เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1941

ตอนที่ 1941 : อุกกาบาตมิติ

“หืม ? นี่อะไร ? ” ทันใดนั้นสีหน้าของซิงเอ๋อก็นิ่งไปและมองไปที่ร้านข้างทาง

ร้านนี้เด่นเรื่องการขายวัตถุเซียนรวมถึงของประหลาดต่าง ๆ แต่แสงสีฟ้าในร้านนั้นส่องประกายออกมาจนถึงกับแผ่มาถึงถนนด้านนอก

แสงสีหน้านี้ไม่ได้เข้มข้นนัก มันไม่ได้มีพลังงานใด ๆ แต่มันระยิบระยับราวกับดวงดาวในท้องฟ้า

มันเหมือนกับว่าท้องฟ้าได้เต็มไปด้วยหมู่ดาวซึ่งดูไปแล้วเพลิดเพลินตา

“ไปดูที่นั่นกัน” การปรากฏขึ้นมาของแสงสีฟ้านี้ทำให้ซิงเอ๋อและหลานเอ๋อสนใจขึ้นมา ทั้งสองเหมือนจะลืมเรื่องเจี้ยนเฉินไปและรีบวิ่งไปที่ร้านนั้นทันที

ในร้านนั้นเจ้าของหล้าได้ถือกล่องไม้มาไว้ไว้ที่โต๊ะยาว หินขนาดเท่ากับกำปั้นนั้นวางอยู่ในกล่องไม้ใบนั้น แสงสีฟ้าที่เหมือนกับแสงของดวงดาวนั้นเกิดขึ้นจากหินก้อนนี้

ไม่ใช่แค่แสงสีฟ้าสว่างจ้าไปทั่วทั้งร้าน แม้แต่ใบหน้าของเจ้าของร้านก็ยังถูกอาบด้วยแสงสีฟ้าด้วย

“ข้าอยากได้อุกกาบาตมิตินี่ เจ้าของร้าน เจ้าช่วยลดให้หน่อยได้รึไม่ ? ” ชายแก่คนหนึ่งยืนอยู่หน้าเจ้าของร้าน ตอนนี้เขากำลังต่อราคาอยู่

“5 แสนเหรียญผลึกขั้นสูงถือว่าลดให้สุด ๆ แล้ว ! ข้าลดให้มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว” เจ้าของร้านยิ้มออกมาอย่างพอใจ

ซิงเอ๋อและหลานเอ๋อหลงเสน่ห์แสงสีฟ้าจากหินก้อนนั้น พวกนางอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา “ช่างเป็นหินที่งดงามจริงๆ ถ้าเราได้มันกลับไปและนำไปทำเป็นเครื่องประดับ ข้าว่ามันต้องสวยอย่างมากแน่ ๆ เจ้าของร้าน เราอยากได้หินนี่ เราจะให้เจ้าล้านเหรียญผลึกระดับสูง”

“นั่นองค์หญิงทั้งสอง ข้าไม่คิดว่าอุกกาบาตมิติจะต้องตาองค์หญิงทั้งสองด้วย” เจ้าของร้านจำทั้งสองได้ทันที เขารีบโค้งให้พร้อมกับยิ้มออกมาและพูดขึ้นด้วยความสุภาพ

หลังจากที่รู้ถึงฐานะของทั้งสองคน ชายแก่ที่คิดจะซื้อหินนี่ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา เขารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะซื้อมันมาได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้แต่เดินออกจากร้านไป

“เจ้าของร้าน นี่ล้านเหรียญผลึกระดับสูง” ซิงเอ๋อเอาแหวนมิติออกมาเพื่อจะจ่ายเงิน

“ ช้าก่อน ! ”

แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงดังขัดขึ้นมา ในพริบตาก็มีชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าองค์หญิงทั้งสอง

ตอนที่ซิงเอ๋อและหลานเอ๋อเห็นชายคนนั้น ใบหน้าของพวกนางก็เปลี่ยนไป พวกนางมองไปที่เขาด้วยความหงุดหงิดและพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ“เป็นเจ้านี่เอง เจ้ากล้าดีจริง ๆ ที่กล้าปรากฎกายต่อหน้าเราอีกครั้ง”

