เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1980

ตอนที่ 1980: ลูกสาวของจักรพรรดิซี (3)

จักรพรรดิซีพุ่งทะยานด้วยจิตสังหาร ใบหน้าของเขามืดครึ้มลงอย่างมากขณะที่เขาวางมือบนไหล่ของซีหยูอย่างอ่อนโยน พลังชีวิตมหาศาลแยกออกจากร่างกายของเขาเข้าสู่ร่างกายของซีหยูด้วยวิธีที่นิ่มนวลมาก

เมื่อได้รับพลังชีวิต ซีหยูผู้ซึ่งเคยอยู่ที่ปากประตูมรณะกลับฟื้นคืนชีวิตในเวลาอันสั้น สีสันแห่งชีวิตปรากฏขึ้นในดวงตาที่อ่อนโรยของนางในขณะที่บาดแผลของนางก็หายเป็นปกติเช่นกัน

แม้แต่แขนขวาที่หายไปก็เริ่มงอกขึ้นมาใหม่

แขนที่ถูกตัดกำลังได้รับการรักษา

ทั้งหมดนี้เป็นพลังอันยิ่งใหญ่ของขั้นบรรพกาล

พลังชีวิตนี้ไม่ได้มากมายเลยสำหรับขั้นบรรพกาล แต่สำหรับซีหยูที่เป็นเพียงขั้นเหนือเทพ นี่เป็นพลังที่สามารถเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของนางได้ มันทำให้นางมีชีวิตที่สอง

องค์หญิงไทอันและชายชราสองคนที่ติดตามไปด้วย เหาะลงมายังตระกูลเทียนหยวน ในขณะนั้นพวกเขาจ้องมองซีหยูด้วยความตกใจ

องค์หญิงไทอันมองซีหยูที่ท่วมเลือดในอ้อมกอดของจักรพรรดินี ความรู้สึกที่นางประสบนั้นหลากหลายมาก หากนางรู้ก่อนหน้านี้ว่ากล่องที่เจี้ยนเฉินมอบให้นางจะเป็นเบาะแสไปสู่ลูกสาวที่หายไปของป้านาง นางจะต้องมอบมันให้กับจักรพรรดินีโดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา

“ข้าไม่อยากเชื่อเจี้ยนเฉินเลย ! ทำไมเขาไม่อธิบายเรื่องสำคัญกับข้าโดยตรง ? ถ้าข้าบอกได้ว่าพี่สาวอยู่ที่ไหนก่อนหน้านี้ นางจะไม่ต้องเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้” องค์หญิงไทอันไม่พอใจเจี้ยนเฉินมาก

สำหรับชายชราสองคนที่มากับจักรพรรดิซี,พวกเขารู้สึกตกใจและไม่อยากจะเชื่อ

ในจักรวรรดิซี ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าจักรพรรดิซีไม่มีบุตร นี่คือข้อเท็จจริงสำหรับสาธารณะชน อย่างไรก็ตาม ตอนนี้จักรพรรดิซีก็มีลูกสาวคนหนึ่ง ซึ่งทำให้พวกเขาทั้งสองประหลาดใจอย่างมาก

ในขณะนี้ราชาศักดิ์สิทธิ์ได้มาถึงตระกูลเทียนหยวนเช่นกัน เขาปกปิดพลังแห่งการมีอยู่ของเขาและไม่เปิดเผยตัวเองจนแทบไม่มีใครรู้สึกถึงการมาถึงของเขา

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเข้าใจสถานการณ์ เขาก็รู้วิธีการปฏิบัติตนและยังคงเงียบสงบ เขาเฝ้ามองจากด้านหนึ่ง มองดูคู่สามีภรรยาและชายชราสองคนอย่างเคร่งเครียด เขากำลังทำจิตใจให้สงบภายใน

เขาไม่ทราบว่าพวกเขาเป็นใคร แต่เขารู้ว่าคนใดคนหนึ่งมีระดับการบ่มเพาะที่เกินกว่าตัวเขาเองอย่างมาก

การมาถึงของขั้นบรรพกาลนั้นทำให้ราชาเทพที่สามารถควบคุมมิติได้หวาดกลัวอย่างที่สุด ใบหน้าของเขาซีดเซียว และเขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะจัดการกับผู้คนจากตระกูลเทียนหยวนอีกต่อไป เขาปล่อยมิติที่ถูกขังทันที

สมาชิกคนสำคัญของตระกูลเทียนหยวนได้รับอิสรภาพคืนมา รวมถึงรุยจิน, หงเหลียน, และเฮยยู่ พวกเขาทั้งหมดรู้สึกเหมือนเพิ่งหนีรอดจากความตาย

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขามองดูจักรพรรดินีที่สวมกอดซีหยู พวกเขาก็พูดอะไรไม่ออก พวกเขายังตกตะลึง

ผู้นำคนก่อนของตระกูลโม่ โม่ซิงเฟิง มีความรู้สึกที่ผสมปนเปกันอย่างมากเมื่อเขามองดูจักรพรรดิและจักรพรรดินี

