ตอนที่ 1978: ลูกสาวของจักรพรรดิซี (1)
ซีหยูมององค์ชายเก้าด้วยความโกรธแค้นและไม่พอใจ องค์ชายเก้าได้นำพาภัยพิบัติทั้งหมดที่ตระกูลเทียนหยวนต้องเผชิญในวันนี้
“องค์ชายเก้า ข้าจะฆ่าเจ้า ! ” ซีหยูคำรามออกมาอย่างดุดัน นางหลอมรวมกับกระบี่ของนางและแทงองค์ชายเก้าอย่างสุดแรงด้วยพลังที่นางได้รับจากการเผาผลาญพลังชีวิตของนาง
กระบี่ส่องแสงส่องทั่วทั้งเมือง การจู่โจมนั้นเหมือนดาวหางที่พุ่งทะยานผ่านท้องฟ้า มันส่องแสงช่วงโชติ มันให้กำเนิดสีสันแห่งชีวิตที่เผาไหม้ไปขณะที่มันเคลื่อนออกไปอย่างหยุดไม่ได้ มันมีความมุ่งมั่นที่จะฆ่าของซีหยู
เมื่อเห็นว่าซีหยาพยายามโจมตีองค์ชายเก้า ราชาเทพที่มากับองค์ชายเก้าต่างก็ตะลึงเล็กน้อยก่อนที่จะเปิดเผยรอยยิ้มแปลก ๆ ในรอยยิ้มนั้นฉายแววดูหมิ่นและเหยียดหยาม
องค์ชายเก้าไม่เหมือนกับคนที่ไม่เอาถ่านจากองค์กรขนาดใหญ่อื่น ๆ ที่พึ่งพาสถานะของพวกเขาเท่านั้นขณะที่พลังของตัวเองอ่อนแอ เขาไม่ใช่คนประเภทที่แสร้งทำเป็นแข็งแกร่งแต่แท้จริงแล้วอ่อนแอ
ในความเป็นจริง องค์ชายเก้าเป็นผู้ทรงพลังและน่ากลัวที่สุดในหมู่พวกเขา เขามาถึงจุดสูงสุดของราชาเทพและได้เตรียมการสำหรับการพัฒนาสู่ขอบเขตตั้งต้น
เมื่อต้องเจอกับผู้เชี่ยวชาญที่เป็นเช่นนี้ แม้ว่าราชาเทพจะเผาชีวิตและวิญญาณของพวกเขา พวกเขาจะไม่สามารถทำร้ายเขาได้ ไม่ต้องพูดถึงขั้นเหนือเทพที่มีพลังน้อยกว่ามาก
องค์ชายเก้ามองดูซีหยูอย่างเย็นชาราวกับว่าเขาเป็นผู้กุมอำนาจที่ยิ่งใหญ่กำลังมองดูมด เขาไม่ได้กระทำการใด ๆ ที่ไม่จำเป็นเพื่อตอบโต้การโจมตีที่ซีหยูทุ่มเทพลังชีวิตทั้งหมดของนาง เขารักษาภาพพจน์โดยการโบกมืออย่างเบา ๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ทันใดนั้นสภาพแวดล้อมก็เปลี่ยนไป การเคลื่อนไหวที่ไม่จริงจังขององค์ชายเก้ามีอำนาจครอบงำ ในขณะนั้นเขาเป็นเหมือนผู้ปกครองของโลก ผู้ซึ่งสามารถทำลายสถานที่ทั้งหมดได้ด้วยการยกมือธรรมดา
ก่อนที่ซีหยูจะสามารถเข้าหาองค์ชายเก้าได้ นางก็รู้สึกถึงแรงต่อต้านที่ไม่อาจต้านทานได้ ข้างหน้านั้น นางรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเรือเล็ก ๆ ในมหาสมุทรใหญ่ที่ทั้งบอบบางและไร้ค่า
เคร้ง !
