เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2077

ตอนที่ 2077 : รับมือกับวัตถุเทพ (2)

สำหรับราชาเทพหลายคนแล้ว วัตถุเทพคือสิ่งที่พวกเขาฝันถึง มันถือว่าเป็นของในตำนานเพราะมันยากอย่างมากที่จะพบเห็นได้แม้เพียงสักชิ้นหนึ่ง เมื่อปรมาจารย์ชูเผยวัตถุเทพของตนเองออกมา เขาก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนทันที ราชาเทพหลายคนได้มองไปยังปรมาจารย์ชูด้วยสายตาสั่นไหวพร้อมกับความโลภที่ก่อตัวขึ้นมาในใจ แต่หลังจากที่เทียบความแข็งแกร่งดูแล้ว พวกเขาก็ได้แต่ข่มความโลภของตัวเองเอาไว้

ในสายตาพวกเขาแล้ว เจี้ยนเฉินนั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งและน่ากลัว ถ้าราชาเทพช่วงสูงสุดของบัลลังก์ราชาเทพยังไม่ใช่คู่มือของเจี้ยนเฉิน มันคงยากที่จะหาใครเป็นคู่มือของเขาได้ แต่ตอนนี้ทุกคนเชื่อว่าปรมาจารย์ชูแข็งแกร่งกว่าเจี้ยนเฉินมากเมื่อมีวัตถุเทพในมือ

“เจี้ยนเฉิน คงจบสิ้นแน่ในคราวนี้…”

“ไม่มีราชาเทพคนไหนที่ทนพลังของวัตถุเทพได้ เขาต้องตายแน่…”

“ข้าหวังว่าคนที่ชื่อปรมาจารย์ชูนั้นจะไม่ทำเกินไป เขาน่าจะทิ้งอะไรไว้ให้พวกเราบ้าง….”

ราชาเทพทุกคนต่างก็พากันถอนหายใจ ไม่มีใครเชื่อว่าเจี้ยนเฉินจะเป็นคู่ต่อสู้ของปรมาจารย์ชูได้ ยังไงซะวัตถุเทพก็ไม่อาจจะประมาทได้ แค่การปรากฏตัวของวัตถุก็ทำให้พวกราชาเทพยากที่จะหายใจได้ มันมีใครบ้างในหมู่ราชาเทพที่จะสู้กับมันได้ ?

ในอึดใจเดียวพายุสีดำก็กลืนกินเจี้ยนเฉินเข้าไป มันหมุนวนรอบตัวเจี้ยนเฉินด้วยพลังอันน่ากลัวที่เพียงพอจะฉีกดินจากพื้นและตัดเขาเป็นชิ้น ๆ ได้ ไม่ใช่แค่กันไม่ให้เจี้ยนเฉินหนี แต่แสงรอบตัวของเจี้ยนเฉินก็หม่นลงเพราะลมสีดำนี้เช่นกัน เสื้อผ้าของเขาฉีกขาดในเต็มไปด้วยรอยเฉือนในเสี้ยววินาที

พายุนี้น่ากลัวอย่างมาก แม้แต่ร่างบรรพกาลของเจี้ยนเฉินก็ยังยากจะทนมันได้ รอยตัดนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นบนผิวของเขาพร้อมกับฉีกขาดออก เลือดบรรพกาลไหลออกมาทำให้ร่างของเขาโชกไปด้วยเลือดในทันที

หยุนซินที่อยู่ข้างกายองค์ชายห้าเริ่มกังวลเมื่อนางเห็นว่าเจี้ยนเฉินบาดเจ็บสาหัสแบบนี้ตั้งแต่ต้น นางขอร้องออกมา “องค์ชายห้า เจี้ยนเฉินเคยช่วยชีวิตข้าไว้ เพื่อข้าแล้วโปรดปล่อยเจี้ยนเฉินไป ตราบใดที่ท่านปล่อยเจี้ยนเฉินไป ข้าจะไม่ลืมความเมตตาของท่านไปตลอดชีวิต”

สายตาขององค์ชายห้าดูเย็นชาขึ้นมาเมื่อได้ยินแบบนั้น ไม่ใช่แค่คำขอร้องของหยุนซินไม่ได้ผล แต่ยังทำให้ความอาฆาตที่เขามีต่อเจี้ยนเฉินนั้นเพิ่มขึ้นอีกด้วย

“ข้าให้โอกาสเจี้ยนเฉินแล้วแต่เขาไม่ฉลาดพอ ความตายคือบทลงโทษสถานเบา” องค์ชายห้าพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา

สายตาของหยุนซินแสดงความสิ้นหวังออกมา นางมองไปยังผู้คนข้างกายองค์ชายห้าและคิด “เจี้ยนเฉิน ข้าไม่ใช่คนที่จะมองข้ามบุญคุณ ข้าจะจำบุญคุณที่เจ้ามีให้กับข้า หากเจ้าตายในวันนี้ ข้าสาบานว่าจะแก้แค้นให้เจ้าในอนาคต”

ด้านหลังนั้น หยุนเหลียนชิงแอบถอนหายใจ ในบรรดาราชาเทพของครอบครัวหยุน เขาเป็นมิตรกับเจี้ยนเฉินที่สุด แต่เขาไม่อาจจะทำอะไรได้เลยในตอนนี้

“ดูเหมือนว่าวัตถุเทพจะไม่ได้ดีเด่อะไร ! ”

ตอนนั้นเจี้ยนเฉินที่ถูกขังอยู่ในพายุสีดำและหลายคนเชื่อว่าเขาคงทนได้ไม่นานนัก เขาได้ตะโกนออกมาอย่างเย็นชา กระบี่ในมือเขาจู่ ๆ ก็เปล่งแสงออกมาและเปลี่ยนเป็นลำแสงขนาดใหญ่ที่เขากวัดแกว่งออกมา

ปราณกระบี่เข้มข้นราวกับเมฆฝนที่ขยายตัวไปทั่วท้องฟ้า มันแฝงไปด้วยพลังบรรพกาลที่ทรงพลัง

ตูม !

ปราณกระบี่ปะทะเข้ากับพายุสีดำ เมื่อพลังทั้งสองปะทะกัน พวกมันก็สร้างเสียงดังสนั่นขึ้นมา เจี้ยนเฉินใช้โอกาสนี้สลัดตัวออกจากพายุสีดำเพื่อก้าวออกมาจากพายุ

แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะตัวโชกเลือดและอยู่ในสภาพน่าอดสู แต่ก็มีแค่เจี้ยนเฉินที่รู้ว่าแผลของเขานี้เป็นแค่รอยขีดข่วน พวกมันไม่ได้ตัดไปถึงเส้นเอ็นหรือกระดูกของเขา

ยังไงซะเขาก็ขึ้นมาถึงขั้น 12 ของร่างบรรพกาลแล้ว ความแข็งแกร่งของร่างกายเพียงอย่างเดียวไม่ได้ด้อยไปกว่าวัตถุเซียนขั้นสูงประเภทป้องกันเลย