อ่านสรุป ตอนที่ 2060 : เก็บกวาดสวนสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ (2) จาก เทพกระบี่มรณะ โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 2060 : เก็บกวาดสวนสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ (2) คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายแฟนตาซี เทพกระบี่มรณะ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 2060 : เก็บกวาดสวนสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ (2)
“เฉินหลง เจ้าจัดการกับค่ายกลปิดกั้นสวรรค์และเราจะทำลายค่ายกลกัน เราต้องรวดเร็วให้ได้มากที่สุดและเก็บเอาสมบัติสวรรค์กลับไปให้มากที่สุดก่อนที่คนอื่น ๆ จะกลับมา” เจี้ยนเฉินเร่ง สมบัติสวรรค์พวกนี้มีค่าต่อเขาอย่างมาก พวกมันมีค่าเท่ากับเงินทองจำนวนมาก มันจะส่งผลต่อบทบาทของเขาในการไปยังที่ราบอัคคีฟ้าและที่ราบน้ำแข็งขั้วโลก
ด้วยหอคอยอนัตตานี้ พวกเขาสามารถทำลายค่ายกลได้เร็วกว่าเดิมหลายเท่า ค่ายกลที่ตอนแรกใช้เวลากว่า 20 ชั่วโมงในการทำลาย ตอนนี้กลับใช้เวลาแค่เพียง 4 ชั่วโมงเท่านั้น
วิธีของพวกเขาในการทำลายค่ายกลก็ง่ายดาย ค่ายกลทุกอันจะถูกล้อมด้วยค่ายกลปิดกั้นสวรรค์ไว้ก่อนเพื่อตัดแหล่งพลังงาน จากนั้นพวกเขาก็จะโจมตีมันด้วยหอคอยอนัตตาไป 1 ครั้งซึ่งจะทำให้พลังงานของมันหายไปเจ็ดถึงแปดส่วน พลังงานที่เหลือจะถูกลบไปด้วยการโจมตีจากเจี้ยนเฉิน, ไคยะและเสี่ยวเจิ้ง
“น่าเสียดายที่ข้าไม่อาจจะควบคุมพลังของหอคอยอนัตตาทั้งหมดได้ ดังนั้นข้าจึงไม่อาจจะใช้มันฟาดใส่ค่ายกลเป็นครั้งที่สองได้ ไม่งั้นแล้วเราคงทำลายค่ายกลได้ในเวลาไม่กี่อึดใจ เราคงเพิ่มความเร็วขึ้นมาได้อย่างมาก” เจี้ยนเฉินมองไปยังหอคอยที่เสียหายในมือที่หดขนาดลงมาเท่ากับฝ่ามือพร้อมกับรู้สึกเสียดาย
ต่อมาทั่งสี่คนก็ยุ่งอยู่กับการรวบรวมสมบัติสวรรค์ พวกเขาลืมเลือนเวลาและเอาแต่เก็สมบัติสวรรค์อยู่ทั้งวัน ผลก็คือเวลาแค่ 1 เดือน พวกเขาก็เก็บสมบัติสวรรค์ระดับเทพในขั้นต่าง ๆ ไปหลายร้อยชิ้น
ระหว่างนั้น ไคยะ, เฉินหลงและเสี่ยวเจิ้ง ต้องพักอยู่หลายครั้งเพราะการใช้พลังดั้งเดิมที่มากเกินไป พวกเขาใช้เหรียญผลึกขั้นสูงสุดเพื่อการฟื้นฟูพลัง
มีแค่เจี้ยนเฉินที่เหมือนจะไม่หมดแรงเลยแม้แต่น้อย เพราะการที่เขาบ่มเพาะพลังบรรพกาลซึ่งใช้ไปเพียงน้อยนิด เขารู้สึกหมดแรงก็ตอนที่จุดบรรพกาลในตันเถียนนั้นหดขนาดลงเล็กน้อยหากเทียบกับแต่ก่อน
“เฮ้อ โชคร้ายจริง ๆ มันมีราชาเทพมากมายแต่พวกนั้นต่างก็พ่ายแพ้ให้กับขั้นเหนือเทพ และปล่อยให้ขั้นเหนือเทพผู้นี้ได้รับมรดกของขั้นบรรพกาลไป”
“ใช่ มันยากที่จะรับความจริงนี้ได้ มรดรกจากผู้ที่อยู่ขั้นบรรพกาล แม้ว่าเราจะไม่ได้มันมาแต่อย่างน้อยหากราชาเทพคนอื่นได้ไปก็ยังพอรับได้ แต่นี่กลับตกเป็นของขั้นเหนือเทพ”
“แต่ขั้นเหนือเทพผู้นั้นก็ไม่ธรรมดา มรดกนั้นใช่ว่าจะได้มาง่าย ๆ มันมีราชาเทพหลายคนที่ยังอยู่ภายนอก ทันทีที่นางออกมา พวกนั้นคงไม่ปล่อยนางไปแน่”
