เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1903

ตอนที่ 1903 – พลังของเจี้ยนเฉิน (2)

“บัดซบ ! ” เจี้ยนเฉินเปล่งเสียงคำรามออกมาพร้อมกับแววตาอันโหดร้ายวาบผ่านดวงตาของเขา เขาเปิดเส้นทางด้วยกระบี่สายรุ้ง การจู่โจมของเขาทุกครั้งนั้นมีพลังแห่งกฎและเพียงแค่ครั้งเดียวของพวกมันก็สะท้านต่อโลกใบนี้ เมื่อมันสัมผัสกับกฎของโลหะของผู้พิทักษ์วู มันก็ผ่านไปได้ทั้งหมด

ดาบขนาดใหญ่ของผู้พิทักษ์วูสะบัดอย่างรวดเร็ว พลังงานระเบิดออกมาและกฎของโลกก็ปรากฏขึ้น พลังของทักษะการต่อสู้ที่ทรงพลังสั่นสะเทือนโดยรอบ ในขณะที่เขาใช้ความแข็งแกร่งเต็มกำลังกับเจี้ยนเฉินเพื่อพัวพันเขาไว้

ผู้พิทักษ์วูต่อสู้ด้วยความยากลำบากเป็นอย่างมาก สีหน้าของเขาเคร่งเครียดอย่างมาก เครื่องแบบของผู้พิทักษ์จากสำนักจิตวิญญาณปฐพีบนร่างกายของเขาฉีกขาดไปแล้ว ในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ ร่างเขาก็ปกคลุมไปด้วยเลือดและบาดแผล

เจี้ยนเฉินได้สร้างตราประทับและใช้กระบี่ต้าหลัวอีกครั้ง มันเจาะทะลุแสงสีทองรอบ ๆ ตัวผู้พิทักษ์วูและฟันเข้าที่ร่างกายของเขา

ด้วยเสียงดังหนัก ๆ ผู้พิทักษ์วูปลิวออกไปพร้อมกับกระอักเลือด ใบหน้าของเขาซีดและในตอนนี้เขาบาดเจ็บหนักมาก

ปราณกระบี่ไม่ได้แทงทะลุร่างของเขา กลับกัน ดาบขนาดใหญ่ของเขารับมันไว้แทน อย่างไรก็ตาม เขายังคงบาดเจ็บสาหัส

“ผู้นำตระกูลเทียนหยวนแข็งแกร่งเพียงใด ? ไม่มีใครหยุดเขาได้ มีขั้นเหนือเทพคนใดบ้างที่สามารถรับมือกับเขาได้ ? ไม่ ข้าไม่สามารถปล่อยให้เขาไปถึงศิษย์น้องได้ หรือว่ามันจะสายเกินไป แม้ว่าข้าต้องการจะช่วยพวกเขา” ผู้พิทักษ์วูรู้สึกตกใจมาก เขาหยิบยาฟื้นฟูที่เขาได้รับจากสำนักจิตวิญญาณปฐพีออกมาทันทีและกินมันเข้าไปก่อนที่จะพุ่งเข้าหาอีกครั้ง

เจี้ยนเฉินเป็นห่วงตระกูลเทียนหยวน ดังนั้นเขาจึงไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะต่อสู้กับผู้พิทักษ์วูอีกต่อไป หลังจากผลักดันอีกฝ่ายกลับไปด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาต้องการที่จะรีบไปยังตระกูลเทียนหยวน

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ฝ่ามือที่ปกคลุมด้วยเปลวไฟสีทองปรากฏตัวตรงหน้าเจี้ยนเฉินพร้อมกับกฎแห่งไฟและพุ่งเข้าหาเขา

ผู้พิทักษ์กงปรากฏตัวเงียบ ๆ อยู่ข้างหลังเจี้ยนเฉิน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

แสงเย็นยะเยือกส่องผ่านดวงตาของเจี้ยนเฉิน เขาเย็นชามาก เจี้ยนเฉินมีประสบการณ์ต่อจิตสังหารเมื่อผู้พิทักษ์ทั้งสองทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อหยุดยั้งเขา เพื่อที่พวกเขาจะได้ซื้อเวลาให้ขั้นเหนือเทพช่วงกลาง 2 คนเพื่อทำลายตระกูลเทียนหยวน

แสงรอบ ๆ เจี้ยนเฉินส่องสว่างขึ้นและพลังบรรพกาลกระจายไปทั่วร่างของเขาทุก ๆ ตารางนิ้ว เขาเพิ่มการป้องกันของร่างบรรพกาลของเขาขึ้นไปสูงสุด เขาไม่ได้พยายามหลบฝ่ามือของผู้พิทักษ์กง กลับกันเขาใช้หลังของเขาต้านรับฝ่ามือโดยตรง

ฝ่ามือทองคำของผู้พิทักษ์กงกระแทกเข้ากับชั้นแสงป้องกันของเจี้ยนเฉินด้วยความร้อนที่น่ากลัวเพื่อทำลายมัน

อย่างไรก็ตาม ชั้นของแสงก็สามารถทำให้กฎแห่งไฟที่ควบแน่นบนฝ่ามือหายไปได้ค่อนข้างมาก มันสูญเสียพลังทุกอย่างไปครึ่งหนึ่งเมื่อพ้นชั้นของแสง

ในท้ายที่สุด มันก็กระแทกเข้ากับหลังของเจี้ยนเฉินได้เพียงครึ่งเดียวของพลังเท่านั้น

พลั่ก !

พลังทั้งหมดที่อยู่ในมือของผู้พิทักษ์กงระเบิดบนหลังของเจี้ยนเฉินทำให้เขาปลิวออกไป

ผู้พิทักษ์กงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเขาเห็นผลการโจมตีของเขา เจี้ยนเฉินใช้ร่างของเขารับการโจมตี แม้ว่ามันจะอ่อนแรงลงอย่างมากเมื่อผ่านแสงสว่างรอบ ๆ ตัวเจี้ยนเฉินพลังที่เหลือยังคงยอดเยี่ยมอย่างมาก ขั้นเหนือเทพใด ๆ จะกลายเป็นผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัสหากพวกเขาได้รับการโจมตีดังกล่าว

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาต่อมา สีหน้าที่แสดงความพึงพอใจของผู้พิทักษ์กงก็แข็งทื่อทันที ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเขาจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความไม่เชื่อ เขาตกตะลึงเล็กน้อย