เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 212

ตอนที่ 212: วันชี้ชะตากับกลุ่มทหารรับจ้างโจว (2)

ในตอนที่คำสัญญาที่สงบไปถึงหูของทหารรับจ้างโจว ใบหน้าของพวกเขาทั้งหมดก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ทันทีทันใดนั้น สายตาเย็นชาที่ทุกคนมองไปยังเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไปเป็นความโกรธเกรี้ยวและความอยากสังหาร

ชายที่มีแผลเป็นบนหน้าดูโกรธเกรี้ยวเช่นกันในขณะที่ท่าทางของเขาดูมืดมน ตาของเขาเป็นประกายเผยจิตสังหารที่เปล่งออกมาอย่างตึงเครียด ในขณะที่เขาจ้องมองเจี้ยนเฉินอย่างดุร้ายพร้อมกับพูดเหยียดหยามออกมา “เจ้าหนุ่ม เจ้าแค่ตัวคนเดียวไม่มีสิทธิ์พอที่จะพูดอะไรแบบนั้นได้หรอก ใครก็ได้ไปจับมันมา ให้เจ้าหนุ่มคนนี้เข้าใจว่าฟ้ากับดินมันต่างกันเพียงใด ให้มันรู้ว่า ทหารรับจ้างโจวของพวกเราไม่ใช่คนที่ใครจะมาต่อกรได้ ! “

ในขณะที่ชายคนนั้นออกคำสั่งไป ทหารรับจ้างรอบ ๆ ก็ไม่ลังเลเลย ในขณะที่แต่ละคนเรียกเอาอาวุธเซียนออกมาและพุ่งไปที่เจี้ยนเฉินจากทุกทิศทาง

เจี้ยนเฉินเหยียดออกมาในขณะที่ร่างของเขาก็แวบหายไปจากสายตา ในตอนที่ร่างของเขาหายไป อาวุธเซียนของศัตรูของเขาก็หายวับว่างเปล่าไป

เจี้ยนเฉินเคลื่อนไปมาดุจสายฟ้าในขณะที่เขาฟันกระบี่วายุโปรยออกไป เขาแทงไปที่คอของทหารรับจ้างอย่างง่ายดาย กระบี่ของเขาเคลื่อนไหวด้วยความว่องไวและนิ่มนวล มันเร็วพอที่จะทำให้เซียนและเซียนระดับสูงตายโดยไม่รู้ตัว แต่ละคนล้มลงไปที่พื้นในตอนที่ถูกฆ่า

แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะสู้กับคนเป็นร้อย แต่ความสามารถในการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายก็แตกต่างกันมากเกินไป ดังนั้นมันจึงการเป็นการสังหารหมู่ทหารรับจ้างโจว ในความเป็นจริง สำหรับเจี้ยนเฉินแล้ว มันเกือบเหมือนว่าทหารรับจ้างโจวไม่ได้ตอบโต้กลับเลยเมื่อพวกเขาไม่มีความสามารถพอที่จะรับมือเจี้ยนเฉินได้

ภายใต้กระบี่ที่รวดเร็วของเจี้ยนเฉิน คนอีกสองคนก็ตายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้น ในเวลาเพียงชั่วอึดใจ คนอีกแปดคนก็ตายไปด้วยกระบี่ของเขา

การต่อสู้ดำเนินไปอีก 5 อึดใจก่อนที่กลุ่มของคนร้อยคนจะเหลือเพียงครึ่งจากจำนวนเดิม

ชายที่มีแผลเป็นบนหน้ามองไปที่เจี้ยนเฉินที่ฆ่าล้างกลุ่มของเขาด้วยท่าทางมึนงง ในเวลาไม่กี่สิบวินาที เจี้ยนเฉินฆ่าคนไปถึง 50 คนด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ สิ่งที่ชายมีแผลเป็นกลัวคือความเร็วและความมีประสิทธิภาพของเจี้ยนเฉินในการฆ่าคนเหล่านั้น