“นั่นไม่สำคัญอีกต่อไป พรสวรรค์ที่เรามีนั้นจำกัด เราไม่อาจจะเทียบเคียงกับพวกระดับสูงได้ มันคงเป็นเรื่องไกลตัวที่จะได้รับมรดกของผู้ที่อยู่ขั้นบรรพกาลมา มันจะดีกว่าหากเรอยู่ที่สวนและเก็บเอาดอกไม้แห่งวิถีเพื่อที่เราจะได้เตรียมตัวทะลวงผ่านขึ้นไปยังขอบเขตตั้งต้นในอนาคต”
ตอนนั้นเองชายหญิงกว่า 5 คนที่สวมชุดคล้ายกันได้เดินออกมาภายนอกพร้อมกับพูดคุยกัน พวกเขาต่างก็มุ่งหน้าตรงกลับไปที่สวน
แต่ไม่นานทั้งห้าคนก็ต้องตะลึงเมื่อมองไปภายหน้า
สิ่งที่พวกเขาเห็นคือหอคอยที่สูงกว่า 10 เมตรลอยอยู่บนฟ้า หอคอยนี้ได้รับความเสียหายและ 9 ชั้นนั้นเต็มไปด้วยรอยกระบี่ มันแทบจะพังจนถึงจุดที่ไม่อยู่ในสภาพเดิมอีก
แต่แม้ว่าหอคอยนี้จะเสียหาย แต่มันก็ยังแผ่พลังอันแข็งแกร่งออกมากดดันทั้งห้าคนอย่างมากจนพวกนั้นแทบจะหายใจกันไม่ได้
ตูม !
“ที่ราบอัคคีฟ้า ? พวกเจ้ามาจากที่ราบอัคคีฟ้ารึ ? ” เจี้ยนเฉินแปลกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น
ชายวัยกลางคนเองก็แปลกใจกับท่าทีของเจี้ยนเฉิน เขายิ้มออกมา “ถูกต้อง เรามาจากที่ราบอัคคีฟ้า เจ้าเองก็มาจากที่ราบอัคคีฟ้ารึ ? ”
“ข้าไม่ได้มาจากที่นั่นแต่ข้ามีคนสนิทที่นั่น” เจี้ยนเฉินพูดพร้อมกับแววตาที่ดูสั่นไหว
ชายวัยกลางคนหัวเราะออกมา “ดูเหมือนว่ามันจะเป็นวาสนาที่พาเรามาพบกัน สหาย เมื่อมรดกของผู้ที่อยู่ขั้นบรรพกาลมีเจ้าของแล้ว คนที่ออกจากที่นั่นต้องกลับมายังสวนนี้ในไม่ช้า เจ้าไม่ได้มีเวลาเหลือมากนัก” จากนั้นชายวัยกลางคนก็เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “เหลือเวลาไม่มาก แม้ด้วยความแข็งแกร่งที่เจ้ามีกับสมบัติทำลายค่ายกลนั่น แต่สมบัติสวรรค์ที่เก็บได้ก็มีจำกัด เราจะช่วยเจ้าทำลายค่ายกลพวกนี้ เราแค่ต้องการดอกไม้แห่งวิถีดอกหนึ่ง”
“ตกลง ! ” หลังจากที่ลังเลไปสักพัก เจี้ยนเฉินก็ตอบตกลง เหตุผลหนึ่งก็เพราะพวกนี้มาจากที่ราบอัคคีฟ้า ดังนั้นเขาก็สามารถเรียนรู้เกี่ยวกับนิกายเต๋าเสียงสวรรค์จากพวกนี้ได้ อีกเหตุผลคือพวกเขาไม่มั่นใจว่าจะป้องกันไม่ให้ทั้งห้าคนหนีไปได้ ตราบใดที่มีคนหนึ่งหนีไปได้ มันก็ต้องเกิดปัญหาขึ้น
หลังจากนั้นด้วยการสมทบจากราชาเทพทั้งห้า พวกเขาก็ทำลายค่ายกลได้เร็วยิ่งกว่าเดิม สี่ชั่วโมงตอนแรกลดมาเหลือเพียง 1 ชั่วโมง แค่เพียงครึ่งวันพวกเขาก็ทำลายค่ายกลไปได้หลายสิบอัน
แต่เพราะมีคนนอกเข้ามาเพิ่ม ทั้งเจี้ยนเฉินและไคยะก็เพิ่มความระวังขึ้นมา พวกเขายั้งพลังเอาไว้อยู่ในขั้นราชาเทพช่วงต้น
“ช่างเป็นค่ายกลที่แข็งแกร่งจริง ๆ มันสามารถตัดการเชื่อมต่อของค่ายกลได้และกันไม่ให้มีพลังจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน เข้ามาเพิ่มเติมได้” ราชาเทพทั้งห้าจากนิกายเมฆขาวทึ่งกับค่ายกลของปรมาจารย์เฉินหลง แต่เมื่อพวกเขาเห็นหอคอยอนัตตา พวกเขาก็เริ่มแสดงความต้องการและความโลภที่มีในใจออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...