เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2078

ตอนที่ 2078 : เป้าหมายของทุกคน

โชคร้ายเขาเกินจุดที่จะกลับตัวได้แล้ว ยิ่งกว่านั้นด้วยบุคลิกของเขาแล้ว เขาไม่มีทางยอมให้ตัวเองต้องเปลี่ยนคำพูด ไม่ว่าจะเพราะเจี้ยนเฉินได้ฆ่าไป่ฉีและคนอื่น ๆ ไปหรือเพราะหยุนซินที่ควรจะเป็นชายาของเขา เขาไม่มีทางยอมให้ตัวเองปล่อยเจี้ยนเฉินไปได้

“ปรมาจารย์ชู ไม่ว่ายังไงก็ตามเจ้าก็ต้องฆ่าเจี้ยนเฉินให้ได้ เจ้าไม่อาจจะปล่อยให้เขาหนีรอดไปได้” องค์ชายห้าบอกกับปรมาจารย์ชูแบบลับ ๆ ความแข็งแกร่งที่เจี้ยนเฉินมีทำให้เขาต้องตัวสั่น และในฝั่งเขาแล้วก็มีแค่ปรมาจารย์ชูที่จัดการเจี้ยนเฉินได้

ปรมาจารย์ชูขมวดคิ้วเมื่อรับข้อความจากองค์ชายห้า หลังจากที่สู้กับเจี้ยนเฉินมานาน เขาก็เข้าใจความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินมากกว่าใคร โดยผิวเผิน เขาเหมือนจะเหนือกว่าที่สยบเจี้ยนเฉินได้ด้วยพลังของวัตถุเทพ แต่เขาเองก็รู้ว่าแม้ว่าเจี้ยนเฉินจะดูเหมือนบาดเจ็บสาหัสแต่พลังที่เจี้ยนเฉินมีไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย เจี้ยนเฉินยังคงสู้ได้อย่างมั่นคงและใช้วัตถุเซียนขั้นสูงสุดรับมือกับวัตถุเทพของเขาได้ มันเหมือนอันตรายอย่างมากจนกระบี่ของเขากระเด็นออกไปหลายครั้ง แต่เขาไม่ได้รับบาดแผลที่เป็นภัยถึงชีวิตเลย

ยิ่งกว่านั้นภาระในการใช้วัตถุเทพก็มากกว่าที่ใครจะคาดถึง

ยังไงซะก็มีแค่ขั้นอสงไขยที่สามารถใช้วัตถุเทพได้ตามต้องการผ่านพลังอันมหาศาลจากการบ่มเพาะ ปรมาจารย์ชูเป็นเพียงราชาเทพ ดังนั้นความต่างเรื่องพลังของการบ่มเพาะของเขากับขั้นอสงไขยจึงต่างกันอย่างมาก แม้ว่าเขาจะพอใช้วัตถุเทพนี้ได้ผ่านวิธีการพิเศษ แต่เขาไม่อาจจะทนมันได้นานนัก

สายตาของปรมาจารย์ชูเย็นชาขึ้นมา พลังของเขาพุ่งทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาใช้พลังทั้งหมดที่มีปลดปล่อยขีดจำกัดของวัตถุเทพ เขารู้ว่าเขาไม่อาจจะยื้อต่อไปได้และต้องจบการต่อสู้นี้ให้เร็วที่สุด

ทันใดนั้นพัดวายุนิลหายนะก็ส่องแสงเจิดจ้าออกมาพร้อมกับพลังงานที่แข็งแกร่ง พายุสีดำอันน่ากลัวเพียงพอที่จะฉีกมิติได้พัดเข้าใส่เจี้ยนเฉิน

มองจากไกล ๆ พายุนี้เหมือนจะครอบคลุมไปทั่วท้องฟ้าคอยบดบังดวงจันทร์และดวงดาว ทำให้โลกนี้ตกสู่ความมืดมิด มันเป็นฉากที่น่าตกใจ

เจี้ยนเฉินลอยอยู่ในอากาศ เขาตัวชุ่มไปด้วยเลือด แต่พลังของเขานั้นแผ่ออกมาพร้อมกับเจตจำนงกระบี่ที่หมุนวนรอบตัวเขา เขาตะโกนออกมาและส่งปราณกระบี่สีทองหลายเส้นที่ยาวหลายเมตรเข้าใส่พายุนั้นและหัวเราะออกมา “ดูเหมือนว่าวัตถุเทพนั้นจะไม่ได้ดีเด่อะไร เราจะได้สู้กันอีกในอนาคต ปรมาจารย์ชู ลาก่อน” เมื่อพูดจบ เจี้ยนเฉินก็หันกลับและพุ่งออกไปไม่สนใจการต่อสู้อีก

ความผันผวนจากการต่อสู้นี้มีมากเกินไป คลื่นพลังงานอันรุนแรงทำให้รอบข้างปั่นป่วนซึ่งแม้ว่าจะอยู่ห่างกว่าล้านกิโลเมตรก็ยังรู้สึกถึงมันได้อย่างชัดเจน ผู้คนแห่กันมาสมทบมากขึ้นเรื่อย ๆ หากยังเป็นแบบนี้ต่อไปสถานการณ์ก็มีแต่จะย่ำแย่ลงเรื่อย ๆ สำหรับเจี้ยนเฉิน

ตอนที่เจี้ยนเฉินถอยกลับ ไคยะก็กลายเป็นภาพพร่ามัว นางใช้ความเร็วทั้งหมดที่มีและบินไปยังชั้น 8 ของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนกับเจี้ยนเฉินทันที

“อย่าให้พวกนั้นหนีไปได้….”

“มีสมบัติสวรรค์มากมายกับตัวเขา ทุกคนไล่ตามไป เราไม่อาจจะปล่อยให้พวกนั้นออกจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนไปได้…”

“มรดกของขั้นบรรพกาลอยู่กับเจี้ยนเฉินด้วย เจี้ยนเฉินเอาของดีกับตัวไปมาก เราไม่อาจจะปล่อยให้เขาหนีไปได้ ไล่ตามเขาไป…”

“ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนแต่เรามีคนมากมายขนาดนี้ เราน่าจะทำให้เขากลัวได้ ….”

….

ทันทีที่เจี้ยนเฉินและไคยะถอยกลับไป สีหน้าของราชาเทพโดยรอบก็เปลี่ยนไปทันที พวกนั้นพากันตะโกนออกมาในทันที

“เจี้ยนเฉิน ทิ้งเด็กสาวนั่นไว้แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป ไม่งั้นแล้วเจ้าไม่มีทางออกจากที่นี่ได้แน่” ปรมาจารย์ชูพูดขึ้นอย่างใจเย็น เขาเองก็ไล่ตามไปพร้อมกับวัตถุเทพของเขา

ปรมาจารย์ชูเป็นราชาเทพช่วงปลาย เขามีทักษะลับมากมาย เป็นธรรมดาที่เขาจะเร็วกว่าเจี้ยนเฉินมาก ไม่กี่วินาทีเขาก็ไปขวางหน้าเจี้ยนเฉินอีกครั้ง

“ปรมาจารย์ชู เจ้าน่ะแข็งแกร่ง แต่หากข้าต้องการจะออกจากที่นี่ ตามความจริงแล้วเจ้าไม่อาจจะหยุดข้าได้” เจี้ยนเฉินหัวเราะออกมาพร้อมกับพลังที่ปะทุขึ้นมา กฎแห่งกระบี่อัดแน่นพร้อมกับที่เขาได้แทงออกไปหนักหน่วงที่สุดเท่าที่ทำได้