เจี้ยนเฉินพุ่งไปที่คู่ต่อสู้คนต่อไปอย่างพลิ้วไหวเหมือนสายน้ำ ในการเคลื่อนไหวแต่ละครั้งของเขาก็จะมีคนตายด้วยกระบี่ของเขาพร้อมกับเลือดที่กระจายลอยไปในอากาศ พื้นเริ่มนองไปด้วยเลือดจากเหยื่อของเจี้ยนเฉิน

การฆ่าฟันอย่างไร้ปราณีดำเนินต่อไป ในขณะที่ทหารรับจ้างโจวร้องตะโกนสู้อย่างต่อเนื่อง แต่น่าประหลาดใจที่ไม่มีใครสักคนเลยที่ส่งเสียงออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังจากประมือกับเจี้ยนเฉิน เพราะว่าเจี้ยนเฉินตัดลำคอของพวกเขาออกและทำให้พวกเขาพูดไม่ได้อีก บางคนไม่รู้สึกเจ็บปวดในตอนที่เขาตายด้วยซ้ำ

หลังจากที่ผ่านไปอีก 10 อึดใจ เจี้ยนเฉินก็หยุดการสังหารหมู่อยู่ฝ่ายเดียวในที่สุด ในตอนนี้เอง ทั่วทั้งลานบ้านเต็มไปด้วยศพของทหารรับจ้างโจว มีคนเป็นร้อยในตอนแรก แต่หลังจากที่เจี้ยนเฉินฆ่าพวกเขาไป ศพของพวกเขาก็กองเป็นร้อยซ้อน ๆ กัน แต่ละร่างมีแผลเดียวที่คอซึ่งมีเลือดไหลออกมาไม่หยุดไปบนพื้น ย้อมให้พื้นเป็นสีแดง กลิ่นคาวเลือดเริ่มคลุ้งไปในอากาศและทำให้ใครก็ตามที่สูดดมมันเข้าไปต้องอาเจียน

ในตอนนี้ มีเพียงชายที่มีแผลเป็นและคนอื่นสิบกว่าคนด้านหลังเขาเท่านั้นที่เหลืออยู่ พวกเขาทั้งหมดมีใบหน้างุนงงเหมือนว่าพวกเขาไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขา

เคยมีคนเป็นร้อย แต่ในเวลาเพียงสั้น ๆ ทั้งหมดก็ถูกฆ่าโดยเด็กหนุ่มที่อายุไม่เกิน 20 ปี แม้ว่าพวกเขาจะเห็นกับตาในการฆ่าล้างบางที่น่าตกตะลึงนี้ พวกเขาก็ยังคงไม่เชื่อมัน คนทั้งสิบเอ็ดกลัวมากในตอนที่พวกเขายืนอยู่และพวกเขาก็ไม่ปริปากอะไรออกมาเลย

เจี้ยนเฉินจ้องไปที่คนที่เหลือด้วยท่าทางราบเรียบก่อนที่จะก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างไร้ปราณี ร้อยคนแรกที่ถูกฆ่าเป็นเพียงแต่เซียนและเซียนระดับสูง แต่คนที่เหลือพวกนี้เป็นเสาหลักของทหารรับจ้างโจว ที่อยู่ในระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญเป็นอย่างน้อย

เจี้ยนเฉินไม่ปล่อยเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ ร่างของเขาเคลื่อนไหว ในขณะที่เขาบินไปยังคนสิบกว่าคนที่เหลือ กระบี่วายุโปรยของเขากวาดเป็นมุมสีเงินและแทงไปที่คอของชายสองคนอย่างไม่ยากเย็น และสังหารพวกเขาไปอย่างง่ายดาย

ในตอนนี้นั้น เจี้ยนเฉินได้ตัดผ่านเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษแล้ว เซียนผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ก็ไม่ต่างอะไรจากมดปลวกในสายตาของเขา แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญก็หนีไม่รอดจากกระบี่ของเขา