เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2012

ตอนที่ 2012: จักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่า

ยานอวกาศเริ่มเต็มไปด้วยผู้คนอย่างช้า ๆ ผู้บ่มเพาะบางคนยังคงอยู่ในห้องของเขา แต่ก็เดินมาที่ดาดฟ้าของยานอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ทำให้ดาดฟ้าขนาดใหญ่เต็มไปด้วยผู้คนจนแทบจะเคลื่อนไหวไม่ได้

มีหลายคนบาดเจ็บในหมู่พวกเขา เห็นได้ชัดว่าการที่ยานอวกาศหยุดกะทันหันทำให้พวกเขาปะทะกับยานรบแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในห้องของพวกเขา

ในตอนนี้ ดาดฟ้าของยานเต็มไปด้วยเสียงเงียบสงบ มันเงียบราวกับมีคนตาย ทุกคนมองไปที่สัตว์อวกาศที่มีรูปร่างราวกับดาวเคราะห์ที่ลอยอยู่เหนือยานอวกาศ พวกเขาตกตะลึงอย่างมาก

เจี้ยนเฉินกลายเป็นหวาดกลัวอย่างมากเมื่อเขามองไปที่สัตว์อวกาศ หัวใจของเขาดิ่งลงอย่างสมบูรณ์

แม้ว่าเขาจะไม่สามารถรับรู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของสัตว์อวกาศ เนื่องจากค่ายกลรอบ ๆ ยานอวกาศทำให้พวกเขารับรู้ได้ เพียงลมหายใจเดียวก็เพียงพอที่จะพัดพาพวกเขาออกไป

“มันเป็นสัตว์อสูรจักรพรรดิเนบิวล่า เราเจอปัญหาใหญ่แล้วตอนนี้”

ในบรรดาผู้อาวุโสทั้งสามแห่งยานอวกาศ มู่เหอก็เอ่ยขึ้นมา

ใบหน้าของหงโม่ก็หมอง และออกคำสั่งทันที “เปิดใช้ค่ายกลป้องกันทั้งหมด ทุ่มพลังงานทั้งหมดสำหรับค่ายกลสังหารพร้อมกับค่ายกลเคลื่อนย้าย ใช้เหรียญผลึกเสริมให้กับยานอวกาศและเอาพลังที่เหลือทั้งหมดใส่เข้าไปในค่ายกลเคลื่อนย้าย ให้ยานอวกาศใช้ความเร็วสุดเท่าที่จะเป็นไปได้”

“ขอรับ ! ”

จากนั้นราชาเทพที่รับคำสั่งก็ตอบรับอย่างสุภาพและเข้าประจำตำแหน่งเรือทันที

ในเวลาไม่กี่นาที พลังงานอันยิ่งใหญ่ก็ถูกปล่อยออกมาจากตัวยานอวกาศ ตัวยานเปิดใช้งานค่ายกลป้องกันทั้งหมดและผลักดันมันจนถึงขีดสุด

ค่ายกลป้องกันยานอวกาศทรงพลังเป็นอย่างมาก นับประสาอะไรกับขั้นอสงไขย แม้แต่ขั้นบรรพกาลก็ต้องทำการโจมตีหลายครั้งเพื่อที่จะทะลวงมันได้

แม้ว่าการป้องกันของมันจะแข็งแกร่งขึ้น แต่ยานอวกาศก็ใช้พลังงานออกไปจำนวนมากอย่างรวดเร็วเช่นกัน

ไม่นานการป้องกันก็มาถึงขีดสูงสุดของค่ายกล ทันใดนั้นมันก็เร่งความเร็วออกไปอย่างมาก จนผู้คนด้านบนดาดฟ้าต่างก็ล้มลงและยานอวกาศก็พุ่งออกไปด้วยความเร็วแสง

“เปิดใช้งานค่ายกลวาดพลังงาน ทุกคนบนยานอวกาศทุ่มพลังงานดั้งเดิมของเจ้าไปบนดาดฟ้า ไม่ว่าเราจะสามารถหนีมันได้หรือไม่ มันก็ขึ้นกับสิ่งนี้” เสียงของหงโม่ดังออกมาอีกครั้ง คราวนี้เขาพูดกับทุกคนบนยานอวกาศ

ด้วยสิ่งนี้ค่ายกลขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นทันที จากใต้เท้าของพวกเขาไปจนถึงดาดฟ้า

