียงและอิทธิพลในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ใกล้เคียงเช่นกัน

ในเวลาเดียวกันเขาเป็นที่รู้จักในฐานะผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังที่สุดในขั้นเหนือเทพของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน ทั้งสถานะและอิทธิพลของเขานั้นเหนือกว่าผู้บัญชาการกองทัพศักดิ์สิทธิ์ซึ่งมีความแข็งแกร่งพอ ๆ กับเขา ซวนเตา

แม้ว่านี่จะเป็นเพราะข้อเท็จจริงที่ซวนเตาเป็นคนถ่อมตัวและไม่ต้องการแข่งขันกับคนอื่น หลายคนจึงเชื่อว่าเหตุผลนั้นฟังไม่ขึ้น เลยทำให้ซวนเตายังไม่ดีเท่ากับหยางไค

ผลที่ตามมาก็คือหยางไคโดดเด่นราวกับดวงอาทิตย์ยามเที่ยงในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน มีเพียงราชาศักดิ์สิทธิ์และผู้พิทักษ์จักรวรรดิสูงสุดเท่านั้นที่สามารถเทียบเขาได้

อย่างไรก็ตามชื่อเสียงที่ยิ่งใหญ่ของเขาได้นำประโยชน์มากมายมาให้กับตระกูลหยางเช่นกัน มันทำให้ตระกูลหยางเป็นที่รู้จักในฐานะตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนมาอย่างยาวนาน ทำให้พวกเขามีชื่อเสียงที่กว้างขวาง พวกเขาได้รับความเครารพและนับถือจากผู้คนอย่างมาก

อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้เปลี่ยนไปหลังจากการต่อสู้ระหส่างหยางไคและผู้นำตระกูลเทียนหยวน เจี้ยนเฉิน

ในการต่อสู้ หยางไคเป็นที่เป็นที่รู้จักกันดีในชื่อผู้มีพลังมากที่สุดในขั้นต่ำกว่าราชาเทพ ได้พ่ายแพ้ต่อเจี้ยนเฉินผู้นำที่ก่อตั้งตระกูลของตัวเองเมื่อไม่กี่สิบปีก่อน หยางไคไม่เพียงแต่จะสูญเสียชื่อเสียงในฐานะผู้ที่ทรงพลังที่สุดในขั้นต่ำว่าราชาเทพและชื่อเสียงของเขาเท่านั้น แม้แต่ตระกูลหยางก็ได้รับผลอย่างมาก สถานะของพวกเขาไม่ได้ยิ่งใหญ่เหมือนที่ผ่านมาอีกต่อไป

สำหรับหยางไค นี่เป็นความอัปยศอย่างมากที่จะถูกจารึกเอาไว้ตลอดกาล

แม้ว่าเขาจะเป็นขั้นเหนือเทพช่วงปลาย แถมยังได้บ่มเพาะมาหลายพันปี แต่เขาก็ไม่ใช่คนใจกว้าง ความอัปยศที่เขาพบหลังจากการต่อสู้ก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นความเกลียดชัง เขาไม่อาจทำตัวเป็นพวกเดียวกันกับเจี้ยนเฉินได้ในตอนนี้

สีหน้าของเจี้ยนเฉินยังคงเหมือนเดิม เขาชำเลืองมองหยางไคอย่างไม่แยแสก่อนที่จะยิ้มเชิงขอโทษ เขาป้องมือให้กับขั้นเหนือเทพทุกคนในห้องโถงและพูดว่า “ระยะทางมันค่อนข้างไกล ดังนั้นข้าจึงใช้เวลานาน ข้าทำให้พวกท่านรอ ข้าขออภัยจริง ๆ ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ผู้นำตระกูลเทียนหยวนสุภาพเกินไปแล้ว ไม่ใช่ว่าเวลาสามวันมันก็ไวราวกระพริบตาสำหรับพวกเรา….”

“น้องเจี้ยนเฉิน เจ้ามันน่าด่าจริง ๆ หากเจ้ายังทำแบบนั้น ข้าเพิ่งมาถึงเร็วกว่าเจ้าแค่เล็กน้อย ถ้าเจ้าบอกอย่างนั้น ไม่ใช่ข้าด้วยหรือที่ทำให้ทุกคนรอ…”

…

ขั้นเหนือเทพที่นั่งทั้งหมดยืนขึ้นหลังจากที่พวกเขาได้ยินคำพูดของเจี้ยนเฉิน พวกเขาป้องมือให้กับเจี้ยนเฉินพร้อมด้วยรอยยิ้มและพูดอย่างสุภาพ

เห็นได้ชัดว่าศักดิ์ศรีของเจี้ยนเฉินยิ่งใหญ่กว่าหยางไคในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน ในตอนนี้นอกจากหยางไคแล้ว ขั้นเหนือเทพทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเคารพเจี้ยนเฉินมากแค่ไหน

ในอีกด้าน ใบหน้าของหยางไคมืดครึ้มทันทีเมื่อเขาเห็นคนมากมายสนับสนุนเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินไม่สนใจหยางไค หลังจากที่ทักทายทุกคน เขาก็เดินทางไปยังที่นั่งของเขาทันที

ที่นั่งถูกจัดเป็นสองแถว โดยนั้งกันอยู่ทั้งสองข้างซ้ายขวาและเว้นตรงกลางเพื่อมีที่ให้เดิน ทุกที่นั่งมีชื่ออยู่ เจี้ยนเฉินเพิ่งจะไปยังที่นั่งทางด้านขวา ที่นั่งนั้นใกล้กับบัลลังก์ของราชามากที่สุด

ซวนเตานั่งถัดจากเจี้ยนเฉิน

สำหรับหยางไค เขานั่งอยู่ที่นั่งแรกฝั่งซ้าย เจี้ยนเฉินจึงนั่งอยู่ตรงข้ามหยางไค

หยางไคมองเจี้ยนเฉินอย่างเย็นชาก่อนที่จะหลับตาทันที