ชายที่ปรากฏตัวขึ้นมานั้นคือเจี้ยนเฉิน

อุกกาบาตมิตินั้นไม่ได้เป็นของที่มีชิ้นเดียวแต่หากเขาพลาดมันไป เขาก็ไม่รู้ว่าจะหามันได้อีกตอนไหน ผลก็คือเขาต้องซื้อวัสดุทุกอย่างสำหรับการสร้างกระบี่คู่ของเขาโดยไม่สนใจว่ามันจะราคาเท่าไหร่

“2 ก้อน ! ” องค์หญิงเพิ่มราคาขึ้นเช่นกัน พวกนางเกลียดเจี้ยนเฉินและเชื่อว่าเจี้ยนเฉินจงใจเพิ่มราคาแบบนี้ ยิ่งกว่านั้นตอนที่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต พวกนางก็ได้แต่คิดว่านี่คือการเอาคืนของเจี้ยนเฉิน

ผลก็คือแม้ว่าพวกนางจะรู้ว่าราคามันเกินค่าของหินนี่ไปแล้ว แต่พวกนางก็ไม่ยอมถอย

“หืม ? ไม่ใช่ว่านั่นคือองค์หญิงซิงเอ๋อและองค์หญิงหลานเอ๋อรึไง ? ฮ่าฮ่า บังเอิญจริง ๆ ข้าไม่คิดว่าจะได้พบกับองค์หญิงทั้งสองคนที่นี่ ดูเหมือนว่าเราจะมีชะตาต้องกัน” ชายหนุ่มในชุดสีทองดูหยิ่งทะนงได้เดินเข้ามา เขามองไปที่องค์หญิงทั้งสองคนด้วยความตื่นเต้น

ด้านหลังชายหนุ่มคนนี้มีชายหนุ่มที่แต่งตัวคล้าย ๆ กันอยู่หลายคน พวกนั้นต่างก็ตามมาด้านหลังและวางตัวอย่างสุภาพ

องค์หญิงทั้งสองเริ่มหงุดหงิดเมื่อเห็นชายหนุ่มคนนั้น แต่ซิงเอ๋อเหมืนอจะคิดบางอย่างขึ้นมาได้ นางยิ้มให้กับอีกฝ่ายและกอดอก “น่าเบื่อจริง ๆ ข้าออกมากับหลานเอ๋อ หลังจากที่เจอเรื่องน่าเบื่อแล้วมาเจอสิ่งที่ข้าชอบเข้าจนได้ แต่ใครจะไปรู้ว่าชายหยิ่งทะนงคนนี้มาจากไหนกัน เขากลับคิดจะแย่งของที่ต้องตาของเราไป”

“โอ้ ? มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นรึ ? ใครกันที่กล้าดีแย่งของที่องค์หญิงต้องการ ? ” สายตาชายหนุ่มดูเย็นชาขึ้นมาเมื่อได้ยินแบบนั้น

ซิงเอ๋อกอดอกและมองไปที่เพดานและพูดขึ้น “จะเป็นใครได้อีก มีคนอยู่ที่นี่เยอะรึไง ? ”

“องค์หญิงไม่มีทางทำตัวเฉกเช่นคนอื่นได้ แต่เป็นคนอื่นที่ทำตัวไม่เหมาะแทน ถ้าองค์หญิงทั้งสองจัดการกับคนแบบนี้ด้วยตัวเอง มันคงทำให้มือขององค์หญิงสกปรก ปล่อยให้ข้าจัดการเอง ข้ารับรองได้ว่าผลลัพธ์นั้นจะทำให้องค์หญิงทั้งสองพอพระทัย” ชายหนุ่มชุดทองยิ้มให้กับซิงเอ๋อและหลานเอ๋อ ตอนที่เขามองไปที่เจี้ยนเฉิน สายตาเขาก็หม่นลง เขาสะบัดมือและพูดขึ้น “ไป ไปหักแขนกับขาชายคนนี้และทำลายการบ่มเพาะของเขาซะ จากนั้นค่อยโยนเขาทิ้ง”