นี่คือค่ายกลวาดพลังงานของยานอวกาศ มันสามารถควบคุมพลังงานค่ายกลทั้งหมดได้

ทุกคนรู้ว่าพวกเขาต้องเผชิญกับวิกฤตินี้ ในช่วงเวลานี้ชีวิตของพวกเขาถูกคุกคาม ทำให้ไม่มีใครลังเลที่จะเทพลังงานดั้งเดิมลงไปในค่ายกลอย่างไม่ยั้ง

พลังงานดั้งเดิมทั้งหมดถูกเทไปยังค่ายกลเคลื่อนย้ายยานอวกาศ ด้วยเหตุนี้ความเร็วของยานอวกาศจึงระเบิดขึ้น ในขณะนั้นมันขยายระยะห่างจากสัตว์อวกาศอย่างมาก

ทันทีที่เห็นอย่างนั้น ผู้คนต่างก็รู้สึกโลง่ใจ พวกเขารู้สึกโชคดี

อย่างไรก็ตามใบหน้าของเขาก็แข็งทื่ออย่างรวดเร็ว การจ้องมองของเขาเต็มไปด้วยความสับสน

ยานอวกาศได้ใช้ความเร็วเต็มที่แล้วและมันก็เร็วมาก อย่างไรก็ตามสัตว์อวกาศก็เคลื่อนไหวเร็วมาก ภายในเวลาไม่ถึงสองวินาที มันก็ตามอยู่ด้านหลัง มันขึ้นมาอยู่เหนือยานอวกาศ ลำตัวสีเข้มและกรงเล็บขนาดใหญ่พอ ๆ กับภูเขาก็ตกลงมา มันตัดผ่านอวกาศและโจมตียานอวกาศพร้อมกับพลังแห่งการมีอยู่ที่น่าสะพรึงกลัว

หงโม่จ้องมองอย่างจะกินเลือดกินเนื้อพร้อมกับเจตนาต่อสู้ที่ทรงพลังออกมาจากร่างกายของเขา เขากล่าวว่า “ถึงแม้ว่าจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่าจะบรรลุถึงขั้นบรรพกาล แต่ดูเหมือนว่าจะเพิ่งบรรลุมาเมื่อไม่นานมานี้ ข้าจะลองดู ถ้าข้าสามารถทำให้มันวุ่นวายและออกไปจากยานอวกาศ

“หงโม่ นั่นเสี่ยงเกินไป….” ผู้อาวุโสอีกสองคนต้องการเกลี้ยกล่อมหงโม่และหยุดพูดไป

ในเวลาต่อมากฏจากขอบเขตตั้งต้นที่ทรงพลังก็กดทับลงมา อวกาศทั้งหมดสั่นสะเทือนอย่างแรง เช่นเดียวกับพลังงานด้านอวกาศแผ่ออกมาจากด้านนอก เห็นได้ชัดว่าหงโม่ได้พุ่งเข้าต่อสู้กับราชาดวงดาวเนบิวล่าแล้ว

เมื่อผู้อาวุโสที่เหลือสองคนกำลังจะออกคำสั่งให้ยานอวกาศ ทันใดนั้นจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่าก็ยกอุ้งเท้าของมันและตวัดไปที่ยาน

แคร่ก !

ค่ายกลป้องกันชั้นที่สองก็แตกออกไป

“โอ้ ไม่ ! ” ใบหน้าของสองผู้อาวุโสบนยานอวกาศก็บิดเบี้ยวอย่างน่ากลัว

“จักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่านั้นทรงพลังเกินไป หนีไม่พ้นแน่ ให้ยารักษาข้าสักหน่อยเพื่อที่จะฟื้นฟูได้เล็กน้อย ข้าจะจัดการจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่าให้กับเจ้า มันอาจมีโอกาสรอดชีวิต” หญิงชรากล่าว

“นี่ ! ” ในเวลานั้นผู้อาวุโสทั้งสองไม่สนใจเกี่ยวกับคุณค่าของยารักษาอีกต่อไป พวกเขาแต่ละคนส่งยารักษาระดับเทพให้กับหญิงชรา

หญิงชราตรวจสอบเม็ดยาก่อนที่จะกินไปอย่างรวดเร็ว

ในตอนนี้อีกเองที่จักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่าก็ใช้กรงเล็บทั้งห้าทำลายค่ายกลป้องกันชั้นสุดท้ายด้วยพลังที่น่าสะพรึงกลัว