เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2079

ตอนที่ 2079 : ราชาเทพช่วงสูงสุด

เจี้ยนเฉินเคร่งเครียด ในเวลาเดียวกันพลังบรรพกาลของเขาก็ปะทุออกมาจากจุดบรรพกาลก่อตัวเป็นแม่น้ำพัดไปทั่วร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่แค่ทำให้การป้องกันของเขาเพิ่มระดับขึ้นมาจนถึงจุดสูงสุด แต่พลังบรรพกาลที่แข็งแกร่งก็อัดแน่นอยู่บนกระบี่ของเขาอย่างเงียบงันด้วย

ทันใดนั้นกระบี่ของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนจากสีขาวเงินเป็นสีเทาดำ พลังอันรุนแรงแผ่ออกมาจากกระบี่จนทำให้รู้สึกขนลุก หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็ตะโกนออกมาและเขาก็ได้กวัดแกว่งกระบี่ออกไป

ในเวลาเดียวกัน ไคยะเองก็โจมตีออกไปเช่นกัน นางยกมือขึ้นและพลังที่อัดแน่นจากกฎแห่งการทำลายล้างได้เปลี่ยนเป็นกฎของโลก มันได้พุ่งออกไปพร้อมกับพลังอันแข็งแกร่ง

การโจมตีของทั้งคู่ปะทะกับกรงเล็บของคังหยิงแทบจะพร้อมกัน ชั้นเกล็ดสีครามปรากฏขึ้นที่มือของคังหยิง ครอบคลุมแทบทุกตารางนิ้ว

ติ๊ง !

ตูม !

ทั้งสองเสียงนี้เพียงพอทำให้แก้วหูคนระเบิดได้ ตอนที่การโจมตีที่แฝงไปด้วยพลังบรรพกาลของเจี้ยนเฉินปะทะเข้ากับมือของคังหยิง มันก็เกิดเสียงเสียดสีเหล็กดังขึ้นมา

มือของคังหยิงนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก มันแข็งกว่าวัตถุเซียนขั้นสูงเสียอีก เจี้ยนเฉินรู้สึกได้ถว่าเขาไม่ได้แทงเข้าใส่มือของคังหยิง แต่เป็นวัตถุเซียนขึ้นสูงสุดแทน

นี่เพราะความรู้สึกจากมือของคังหยิงนั้น ทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกว่ามันเป็นวัตถุเซียนขั้นสูงสุดจริง ๆ !

เจี้ยนเฉินและไคยะถอยกลับมาหลังจากที่โจมตีเสร็จ คังหยิงนั้นแข็งแกร่งเกินไป แข็งแกร่งยิ่งกว่าปรมาจารย์ชูอย่างมาก พวกเขาไม่ได้เปรียบแม้ว่าจะร่วมมือกันก็ตาม

แต่คังหยิงไม่ได้เปรียบตอนที่สู้กับทั้งสองคนนี้ ร่างของเขาสั่นไหวอย่างรุนแรงและต้องกระเด็นออกไป

“กฎแห่งการทำลายล้างเหมือนจะต่างออกไป มันเป็นกฎเดียวกันแต่มันกลับแข็งแกร่งเมื่อนางใช้ออกมา” คังหยิงมองไปที่ไคยะด้วยความแปลกใจและสับสน เขาบอกได้ทันทีว่าไคยะเป็นราชาเทพช่วงต้น ความเข้าใจกฎแห่งการทำลายล้างของนางยังอยู่ในระดับราชาเทพช่วงต้น แต่เมื่อกฎแห่งการทำลายล้างอยู่ในมือของนาง มันกลับทรงพลังยิ่งกว่าของราชาเทพช่วงปลายซึ่งทำให้เขาตะลึงอย่างมาก

“ดูเหมือนว่ามันจะมีอะไรพิเศษในกฎแห่งการทำลายล้าง” คังหยิงขมวดคิ้ว เขานึกถึงตอนที่สัมผัสได้ถึงกฎแห่งการทำลายล้างตอนที่ปะทะกับไคยะเมื่อตะกี้ แต่เขาก็ไม่อาจจะเข้าใจความลึกลับทั้งหมดของมันได้เพราะระดับการบ่มเพาะและความรู้ที่จำกัดของเขา

“ข้าต้องจับนางมาให้ได้และทำการสอบสวนนาง หากนางมีทักษะลับ มันจะเป็นประโยชน์ต่ออย่างมาก” สายตาของคังหยิงสั่นไหว ในพริบตาเขาก็พุ่งเข้าไปหาเจี้ยนเฉินและไคยะอีกครั้ง

นี่คือการโจมตีจากคังหยิง มันทรงพลังจนทำให้ราชาเทพด้านหลังหลายคนถึงกับหน้าซีดด้วยความกลัว พวกเขารู้สึกเหมือนว่าโลกนี้กำลังจะพบกับจุดจบ

เจี้ยนเฉินตะโกนออกมาและใช้พลังทั้งหมดที่ตัวเองมี เขาเปลี่ยนเป็นกระบี่และพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าเปล่งแสงออกมาปะทะเข้ากับมือขนาดใหญ่อย่างรุนแรง

ตูม ! เจี้ยนเฉินโดนฟาดลงมาที่พื้น ตัวกว่าครึ่งของเขาฝังอยู่ในดินพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปาก ไคยะยังคงสีหน้าไร้อารมณ์และแสดงสายตาเย็นชาดังเดิม ตอนนั้นในหัวนางเหมือนกับว่างเปล่า นางยังดูสงบนิ่งราวกับว่าไม่มีความคิดใด ๆ นางชี้มือขึ้นไปบนฟ้าและพลังของกฎแห่งการสร้าง, การทำลายล้างและไฟก็อัดแน่นเข้าด้วยกันหมุนวนรอบตัวนาง

ไคยะใช้กฎทั้งสามโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย พลังทั้งสามพุ่งทะยานออกไป มันทรงพลังจนไปถึงระดับใหม่ เมื่อพลังทั้งสามหลอมรวมกันแล้ว มันเหมือนกับสั่นพ้องกับกฎของโลกพุ่งทะยานออกไป

แกร๊ก !

การโจมตีของไคยะมีพลังที่น่าเหลือเชื่อ ตอนที่พลังของกฎทั้งสามปะทะกับมือขนาดใหญ่ที่ฟาดลงมา มันก็ได้เกิดเสียงแตกหักดังขึ้น เกล็ดสีครามแตกออกก่อตัวเป็นรูที่มีเลือดไหลออกมาราวกับฝนที่ตกลงจากฟ้า

คังหยิงต้องถอยกลับไป เมื่อเห็นว่าเกล็ดที่มือเขาแตกออก เขาก็ตะลึงขึ้นมาพร้อมกับแสดงสีหน้าเหลือเชื่อ “เป็นไปได้ยังไงกัน ? มันเป็นไปได้ยังไงกัน ? เกล็ดพวกนี้ได้มาจากอาจารย์ตอนที่เขาลอกคราบและเขาก็ได้ยกมันให้กับข้า พวกมันแข็งแกร่งเกินว่าระดับของวัตถุเซียนขั้นสูงสุดในด้านความแข็งแกร่ง พวกมันอยู่ระดับวัตถุเทพ มันแตกได้ยังไง ? ” คังหยิงมองไปที่เกล็ดบนมือตัวเองพร้อมกับใจที่เต้นรัว