เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2013

ตอนที่ 2013: ฆ่าเปิดทาง

การโจมตีของจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่านั้นทรงพลังอย่างมาก ม่านป้องกันอันสุดท้ายแตกเป็นเสี่ยง ๆ ทันที

หากไม่มีม่านป้องกันมันก็เป็นไปไม่ได้ที่ยานอวกาศจะทนต่อการโจมตีที่ทรงพลังของจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่าที่โจมตีด้วยพลังล้วน ๆ เข้ามา รอยร้าวได้ครอบคลุมไปทั่วทั้งยาน

แม้ว่าจะมีค่ายกลสังหารที่ทรงพลังบนยานอวกาศ พวกมันก็ไม่อาจคุกคามใด ๆ ต่อจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่า

“ไป ! ”

เมื่อค่ายกลแตกสลาย เจี้ยนเฉินก็ตะโกนออกมา เขาดึงไคยะและปรมาจารย์เฉินหลงบินออกไปในอวกาศราวกับลูกธนู

ในสายตาของเจี้ยนเฉิน ยานอวกาศทรงพลังมากก็จริง แต่หากเขาอยู่ที่นี่ต่อไป มันจะทำให้พวกเขาเป็นเป้าหมายที่ใหญ่โตและเพิ่มอันตรายมากขึ้นเท่านั้น

ในขณะที่เจี้ยนเฉินออกนอกยานอวกาศ ผู้คนบนดาดฟ้าที่มารวมตัวในปัจจุบันและเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้อย่างชัดเจน พวกเขาทั้งหมดออกไปในทิศทางที่แตกต่างกัน หลายคนต้องจ่ายค่าตอบแทนเป็นจำนวนมากเพื่อที่จะใช้ทักษะในการหลบหนีต่าง ๆ

เจี้ยนเฉินใช้สัมผัสวิญญาณของเขากวาดเข้าไปในฝูงชน เขาพบเด็กหญิง เสี่ยวม่าน นางยังคงหมดสติและอยู่ในอ้อมแขนของจื่อหยุนพี่สาวนาง

เด็กสาวทำให้เจี้ยนเฉินนึกถึงเสี่ยวหลิง ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นเงาของเสี่ยวหลิงทาบทับนาง ดังนั้นเขาจึงลังเลที่จะเห็นเสี่ยวม่านตายที่นี่

อย่างไรก็ตามเมื่อเจี้ยนเฉินต้องการช่วยพวกนางทั้งสองคน เขาก็เห็นป้ายอาคมในมือของจื่อหยุน ทำใช้ผนึกและป้ายอาคมก็ปล่อยพลังงานที่ทรงพลังล้อมรอบจื่อหยุนและเสี่ยวม่านทันที พลังที่น่ากลัวนี้โคจรรอบ ๆพวกนางทั้งสอง

“ป้ายอาคมเคลื่อนย้ายจักรวาล ! ”

หงโม่ที่ต่อสู้กับจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่ารู้สึกถึงพลังนี้และตะโกนออกมาทันที

สายตาของผู้อาวุโสทั้งสอง, หญิงชราและชายหนุ่มในชุดปัก ก็มองลงไปในตอนนี้ ป้ายอาคมเคลื่อนย้ายจักรวาลนั้นมีค่าอย่างยิ่ง พวกมันสามารถเคลื่อนย้ายผู้คนได้ในระยะที่ไกลมากในระดับเดียวกับเคลื่อนย้ายผ่านที่ราบต่าง ๆ มันเป็นสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดสำหรับการหลบหนี แม้ว่าพวกมันจะไม่ทำงานก็ตาม

ชายหนุ่มชุดปักหน้าหมองทันที เขามาหาจื่อหยุนในเวลาเพียงแว่บเดียวและเขายื่นมือไปที่จื่อหยุนที่ดูเหมือนกับจะดักจับได้ทั้งภูมิภาค

อย่างไรก็ตามเขายังช้าเกินไป พื้นที่ที่ถูกแช่แข็งไม่มีผลกระทบกับป้ายอาคมเคลื่อนย้ายมิติ พริบตา จื่อหยุนก็หายตัวไปจากยานอวกาศพร้อมกับเสี่ยวม่าน

เจี้ยนเฉินก็ตกใจเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ด้วยตัวเอง เขามองไปยังจุดที่จื่อหยุนยืนอยู่ก่อนหน้านี้ ก่อนที่จะหันหลังกลับและพุ่งไปยังอวกาศ เขาหนีไปพร้อมกับไคยะและปรมาจารย์เฉินหลง

ในเวลานี้ มีเสียงคำรามที่กึกก้องอยู่ด้านหลัง มันสะเทือนอวกาศรอบ ๆ ตลอดเวลา เนื่องจากเสียงคำรามนี้ทำให้อวกาศได้สั่นสะเทือนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

นอกจากเสียงคำรามของสัตว์อสูรแล้ว มีแรงกดดันจากสัตว์อวกาศออกมานับไม่ถ้วน พวกมันกระจายออกไปเป็นระลอกคลื่น

เจี้ยนเฉิน, ไคยะ, และเฉินหลง ที่หลบหนีอย่างไม่คิดชีวิตไป หันมามองด้านหลังอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาของพวกหรี่ลงทันทีหลังจากที่ทำอย่างนั้นใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

พวกเขามองเห็นลักษณะของจักรพรรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่าที่โจมตียานอวกาศอย่างสมบูรณ์ มันมีขนาดเท่ากับดาวเคราะห์และสีดำเหมือนกับหมึก ดูเหมือนว่ามันจะเป็นประเภทจิ้งจก, มีแปดขา ขณะที่กำลังต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้น 5 คนจากยานอวกาศ

อย่างไรก็ตาม ที่ด้านหลังของจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่ากว้างใหญ่อย่างมาก ในขณะนี้พวกเขากำลังบินลงมาด้านหลังของมัน มีดวงตาสีแดงนับไม่ถ้วนที่จ้องมองไปตามผู้บ่มเพาะที่หลบหนีไปทุกทิศทุกทาง

มีคนไม่น้อยกว่าหนึ่งล้านคน พวกเขาต่างก็มองเห็นสายตานี้และมันก็มีนับไม่ถ้วน พวกมันเหมือนกับฝูงตั๊กแตน