เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2072

ตอนที่ 2072: การคุ้มครองจากโลก (2)

ความรู้สึกเจ็บปวดที่แทงมาที่หน้าผากของเขาอย่างเงียบ ๆ สายตาเขาแสดงความเย็นชาออกมา ผู้ที่ลอบโจมตีเขาต้องการที่จะสังหารเขาในคราวเดียว

คนที่ได้โจมตีเจิ้ยนเฉินนั้น เขาเป็นราชาเทพช่วงปลาย ตัวเขาห่อหุ้มไปด้วยกฎแห่งความมืดซึ่งส่งผลกระทบต่อการมองเห็นและการรับรู้วิญญาณ หากราชาเทพช่วงกลางต้องเผชิญกับการลอบโจมตี พวกเขาอาจจะตายโดยการโจมตีเพียงครั้งเดียว น่าเสียดายที่ฝ่ายตรงข้ามของเขาคือเจี้ยนเฉิน

ในช่วงเวลานั้นเองวัตถุเซียนขั้นสูงสุดของเจี้ยนเฉินที่เพิ่งได้มาก็แทงออกไปอย่างรวดเร็ว

ฉัวะ ! !

การโจมตีของเจี้ยนเฉินนั้นมีรวดเร็วอย่างมาก มันรวดเร็วดุจสายฟ้าอย่างแท้จริง ด้วยแสงที่ส่องประกายออกมา มันแฝงไปด้วยความลึกลับของเส้นทางแห่งกระบี่ราวกับว่ามันกลมกลืนไปกับความมืด มันพุ่งชนเข้ากับปลายหอกดำอย่างเงียบงัน

เขาโจมตีออกไปโดยใช้การรับรู้ของตน แต่ปลายกระบี่นั้นกลายชนเข้ากับปลายหอกดำอย่างแม่นยำ เสียงเหล็กเสียดสีกันดังขึ้น คลื่นพลังงานของกฎแห่งความมืดและปราณกระบี่ซึ่งอัดแน่นไปด้วยพลังบรรพกาลได้ปะทุขึ้นมาจนทำให้ความมืดรอบ ๆ สั่นไหวอย่างรุนแรง

แต่หลังจากการโจมตีนี้หอกดำก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่เหลือพลังงานแม้แต่น้อย ในความมืดมิดที่ส่งผลถึงการรับรู้วิญญาณ แม้แต่เจี้ยนเฉินก็ไม่อาจจะหาตำแหน่งของอีกฝ่ายได้

เขาไดแต่ใช้สัญชาตญาณล้วน ๆ แต่ปลายกระบี่ชนกับปลายหอกแหลมสีดำอย่างแม่นยำ ด้วยการกระทบของโลหะทำให้คลื่นกระแทกพลังงานที่บรรจุกฎแห่งความมืดและปราณกระบี่ที่ควบแน่นจากพลังบรรพกาลปะทุขึ้นทำให้เกิดความมืดรอบตัวสั่นอย่างรุนแรง

ซึ่งหลังจากการปัดป้องหอกสีดำก็ได้จางหายไปอย่างสมบูรณ์โดยไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ ในความมืดมิด ซึ่งความรู้สึกสัมผัสวิญญาณก็ไม่สามารถตรวจเจอแม้แต่ เจี้ยนเฉิน ก็ไม่สามารถหาที่ตั้งของบุคคลนั้นได้

เจี้ยนเฉินยืนนิ่งพร้อมกับคิ้วขมวด เขาราวกับภูเขาที่ไม่อาจจะสั่นไหวได้

เขารู้ว่าเขาได้เจอกับนักฆ่าที่แข็งแกร่ง มิตินี้ห่อหุ้มไปด้วยกฎแห่งความมืดซึ่งเท่ากับขอบเขตของศัตรู นักฆ่านี้เคลื่อนไหวได้ราวกับน้ำและควบคุมที่นี่ได้ทั้งหมด

สำหรับเจี้ยนเฉินแล้ว ราวกับเขาติดอยู่ในโคลนซึ่งเขาต้องตอบสนองกับทุกอย่างและไม่อาจจะเริ่มโจมตีก่อนได้ หากนักฆ่าเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด เขาก็ไม่อาจจะรับรู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ไหน

เจี้ยนเฉินแค่นเสียงเย็นชาออกมา แสงสีทองบนตัวเขาสั่นไหวพร้อมกับปราณกระบี่ต้าหลัวที่อัดแน่น

ไม่ว่าปราณกระบี่จะเคลื่อนที่ผ่านไปที่ไหน ความมืดมิดจะถูกเปิดออกแต่ไม่นานกฎแห่งความมืดก็เติมเต็มที่นั่นอีกครั้ง

แต่ตอนที่เจี้ยนเฉินโจมตีออกไป หอกสีดำก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง มันเงียบงันเหมือนกับครั้งก่อนที่พุ่งเข้าใส่ท้ายทอยของเจี้ยนเฉินด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

เจี้ยนเฉินหันกลับไป แม้ว่เขาจะไม่อาจจะมองเห็นหรือใช้การรับรู้วิญญาณได้ แต่สัญชาตญาณในการต่อสู้ที่น่ากลัวของเขาและประสบการณ์ในการต่อสู้ของเขาที่สะสมมาตลอดนั้นทำให้เขารู้ถึงวิถีของหอกนี้ได้อย่างแม่นยำ มือของเขากางออกและพุ่งออกไปโดยเคลือบด้วยพลังบรรพกาล เขาจับหอกสีดำนั้นได้ทันที

หอกสีดำนั้นแหลมคมอย่างมาก มันสามารถแทงทะลุร่างบรรพกาลได้อย่างง่ายดาย แผลที่ได้คงลึกและทำให้เสียเลือดได้อย่างง่ายดาย

แต่เจี้ยนเฉินไม่ได้สนใจมือตัวเอง ร่างบรรพกาลทำให้เขามีร่างกายที่แข็งแกร่ง การบาดเจ็บเล็กน้อยแบบนี้ไม่ได้หนักหนาอะไร ตอนที่เขาจับหอกดำนั้นไว้ เขาก็ได้แทงกระบี่ในมือขวาออกไปด้วย

เจี้ยนเฉินจับหอกไว้ด้วยมือข้างหนึ่งและใช้มืออีกข้างโจมตี การเคลื่อนไหวทั้งสองนี้เกิดขึ้นพร้อมกันจนไม่เปิดโอกาสให้ศัตรูได้ถอย