สำหรับองค์ชายเก้าแห่งจักรวรรดิตะวันโลหิต เขารู้สึกถึงสถานการณ์ที่ล่อแหลม เขาจ้องมองจักรพรรดิและจักรพรรดินีอย่างรอบคอบ อย่างไรก็ตาม สายตาของเขาจ้องมองอยู่ที่เสื้อคลุมมังกรที่จักรพรรดิซีสวม

“เสื้อคลุมมังกรและขั้นบรรพกาล เขาคือ…” ในฐานะบุคคลที่มีอำนาจในจักรวรรดิตะวันโลหิต องค์ชายเก้าก็มีความรู้มากมาย เขามีตำแหน่งสูงกว่าราชาศักดิ์สิทธิ์ในแถบนี้โดยสิ้นเชิง ดังนั้นเขาจึงคาดเดาได้อย่างรวดเร็วถึงตัวตนของจักรพรรดิซีซึ่งทำให้จิตใจของเขาจมดิ่งลง

“ช่างเป็นคนที่ชอบเอาเปรียบเหลือเกิน ! ” จักรพรรดินีตะโกนอย่างเย็นชา นางพยุงซีหยูด้วยมือขวาขณะที่นางใช้อีกมือหนึ่งเหวี่ยงเข้าหาองค์ชายเก้าโดยตรง นางรวบรวมพลังงานและตบหน้าขององค์ชายเก้าอย่างแรง ส่งเขาลอยถอยหลังไปไกล

ฝ่ามือของนางมีพลังพิเศษ ใบหน้าขององค์ชายเก้าครึ่งหนึ่งเปื้อนเลือดขณะที่กรามของเขาแตก เลือดท่วมจนปิดหน้าของเขา

องค์ชายเก้าและการบ่มเพาะอันยิ่งใหญ่ของเขาในจุดสูงสุดของราชาเทพดูเหมือนจะเป็นเพียงแค่เด็กทารกสำหรับจักรพรรดินี เขาไม่สามารถต้านทานได้เลย

ทุกคนในตระกูลเทียนหยวนนั้นตกใจมาก ก่อนหน้านี้พวกเขาใช้พลังของทุกคนทั้งหมดในตระกูล แต่พวกเขาล้มเหลวในการต่อต้านคนขององค์ชายเก้า พวกเขาทำได้แค่เฝ้าดูหายนะที่เกิดขึ้นเท่านั้น

กระนั้นตอนนี้องค์ชายเก้าและคนของเขาที่มีอำนาจมากจนพวกเขาสามารถทำลายตระกูลเทียนหยวนทั้งหมดได้อย่างง่ายดายในสายตาของพวกเขานั้นอ่อนแอเหมือนเด็ก ๆ ต่อหน้าจักรพรรดินี ทุกคนในตระกูลเทียนหยวนรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังฝันเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในสถานการณ์นี้

จักรพรรดินีคุกเข่าลงบนพื้นด้วยเข่าข้างหนึ่งขณะที่นางพยุงซีหยู เลือดของซีหยูย้อมผ้าของนางเป็นสีแดง จักรพรรดินีจ้ององค์ชายเก้าที่นางตบกระเด็นออกไปด้วยจิตสังหาร นางพูดอย่างเย็นชาว่า “นั่นเป็นเรื่องจริงหรือ ? บาดแผลของซีหยูเกิดจากเจ้าจริงหรือ ? เจ้าทำลายแขนของซีหยูจริง ๆ หรือ ? ”

ในขณะนั้น,ซีหยูฟื้นตัวในที่สุดหลังจากได้รับพลังชีวิตอันยิ่งใหญ่ของขั้นบรรพกาล แขนที่หายไปของนางก็กลับฟื้นคืนมาเช่นกัน นางดิ้นและหนีออกจากอ้อมกอดของจักรพรรดินีก่อนที่จะลุกขึ้นยืน นางจ้องมองจักรพรรดินีและจักรพรรดิด้วยความสับสน

จักรพรรดินีมองซีหยูทันที และแสงจ้าในแววตาของนางก็อ่อนลงทันที ดวงตาของนางเต็มไปด้วยแววตาอันอบอุ่นของมารดา ในขณะที่นางถามด้วยความกังวลว่า “เด็กน้อย เจ้ารู้สึกอย่างไร ? ”

“หยูเอ๋อ บอกพ่อมาว่าใครทำให้เจ้าบาดเจ็บ มันไม่สำคัญว่าพวกเขาจะเป็นใครหรืออยู่ในสถานะใด ข้าจะแก้แค้นให้เจ้า ข้าจะไม่ปล่อยให้ใครรอดไปได้” จักรพรรดิซีเข้ามาพยุงซีหยูอย่างระมัดระวังด้วยแขนที่แข็งแกร่งและทนทาน ดวงตาของเขาอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

ซีหยูขยับตัวออกมาจากแขนของจักรพรรดิซีและมองดูจักรพรรดิและจักรพรรดินีด้วยความสับสน นางเดินโซเซไปข้างหลังช้า ๆ ขณะที่พูดเบา ๆ ว่า “พวกท่านเป็นใคร ? ข้า – ข้า – ข้าไม่รู้จักพวกท่าน”