กระบี่ในมือของซีหยูแตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อสัมผัสกับพลังจากองค์ชายเก้า มันกลายเป็นเศษซากมากมายนับไม่ถ้วนเมื่อพลังอันน่าสะพรึงกลัวไหลผ่านแขนของนาง กระแทกร่างของนางอย่างรุนแรง
อ้าก ! ซีหยูกระอักออกมาเป็นเลือดและเศษเนื้อ พ่นขึ้นสู่ท้องฟ้า มันย้อมพื้นที่รอบ ๆ เป็นสีแดง
ซีหยูปลิวไปเหมือนว่าวที่หลุดลอยจากสายป่าน
ขณะที่นางถูกกระแทกถอยหลังกลับไป มือขวาที่ถือกระบี่ของนางก็เต็มไปด้วยเลือด ซึ่งกระดูกของนางก็กลายเป็นฝุ่น หลังจากนั้นแขนขวาของนางก็แตกกระจายอย่างรวดเร็วในอากาศ มันหายไปทีละนิด
หลังจากนั้นไม่นาน แขนขวาของซีหยูก็หายไปหมด เหลือทิ้งไว้เพียงกองเลือดที่ข้างหลัง
ซีหยูลอยถอยหลังอย่างแรงไกลออกไป. นางกระแทกพื้นอย่างแรงหลังจากชนเข้ากับม่านพลังมิติที่ขังสมาชิกคนสำคัญของตระกูลเทียนหยวน เลือดปะทุจากปากของนางตลอดเวลา
เบื้องหลังองค์ชายเก้ายังมีราชาเทพอีก 2 คนที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในการต่อสู้ เมื่อพวกเขาเห็นองค์ชายเก้าโยนซีหยูมา แสงที่ชั่วร้ายก็กระพริบผ่านดวงตาของพวกเขาคนหนึ่ง เขายกซีหยูด้วยแขนแล้วเขาก็หัวเราะคิกคัก “องค์ชายฉลาดมาก หากต้องการฆ่าผู้หญิงที่งดงามคนนี้ มันก็จะน่าเสียดายจริง ๆ ข้าจะทำตามคำสั่งของท่านและปฏิบัติต่อผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างดี”
“อย่านะ ! ” ใบหน้าของซีหยูเปลี่ยนไปเมื่อนางได้ยินบทสนทนาของพวกเขา ความมุ่งมั่นเต็มเปี่ยมดวงตาของนางในขณะที่นางต้องการจะระเบิดตัวเอง
อย่างไรก็ตาม โม่หยานก็ชี้ไปที่ซีหยูเบา ๆ และปิดกั้นการเพาะบ่มเพาะทั้งหมดของนาง ป้องกันนางจากความคิดที่จะระเบิดตัวเอง จากนั้นเขาจึงหัวเราะ “หญิงงาม เจ้าจะรีบตายไม่ได้ เจ้าได้บ่มเพาะมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา เจ้าคงไม่ได้สนุกกับความรู้สึกของการได้รับความรักจากผู้ชายใช่หรือไม่ ? ไม่ต้องกังวล มันจะเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้ เจ้าจะเข้าใจถึงความสุขที่ได้รับความรักจากผู้ชายคนหนึ่ง เจ้าจะไม่มีวันลืมช่วงเวลานี้ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” เมื่อถึงเวลานั้น มู่หยันเริ่มถอดเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดของซีหยูอย่างอ่อนโยนต่อหน้าทุกคน
เขาไม่ได้ทำอะไรอย่างรวดเร็ว มันช้ามาก แสงที่ชั่วร้ายในดวงตาของเขาส่องสว่างและสว่างขึ้น
ภาพนี้ทำให้ผู้คนในตระกูลเทียนหยวนโกรธเคืองอย่างมาก
อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งหมดไม่มีอำนาจต่อต้านองค์ชายเก้าและราชาเทพของเขา พวกเขาไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ด้วยซ้ำ
ทันใดนั้น มิติหนึ่งพันเมตรเหนือตระกูลเทียนหยวนก็กระเพื่อมเหมือนน้ำ
หลังจากคลื่นกระเพื่อม กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมิติว่างเปล่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...