เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2067

ตอนที่ 2067 : ดวงจันทร์เนปจูน (3)

แต่จื่อหยุนกลับยิ้มออกมา สีหน้านางเต็มไปด้วยความขมขื่นและสิ้นหวัง เสี่ยวม่านจะหนีไปได้ยังไงด้วยความแข็งแกร่งที่นางมี ? นางถึงกับตายได้จากคลื่นพลังเพียงเล็กน้อยภายในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน ยิ่งกว่านั้นนี่ก็เป็นชั้น 9 การจะออกไปนั้นนางต้องผ่านโลกภูเขาไฟที่ชั้น 8 ไป เสี่ยวม่านจะผ่านที่อันตรายแบบนั้นได้ยังไงเมื่อนางบินไม่ได้ ?

“อาจารย์ อาจารย์หญิง ศิษย์คนนี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว ทำไมท่านถึงให้ข้าพาเสี่ยวม่านเข้ามาในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนด้วย ? หากเสี่ยวม่านไม่ได้มาที่นี่ด้วย มันคงไม่เกิดอะไรขึ้น แต่ข้าพาเสี่ยวม่านมายังเส้นทางที่ไม่อาจจะย้อนกลับได้” จื่อหยุนคิดและนึกถึงคำสั่งของอาจารย์ทั้งสองก่อนที่พวกเขาจะสิ้นใจ

“ไม่ พี่จื่อหยุน อย่าพูดเช่นนั้น มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับท่าน ไม่มีอะไรจะเกิดขึ้นกับท่านได้” เสี่ยวม่านประคองตัวจื่อหยุนเอาไว้แล้วพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด

“ฮ่าฮ่า ข้ารู้ว่าเจ้าคงทนได้ไม่นานนัก เจ้าจบสิ้นแล้ว” ตอนนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากไกล ๆ ราชาเทพช่วงปลายหลายคนบินเข้ามาด้วยความเร็วแสงและมองมายังจื่อหยุนด้วยความตื่นเต้น

“ส่งทุกอย่างที่เจ้าได้มาจากบ้านนั้นมา ไม่งั้นตาย ! ” ราชาเทพช่วงปลายคนหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา

“พวกคนชั่ว ข้าไม่ให้พวกเจ้าทำร้ายพี่จื่อหยุนหรอก ! พวกเจ้าไม่ได้มรดกนั่นไปเพราะพวกเจ้าไม่มีความสามารถพอ มันไม่ใช่ความผิดของพี่จื่อหยุน” เสี่ยวม่านมายืนอยู่ตรงหน้าจื่อหยุนพร้อมกับกางแขนออก นางกัดฟันแน่นพร้อมกับน้ำตามที่ไหลอาบออกมา นางมองไปยังเหล่าราชาเทพที่ไล่ตามพี่สาวนางมา สายตาของนางเต็มไปด้วยความแค้น

“เด็กน้อย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า ออกไปเล่นที่อื่นซะ” ราชาเทพคนหนึ่งมองไปที่เสี่ยวม่านราวกับว่านางเป็นแค่มดก่อนจะแผ่พลังของตัวเองไปเล็กน้อย ทันใดนั้นมันก็ทำให้เสี่ยวม่านบาดเจ็บสาหัสจนกระอักเลือดและกระเด็นออกไป

“เสี่ยวม่าน ! ” จื่อหยุนร้องอุทานออกมา นางไม่สนใจร่างกายที่อ่อนแอของตัวเอง นางรีบบินไปรับเสี่ยวม่าน ทันที

เสี่ยวม่านนอนอยู่ในอ้อมแขนของจื่อหยุนด้วยใบหน้าที่ซีดและกระอักเลือดออกมา ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเจ็บปวด นางอ่อนแอเกินไป แค่เศษเสี้ยวพลังจากราชาเทพก็เป็นภัยร้ายแรงต่อตัวนาง

ใจของจื่อหยุนแทบจะขาดเมื่อเห็นสภาพของเสี่ยวม่าน นางรู้สึกขมขื่นและบอกกับเหล่าราชาเทพ “พวกเจ้าต้องการมรดกของขั้นบรรพกาลไม่ใช่หรือไง ? ข้าจะยกมันให้กับเจ้าแต่อย่าทำร้ายเสี่ยวม่าน ไม่งั้นข้าจะไม่ให้อะไรกับเจ้า แม้ว่าข้าจะต้องตายก็ตาม “

“มันคงดีหากเจ้าให้การร่วมมือ แต่คนข้างหลังจะตามมาในไม่ช้า ! เราต้องไปที่อื่น ทุกคน พวกเจ้าคิดว่ายังไง ? ” ราชาเทพแขนเดียวพูดขึ้นก่อนจะมองไปยังราชาเทพคนอื่น ๆ เขาเหมือนจะขอร้องพวกนี้ซึ่งชัดแล้วว่าพวกนี้ไม่ได้มาด้วยกัน

ตอนนั้นเลือดของเสี่ยวม่านเปียกชุ่มเสื้อผ้าของนาง เลือดไหลผ่านเสื้อผ้าจนลุ่ม ตอนที่เลือดไหลผ่านจี้หยกของนาง มันก็มีพลังลึกลับปรากฏขึ้นที่จี้หยก แต่คนที่นั่นไม่อาจจะรับรู้ได้ อันที่จริงแม้แต่ผู้ที่อยู่ขอบเขตตั้งต้นก็ยังยากที่จะรับรู้ถึงมันได้

พลังนี้อ่อนแรงอย่างมาก มันอ่อนซะจนขยายตัวไปได้แค่ 3 เมตร แต่ตอนที่พลังนี้ปรากฏขึ้นมา มันทำให้พื้นดินของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนที่สงบนิ่งมาหลายปีกลับสั่นไหวอย่างรุนแรง ทั้งชั้น 9 สั่นไหวราวกับกำลังเกิดแผ่นดินไหวขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นกัน……”

“การสั่นไหวที่รุนแรงแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์ของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน…”

“ใช่การต่อสู้ระหว่างราชาเทพระดับสูงสุดหรือไม่…”

“เป็นไปไม่ได้ พระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนนั้นคือวัตถุเทพที่น่าประทับใจ นี่ไม่ต้องนับราชาเทพเลย แม้แต่พวกขอบเขตตั้งต้นก็ไม่อาจะทำให้เกิดการสั่นไหวแบบนี้ได้ตอนที่สู้อยู่ที่นี่ ….”