เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2071

ตอนที่ 2071 : การคุ้มครองจากโลก (1)

ปราณกระบี่ส่องแสงประกายราวกับสายฟ้าที่ส่องสว่างทั่วทั้งท้องฟ้าในยามค่ำคืน มันยิงออกมาแฝงไปด้วยความรุนแรงแห่งพลังบรรพกาลและความคมแห่งกฎของกระบี่ มันไปถึงตรงหน้าราชาเทพในเสี้ยวพริบตา

มันรวดเร็วอย่างมาก ปราณกระบี่จากวัตถุเซียนขั้นสูงสุดของเจี้ยนเฉินนั้นทรงพลังเหนือกว่าของราชาเทพช่วงต้น มันเพียงพอที่จะเป็นภัยต่อชีวิตราชาเทพช่วงปลายได้

สายตาของราชาเทพช่วงปลายหรี่ลงมองไปยังการโจมตีนี้ ตอนนั้นเขากลัวอย่างมาก ไม่ใช่แค่ปราณกระบี่นี้รวดเร็วแต่มันยังมุ่งเป้ามายังตัวตนของเขา ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะหลบได้ เขาต้องรับมันไว้

ตอนวิกฤตนั้นเองราชาเทพได้ตะโกนออกมาพร้อมกับพลังของกฎแห่งไฟที่อัดแน่นรวมกัน ไฟปะทุขึ้นมารอบตัวเขาจนกลายเป็นวงแหวนไฟก่อนจะกลายเป็นมังกรไฟทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าระเบิดพลังของมันออกมา

ทันใดนั้นท้องฟ้าก็ถูกย้อมเป็นสีแดง มันผสมรวมกันกับแสงสีขาวจากปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉิน อุณหภูมิโดยรอบเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนทรายและหินที่พื้นละลายกลายเป็นลาวา

มังกรไฟและปราณกระบี่เข้าปะทะกับจนเกิดเสียงดังสนั่น การโจมตีทั้งสองสลายหายไปในอากาศพร้อมกับปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉินที่ถูกกลืนกินไปโดยเปลวไฟ

ถ้านี่เป็นการต่อสู้ว่าด้วยเรื่องกฎเพียงอย่างเดียว เป็นธรรมดาที่เจี้ยนเฉินจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ยังไงซะเขาก็ขึ้นมาถึงระดับความสำเร็จขั้นกลางของจิตวิญญาณกระบี่ไม่นานมานี้เองซึ่งเท่าเทียมกับราชาเทพช่วงต้น แม้ว่ากฎแห่งกระบี่นั้นจะเป็นกฎที่รู้กันกว่ามีพลังโจมตีมากที่สุด แต่มันก็ไม่อาจะทดแทนความต่างและเทียบเท่ากฎแห่งไฟของราชาเทพช่วงปลายได้

แต่ปราณกระบี่ของเขาไม่ได้มีแค่พลังของกฎแห่งกระบี่ มันยังมีพลังบรรพกาลอยู่ด้วย

หลังจากที่ปราณกระบี่สลายไป พลังบรรพกาลภายในก็พุ่งออกไปต่อราวกับลูกศร มันไม่ได้ช้าลงเลยแม้แต่น้อย

มันพุ่งตัดผ่านท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเปลวไฟและพุ่งทะลุหน้าผากของราชาเทพช่วงปลายโดยอยู่ในรูปลำแสงสีดำที่พุ่งผ่านไปด้วยความเร็วแสง ลบวิญญาณของเขาทิ้ง

ราชาเทพคนอื่น ๆ โดยรอบต่างพากันตะลึงงันกับสิ่งที่เห็น หลังจากนั้นสายตาที่พวกเขามองมายังเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไป

ตอนนั้นไม่มีใครกล้าประมาทเจี้ยนเฉินอีกต่อไปหลังจากที่เขาได้แสดงพลังอันน่าทึ่งนี้ออกมา หลายคนมองมาที่เขาด้วยความกลัว บางคนตะลึง

ราชาเทพช่วงต้นกลับฆ่าราชาเทพช่วงปลายได้อย่างง่ายดาย ทุกคนต่างทั้งแปลกใจและกลัวในพลังของเขา

การฆ่าราชาเทพช่วงปลายได้นี้เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเจี้ยนเฉิน เขาไม่ได้มองไปยังราชาเทพที่ตายด้วยซ้ำ เขากลับมองไปยังกระบี่ในมือแทน แม้ว่ามันจะไม่สมบูรณ์แต่มันก็เพียงพอสำหรับเขาในตอนนี้

เจี้ยนเฉินแปลกใจและพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้เรื่องนั้นไม่สำคัญ ไว้ค่อยคุยกันหลังจากที่กลับไปยังที่ปลอดภัยได้”

“ในโลกที่คนแข็งแกร่งเป็นสิ่งสำคัญ มีแค่พวกที่เหมาะสมเท่านั้นที่จะอยู่รอด มันเกิดเรื่องเช่นนี้อยู่ตลอดบนโลก มันต้องมีเหตุผลว่าทำไมเจ้าถึงต้องการช่วยพวกเขา” ไคยะพูดด้วยสีหน้าจริงจัง นางยืนนิ่งไม่คิดจะช่วยเหลือผู้ใด

“ย้อนกลับไปบนยานอวกาศ ข้าเห็นเงาของเสี่ยวหลิงบนตัวเสี่ยวม่าน เหตุผลนี่เพียงพอรึไม่ ? ” เจี้ยนเฉินตอบกลับ

ไคยะพยักหน้าและไม่ได้ตอบกลับอะไร นางหันกลับแล้วโผล่มาอยู่ข้าง ๆ จื่อหยุน ก่อนจะอุ้มนางขึ้นแล้วจากไป ทันใดนั้นนางก็ตะลึงตอนที่นางเห็นเสี่ยวม่าน จากนั้นนางก็มองไปยังโลกรอบตัวนางด้วยความสับสน

นี่เพราะนางรู้สึกแปลก ๆ ราวกับว่าเสี่ยวม่านจะเชื่อมต่อกับโลกของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน

เจี้ยนเฉินได้โผล่มาตรงหน้าเสี่ยวม่าน ตอนที่เขากำลังจะอุ้มตัวเสี่ยวม่านขึ้น เขาก็ถูกสูบเข้าไปในความมืดมิด ไม่ใช่แค่มองไม่เห็นด้วยสายตาของราชาเทพแต่การรับรู้วิญญาณก็ได้รับผลกระทบไปด้วย

“กฎแห่งความมืดมิด ! ” สายตาของ เจี้ยนเฉินเย็นชาขึ้นมา เขารู้ว่าราชาเทพรอบ ๆ คงไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